astelehena

Friedrich Engels materialismoaren inguruan



Darwinek natura organikoaren garapen-legea aurkitu zuen bezala, Marxek giza historiaren garapen-legea aurkitu zuen. Orain arte, gauza sinple bat sastraka ideologikoek ezkutaturik zuten: gizakiek (deus baino lehenago) jatea, edatea, aterpea bilatzea eta janztea premiazkoagoa dutela politika, zientzia, artea, erlijioa eta abar baino; eta, ondorioz, bizitzeko behar diren berehalako bitarteko materialen ekoizpena (eta, beraz, herri jakin baten edo garai jakin baten garapen ekonomikoaren maila) herri jakin horretan garaturiko instituzio estatalen, kontzepzio juridikoen, artearen eta baita erlijioari buruzko ideien oinarria dela, eta, hortaz, halaxe ulertuak izan behar dira, eta ez alderantziz, ordura arte egin bezala.

Friedrich ENGELS Karl Marxen hilobiaren aitzinean; 1883ko martxoa

EINA - "Banderes roges endolades"


Peter de Francia: "Nikos Beloyannis-en exekuzioa"

Νίκος Μπελογιάννης

asteartea

Marx: "Rheinischer Beobachter-en komunismoa"


 
 
RENANIAKO BEHARIAren KOMUNISMOA
Karl Marx


K

ristautasunaren printzipio sozialek esklabotza justifikatu zuten aitzinatean, morrontza goretsi zuten Erdi Aroan, eta, behar izanez gero, proletalgoaren zapalkuntza defendatzeko gai dira, nahiz-eta atsekabe itxurak egin.

Kristautasunaren printzipio sozialek klase menderatzaile bat eta klase zapaldu bat egotearen beharra aldarrikatzen dute, eta azken honi desio gupidatsuz eskaintzen dioten gauza bakarra da klase menderatzailearen karitatea.

Kristautasunaren printzipio sozialek zeruan kokatzen dute Konsistorioaren kontseilariek promesten duten konpentsazioa zitalkeria guztien ordainagatik, era horretan lurrean gertatzen diren zitalkerien iraupena justifikatuz.

Kristautasunaren printzipio sozialen arabera zapaltzaileek zapalduen aurka burutzen dituzten ekintza anker guztiak jatorrizko bekatuarengatik edo beste edozein bekatu batengatik gertatzen diren zigor justu batzuk dira, edo jaungoikoak, bere jakinduria mugagabean, erredentzioaren menpe jartzen dituen probak dira.

Kristautasunaren printzipio sozialek txepelkeria, norberaren burua gutxiestea, umiliazioa, mendekotasuna eta umiltasuna aldarrikatzen dute; azken finean, jendailaren dohain guztiak, eta proletalgoa, jendaila gisa tratatua izatea onartuko ez duelako, bere ausardia eta autokonfiantza, bere harrotasuna eta independentzia-sena, jaten duen ogia baino beharrezkoagoak ditu.

Kristautasunaren printzipio sozialak koldarrak eta hipokritak dira, eta proletalgoa iraultzailea da. (…)

Karl MARX: “Rheinischer Beobachter-en komunismoa” (1847)

Gazteleratik eta ingelesetik euskaratua: