Francisco Francoren Valle
de los Caidos eta abarren eztabaida puri-purian dagoelarik, EE.BB.etako
manifestari anti-arrazistek Ipar Karolinako “Silent Sam” monumentu konfederatua
(hots, esklabista) heldu eta lurrera bota dute. Ekintza bikaina!
asteartea
Iñigo Cabacas, Aitor Zabaleta, Felix Gonzalez Rojo: Gogoan zaituztegu!
 |
| "Iñigo gogoan JUSTIZIA! LAB, CGT, ESK, CNT" |
Antzeko zerbait gertatu zitzaion Iñigo Cabacasi. Poliziek —hots, faxisten lagunek— Iñigo erail zuten
Bilbon, eta (beste behin ere) bere burua defenditzeko aukerarik izan barik.
Gaur egun Iñigo Cabacasen lagunek hedabide burgesen zurikeria eta espainiar
erresumako epaileen eta polizien jarrera harroputza jasaten jarraitzen dute.
Nahiko ezagunak dira faxisten eta Ertzaintzaren bi
hilketa hauek, baina euskal futbolak jasan duen beste egoera lazgarri bat
gogoratu behar da. Denborak ez dezala oroimena estali.
30eko hamarkadan, prozesu iraultzailearen ondorioz, Borboien klanak boterea galdu eta
espainiar bigarren errepublika burgesa sortu zenean, futbol taldeek sinbolo
monarkikoak kendu zituzten euren klubetako ezkutuetatik, eta halaber, “real”
tituloa ezabatua izan zen. Labur esanda: Sociedad
de Foot-ball de San Sebastian izenarekin jaio zen klubari “real” titulua ipini
zioten ondoren; baina errepublikaren garaian Donostia Football Club
izena hartu zuen, ...Francok bere
izen monarkikoa berrezarri zuen arte.
Errepublikako garai horretan Donostia Foot-ball Club-eko atezain
zen Felix Gonzalez Rojo (edo Felix
Salvador Gonzalez Rojo). 1913ko ekainaren 23an jaio zen errenteriar
hau. 1933-36 bitartean jokalari
txuri-urdina izan zen, eta futbolaria izateaz gain metalgintzako langile bat zen,
U.G.T.ko afiliatua. Milizianoa izan zen ”Rojo” Gerra Zibilean, erreakzionario
karlisten eta faxisten aurrean Gipuzkoaren defentsan armak eskutan parte hartu
zuelarik. Tamalez, atxilotua izan zen eta Logroñoko eta Ondarretako
presondegietatik pasa ostean indar frankistek 1939ko azaroaren 18an fusilatu
zuten.
Aitor Zabaleta,
Iñigo Cabacas, Rojo, ...herriak ez du barkatuko! |
| Felix Gonzalez Rojo kamerari begira, zigarroa erretzen. 1936an, Irungo defentsan, Gerra zibilean. (Jmz. de Aberasturiren arabera; 1996) |
CRITICA: "Infiltrado en el KKKlan" (BlacKkKlansman)
Spike Lee-ren lanak kritika latza jaso du polizia zuritzeagatik.
Hemen irakurri daiteke: https://www.icl-fi.org/english/wv/1139/blacKkKlansman.html
Hemen irakurri daiteke: https://www.icl-fi.org/english/wv/1139/blacKkKlansman.html
 |
| KKK |
 |
| Nazi & Ertzaintza |
LA FIESTA DE LA RAZA (Julio A. Mella)
 |
| 12 de octubre: "ELS MOSSOS PROTEGEIXEN ELS FEIXISTES" |
ARRAZAREN EGUNA
JULIO ANTONIO MELLA
(PCC, Partido Comunista de Cuba)
1928ko urria.
B
|
este behin ere Amerikako gachupin
nostalgikoek beren eguna ospatu dute; merkatariek, partikularrek, espartinen
industrialek eta idazle iberoamerikanistek fronte bakar bat osatu dute errege
tuberkulosoa, Primo de Rivera mozkortia eta «kondairetako Espainiak Amerika
indiarrean egin dituen lori zibilizatzaile handiak» laudatzeko.
Beharrezkoa
da teoria guzti horri aurre egitea, kontinente honetan espainiar inperioak utzi
dituen hondarretatik bizitzeko interesa dutenei —hots, guakamaioen koloreko
banderaren gibelean izkutatzen diren merkatariei, lur-jabe handiei edo idazle
hauei— euren burua zuritzeko besterik ez du balio-eta.
