 |
| Bilbo (Bizkaia), 2019ko apirila Vox-en aurkako mobilizazioan txakurrek antifaxistak erasotu zituzten. |
Trotskyk Kubako prentsari:
« Inperialismoari
aurre egin behar zaio
faxismoari aurre
egiteko »
P
|
olitikan,
gauzarik inportanteena eta —nire ustez— zailena, mundu modernoko herrialde guztietan
gertatzen den hil ala biziko borrokaren lege orokorrak definitzea da,
alde batetik ; eta, bertzetik, herrialde bakoitzarentzako lege horien konbinazio
berezia aurkitzea. Gaur egungo gizateria osoa, britainiar langileetatik
Etiopiako nomadetaraino, inperialismoaren uztarriaren azpian bizi da. Ezin da
hau ahantzi ezta minutu batez. Baina horrek ez du erran nahi inperialismoa modu
berdinean agertzen denik herrialde guztietan. Ez. Herrialde batzuk
inperialismoa daramate, bertze batzuk haien biktimak dira. Horixe da Estatu eta
nazio modernoen oinarrizko banalerroa. Ikuspuntu honetatik, eta soilik
aipaturiko ikuspuntutik, hartu behar da kontutan faxismoaren eta demokraziaren
auzia, hain konplexua dena.
Mexikorentzat, adibidez, demokraziak
herrialde semi-kolonial batek dependentziatik ihes egiteko gogoa erran nahi du,
nekazariei lurra ematea, indiarren maila kulturala igotzea, eta abar. Hitz
batez errateko, Mexikoko arazo demokratikoek izaera progresista eta
iraultzailea dute. Eta zer erran nahi du demokrazia Britainia Handian? Existitzen
dena mantentzea, batez ere metropoliak kolonien gainean duen menperakuntza.
Gauza bera Frantzian. Herrialde hauetan demokraziaren banderek ezkutatu nahi
dute gutxiengo pribilegiatu batek gehiengo zapaldu baten gainean duen
nagusitasun inperialista.
Faxismoa
eta inperialismoa
Berebat,
ezin dugu faxismoaz hitz egin “orokorrean”. Alemanian, Italian eta Japonian
faxismoa eta militarismoa inperialismo gutiziatsu, sabelkoi, eta beraz,
erasokor bat da. Latinoamerikako herrialdeetan faxismoa atzerriko inperialismoarekiko
dependentziarik makurrenaren isla da. Gai izan behar gara, forma politikoaren
azpian, eduki ekonomiko eta soziala aurkitzeko.
Intelligentsiako
zenbait zirkuluren artean entzutetsu bihurtu da “Estatu demokratiko guztien
batasuna”ren aldeko ideia, faxismoari aurre egiteko. Nire iritziz ideia hori
fantastikoa da, lilurakeria, soilik masei engainatzeko balio du, bereziki herri
ahul eta zapalduei. Norbaitek sinetsi dezake benetan, sikiera une batez,
Chamberlainek, Daladierrek edo Roosveltek, “demokrazia”ren printzipio
abstraktua defenditzeko, gerra bat deklaratzeko gai direnik? Britainiar
gobernuak demokrazia horrenbeste maitatuko balu Indiari askatasuna emanen
lioke. Gauza bera Frantziaren kasuan. Britainia Handiak nahiago du Francoren diktadura Espainian langileen eta nekazarien aginte politikoa baino, Franco britainiar
inperialismoaren agente atsegin eta fidagarriagoa izan daitekeelako. Ingalaterrak
eta Frantziak ez zioten aurre egin Hitler-i Austria entregatu ziotenean, baina
halabeharrez gerra deklaratuko liokete beraien koloniak ukitzeko ausardia
izango balu.
Ondorioz, ez dago faxismoari aurre
egiterik inperialismoari aurre egin gabe. Herrialde kolonial eta
semi-kolonialek, lehen-lehenik, euren zapaltzaile zuzena den herrialde
inperialistaren aurka borrokatu behar dute, faxismoaren edo demokraziaren
mozorroa janzten duen erreparatu gabe.
Latinoamerikako herrialdeetan,
faxismoaren aurka borrokatzeko modurik hoberena, eta seguruena,
laborantza-iraultza egitea da. Mexikok urrats inportanteak eman zituenez zentzu
honetan, Cedillo jeneralaren altxamendua airean gelditu zen. Aldiz, Espainian, Azañaren
gobernuak —eta bere aliatu Stalin-ek— errepublikanoen porrot latzen errua dute,
laborantza-iraultza eta langileen mugimendu independentea deuseztatu dituztelako. Herrialde ahul eta
semi-kolonialetan, politika sozial kontserbadore batek, eta erreakzionario
batek are gehiago, traizioa egiten dio, hitz honen zentzurik zabalenean,
independentzia nazionalari.
Stalin
— mundu mailako jendarmea
Galdetuko
zait nola azaldu daitekeen Urriko Iraultzatik sortutako gobernu sobietar batek
mugimendu iraultzailea suntsitzea Espainian. Erantzun erraza du horrek: kasta
burokratiko pribilegiatu berri batek, arras kontserbadore, handizale eta
tiranikoak soviet-en gainetik jartzea lortu du. Burokrazia honek ez du
konfiantzarik masetan eta beldurra die. Klase agintarietara gerturatu nahi du,
inperialista “demokratiko”etara bereziki. Stalin-ek, bere fidagarritasuna
frogatzeko, poliziaren rola hartzeko prest da mundu mailan. Burokrazia
stalinista eta bere agentzia —Komintern-a— herri ahul eta kolonialen
independentzia eta aurrerabidearentzat arriskurik handiena dira orain.
Kuba oso gutxi ezagutzen dut, eta
beraz ezin dut zuen aberriari buruzko iritzi independenterik eman. Zuek nik
baino hobeki epaitu dezakezue arestian emandako iritziak Kubako egoerari
aplikatu ahal zaizkion. Niri dagokidanez, espero dut laster Antilletako Perla bisitatzeko
aukera izatea, zuen herria gertuagotik ezagutzeko; herri honi nire agurrik bero
eta zintzoenak bidaltzen dizkiot zuen egunkariaren bitartez.
Coyoacan,
D.F.
—Lev
TROTSKY, iraultzaile boltxebike-leninista;
1938ko irailak 21.
SWP / Socialist Workers Party
 |
| "Communist League of America for the Fourth International". "...workers republic in Cuba against American intervention -Communist League of America-" |
