 |
| Guerra Civil: Tren lleno de milicianos. Bandera del centrista POUM y símbolo de la anarquista AIT |
“Zer nahi dugu guk, trotskistok?”(2)
2.- Proletalgoa boterea bereganatzeko
baldintzetan ez den bitartean, langileen eskubide demokratikoak defendituko
ditugu erregimen kapitalistaren edo iragankorra den baten markoan. Horregatik
aldarrikatu izan dugu publikoki, inongo azpijokorik gabe, CNT-FAI-POUM arteko borroka
fronte bakarra; inoiz ez dugu onartuko klase-etsaiak langileen erakundeak
suntsitzea, nahiz-eta gure arerio politikoak izan. Atzo POUM babestua izatea
defenditu genuen, gaur FAI herri-tribunaletatik kanpo uztea protestatzen dugu,
eta bihar CNT defendituko dugu armak eskuetan. Langile-demokraziaren aldeko
ginen eta izaten jarraitzen dugu.
3.- Langileen, nekazarien eta soldaduen batzar(1)
iraultzaileen eraketaren alde azaltzen gara. Batzar horiek demokratikoki
hautatuak izan behar dira auzo guztietan, herrietan, landagunean. Ordezkariak
edozein unean ezeztagarriak izan behar dira, gehiengoak hala erabakitzen badu.
Hala, masen benetako gogoa errazago hautematen da. Batzar horiek iraultzaren
konkisten defentsa, ordena publikoaren zaintza, eta ekonomiaren eta banaketaren
kontrolaren ardura izango dute. Alderdi bakoitzak bere irtenbideak aurkeztuko
ditu, masek erabakiko dute.
(1) “Junta” originalean = Batzar,
soviet.
4.- “Fronte Popularra” deritzon gobernuaren
aurka gara, zeinean, egia esanda, herriaren gehiengo osoak ez duen ordezkaririk.
Klaseen arteko kolaborazioaren aurka gaude,
langile-klasearen aurkako gaitz bat delako. Horrelako gobernu baten
kapitulazioek traizioa ekarriko dute, ezinbestean. Irtenbide bakarra batzar
iraultzaileetan oinarritzen den gobernu bat eratzea da, batzar guztietako
ordezkariekin biltzar bat deituz, langileen-, nekazarien- eta soldaduen-
batzarren komite zentral bat aukeratu dezan, herrialdearen zuzendaritza bere
esku hartuko duena. Era horretako
batzar iraultzaile batean ezingo da traidorerik izan, eta gerra, behingoz, garaipenarekin
amaitzeko gai izango da.
5.- Gure helburua kapitalisten desjabetze
osoa da. Orain arte ez dituzte bankuak ukitu, kanbioa gobernu burgesaren
kontrolpean dago. Zeharo arbuiatzen dugu PSUCek sutsuki aldarrikatzen duen
“munizipalizazioa”, zeren errealitatean enpresak sindikatuen eskuetatik kentzea
esan nahi du gobernu atzerakoiaren kontrolpean uzteko. Gure aldarria erabateko
sozializazioa eta kanpo-merkataritzaren monopolioa ezartzea da batzar
iraultzailearen Kontseilu ekonomiko baten zuzendaritzapean.
6.- Lurraren nazionalizazioa eskatzen dugu,
hots, lur-jabetzaren abolizioa. Lukurariek behin-betiko nekazarien lurrak
hartzeko aukera galduko dute. Nekazaritza-enpresen kolektibizazioaren alde
gaude, baldin-eta nekazariek hertsapenik
gabe onartzen badute. Lursailen banaketa nekazarien batzarren bidez egin behar
da, honako printzipio honetan oinarrituz: lurraren jabetza lurra lantzen duenarentzat (“la tierra para el que la
trabaja”).
—SBLE, Sección Bolchevique
Leninista de España (por la IV Internacional): ¡A pesar de todo, viva la revolución
española! (19 de julio de 1936 – 19 de julio de 1937); 1937ko uztailaren 19a