Espainiari
ez diogu ezer zor. Aldiz, Espainia dago gurekin zorretan. Edozein historiari
erreparatuz gero, konturatuko gara Espainiak urrea, zilarra eta indiarren lana andanaka
lapurtu zizkigula. Erlijio batekin ordaindu zigun, eta horixe da dena. Herrien
balantza ekonomikoan fitsik ez du balio erlijioak. Bai, Espainia da gure
zorduna. Pertsona zintzoak jakin behar du Espainiak zenbait urtez Europan izan
zuen nagusitasuna lortzeko aukera izan bazuen, hori gure aberastasunei esker,
gure produkzio-ahalmenari esker izan zela bakarrik. Espainiar burgesiak
Amerikari esker lortu zuen bere garapena. Burgesia honen metatze kapitalista
primitiboa guri esker izan zen, baina, ondotik, burgesia honek ez zuen bere
burua babesteko gaitasunik izan Ingalaterraren eta Frantziaren aurrean: hain
zen ezgauza! Zer irakatsi behar zigun berak, bada?
Aldiz,
akiturik uzten gaitu. Gure oreka ekonomikoa bermatzeko ahalmenik gabe.
Etnikoki, ergelkeria bat da esatea «Urriaren Hamabiaren arraza» bat existitzen
dela. Batasun etniko berri batetarantz baldin bagoaz ez da Espainiarengatik
ezta espainolekin: «arraza bat»en inguruan hitz egitea eta kontzeptu hori
erregearekin, Primo [de Rivera]-rekin eta burgesia gachupina zaharrarekin lotzea
egiazko arraza amerikarretik benetan existitu daitekeena kalumniatzea da: hots,
milioika proletario esplotatu kalumniatzea da.
Urriaren
Hamabia? Espainia, amerikarren obrari eta aberastasunari esker, Nazio izatera
heltzeko aukera izan zuen eguna.
Burges
gachupinoek ospatu eta zuritu dezatela euren jaieguna. Guk —gertaera horiek
argi eta garbi ulertzen ditugulako—proletalgo espainolak euren apaizak, euren
nobleak, euren militarrak, euren burgesak harrapatu eta sarraskitu ditzatela gura
dugu, Amerikako Konkistaren garai zibilizatzailean egin ohi zen bezala...
Eta
erregearekin zer? Ez da akabatu behar. Aski da erregimen sozialistak Escorialaren
Museora lekualdatzen badu. Jadanik momifikatua dago-eta.
—Julio Antonio Mella, PCC. 1928ko
urria.
 |
| "12 D'OCTUBRE Res a celebrar!" |
LA FIESTA DE LA RAZA
JULIO ANTONIO MELLA
JULIO ANTONIO MELLA
(PCC, Kubako Alderdi
Komunista)
1928ko urria.
U
|
na vez más los nostálgicos
gachupines de la América han festejado su día; comerciantes, particulares,
industriales de alpargatas y escritores iberoamericanistas han hecho un frente
único para elogiar al rey tuberculoso, al borracho Primo de Rivera y a «las
grandes glorias civilizadoras de la España legendaria en la América india».
Necesario
es contrarrestar toda esta teoría que no tiene más fin que el hacerse
propaganda los interesados en vivir del resto del imperio español en este
continente: los comerciantes, latifundistas o escritores que se cobijan todavía
bajo la bandera color de guacamayo.
A
España no le debemos nada. Ella es la que está en deuda con nosotros. Véase
cualquier historia y se comprenderá que España nos extrajo muchos millones en
oro, plata y trabajo indio. Nos pagó con una religión y eso es todo. En la
balanza económica de los pueblos la religión vale menos que el agua. Sí, España
es nuestra deudora. Cualquiera que sea honesto sabrá que si España pudo tener
la hegemonía que por varios años tuvo en Europa se debe exclusivamente a
nuestras riquezas, a nuestra capacidad para producir. Si la burguesía española
se desarrolló fue por esta América. Nosotros permitimos la acumulación
capitalista primitiva de esa burguesía que no supo defenderse de Inglaterra y
Francia después: ¡tanta era su incapacidad! ¿Qué nos iba entonces a enseñar?
Por
el contrario, nos deja exhaustos. Incapacitados para crear nuestra estabilidad
económica. Étnicamente, resulta estúpido decir que hay «la raza del Doce de
Octubre». Si vamos hacia una nueva unidad étnica no es por España ni con los
españoles: hablar de «la raza» y unir este concepto al rey, a Primo [de Rivera]
y a la caduca burguesía gachupina es calumniar lo que puede haber de verdadera
raza americana: millones de proletarios explotados.
¿Doce
de Octubre? El día que España pudo ascender a Nación por la obra y la riqueza
de los americanos.
Festejen
su día, mixtificándolo, los burgueses gachupines. Nosotros, con una concepción
clara de los hechos, solo hacemos votos por el advenimiento del día en el que
el proletariado español tome sus curas, sus nobles, sus militares, sus
burgueses y haga con ellos una de esas matanzas que se acostumbraban en la
América durante el período de la Conquista...
¿Y el
rey? No debe ser muerto. Basta con que el régimen socialista lo traslade al
Museo del Escorial. Ya está momificado.
Julio Antonio Mella, octubre de 1928 .
igandea
larunbata
ARRAZAREN EGUNA (Julio A. Mella)
 |
| Ameriketako inbasioa Diego Riveraren mural baten arabera. |
ARRAZAREN EGUNA
JULIO ANTONIO MELLA
(PCC, Partido Comunista de Cuba)
1928ko urria.
B
|
este behin ere Amerikako gachupin nostalgikoek
beren eguna ospatu dute; merkatariek, partikularrek, espartinen industrialek
eta idazle iberoamerikanistek fronte bakar bat osatu dute errege tuberkulosoa, Primo de Rivera mozkortia eta «kondairetako Espainiak Amerika indiarrean egin dituen
lori zibilizatzaile handiak» laudatzeko.
Beharrezkoa
da teoria guzti horri aurre egitea, kontinente honetan espainiar inperioak utzi
dituen hondarretatik bizitzeko interesa dutenei —hots, guakamaioen koloreko
banderaren gibelean izkutatzen diren merkatariei, lur-jabe handiei edo idazle
hauei— euren burua zuritzeko besterik ez du balio-eta.
Espainiari
ez diogu ezer zor. Aldiz, Espainia dago gurekin zorretan. Edozein historiari
erreparatuz gero, konturatuko gara Espainiak urrea, zilarra eta indiarren lana andanaka
lapurtu zizkigula. Erlijio bat eman zigun trukean, eta horixe da dena. Herrien
balantza ekonomikoan fitsik ez du balio erlijioak. Bai, Espainia da gure
zorduna. Pertsona zintzoak jakin behar du Espainiak zenbait urtez Europan izan
zuen nagusitasuna lortzeko aukera izan bazuen, hori gure aberastasunei esker,
gure produkzio-ahalmenari esker izan zela bakarrik. Espainiar burgesiak
Amerikari esker lortu zuen bere garapena. Burgesia honen metatze kapitalista
primitiboa guri esker izan zen, baina, ondotik, burgesia honek ez zuen bere
burua babesteko gaitasunik izan Ingalaterraren eta Frantziaren aurrean: hain
zen ezgauza! Zer irakatsi behar zigun berak, bada?
Aldiz,
akiturik uzten gaitu. Gure oreka ekonomikoa bermatzeko ahalmenik gabe.
Etnikoki, ergelkeria bat da esatea «Urriaren Hamabiaren arraza» bat existitzen
dela. Batasun etniko berri batetarantz baldin bagoaz ez da Espainiarengatik
ezta espainolekin: «arraza bat»en inguruan hitz egitea eta kontzeptu hori
erregearekin, Primo [de Rivera]-rekin eta burgesia gachupina zaharrarekin lotzea
egiazko arraza amerikarretik benetan existitu daitekeena kalumniatzea da: hots,
milioika proletario esplotatu kalumniatzea da.
Urriaren
Hamabia? Espainia, amerikarren obrari eta aberastasunari esker, Nazio izatera
heltzeko aukera izan zuen eguna.
Burges
gachupinoek ospatu eta zuritu dezatela euren jaieguna. Guk —gertaera horiek
argi eta garbi ulertzen ditugulako—proletalgo espainolak euren apaizak, euren
nobleak, euren militarrak, euren burgesak harrapatu eta sarraskitu ditzatela gura
dugu, Amerikako Konkistaren garai zibilizatzailean egin ohi zen bezala...
Eta
erregearekin zer? Ez da akabatu behar. Aski da erregimen sozialistak Escorialaren
Museora lekualdatzen badu. Jadanik momifikatua dago-eta.
—Julio Antonio Mella, PCC. 1928ko
urria.
 |
| Manifestación trotskista en EE.UU. en defensa de la revolución cubana y la URSS y por la victoria militar de los izquierdistas salvadoreños. |
 |
| Labor Defender: "J.A. MELLA MURDERED by Dollar Terror" |
Harpidetu honetara:
Mezuak (Atom)