Lenin: Armada sozialistaren lehenbiziko soldaduak agurtzeko mintzaldia

LENIN :

Armada sozialistaren lehenbiziko

soldaduak agurtzeko mintzaldia

—prentsa ohar laburra—

PRAVDA

1918ko urtarrilaren 1a (14a) 

1918ko urtarrilaren 1ean (14an) abiatu ziren lehenbiziko tropak Petrogradetik frontera. Leninek soldadu iraultzaileak agurtu eta Smolni Institutura itzultzen ari zela atentatu bat pairatu zuen. Bala bat buruaren gainetik pasa zitzaion, Fritz Platten komunista suitzarra zauritu zuelarik.

 

B

urkideak :  Zuen bitartez agurtzen dut errusiar proletalgoak errusiar iraultzaren garaipenaren eta bere aldarrikapen aparten alde, gure lurretan ez ezik,  mundu osoko herrietan borrokatzeko hautua egin duela. Zuen bitartez armada sozialistaren lehenbiziko heroi boluntarioak agurtzen ditut, armada iraultzaile indartsu bat sortzekotan zaudete. Armada honek iraultzaren konkistak defendituko ditu, gure botere popularra, soldaduen, langileen eta nekazarien diputatuen sobiet-ak, erregimen berri osoa, zinez demokratikoa dena, herriaren etsai ororen aurrean, une honetan iraultza itotzeko jarduten direlako bitarteko guztien bidez. Etsai hauek mundu osoko kapitalistak dira, eta errusiar iraultzak langile guztiak askatzea duelako helburu, gurutzada batean murgilduta daude bere aurka. Erakutsi behar dugu mundu mailako iraultzaren bidean topatzen ditugun oztopo guztiak deuseztatzeko gaitasuna duen indar bat garela. Lubakietara doazen burkideak, ahulei lagundu diezaietela, irmotasuna eman zalantzatiei, eta, erakusbide pertsonalaren bidez, adore eman nekatuei. Herriak hasi dira esnatzen, jadanik entzuten dute gure iraultzaren deiadar sutsua, eta laster ez gara bakarrik egongo, gure armadari beste herrialdetako proletarioak batuko zaizkio. (Aldeko oihuek eta txalo zaparrada batek Leninen hitzak ito zituzten. Armada sozialistaren boluntarioek Lenin burkidea automobileraino lagundu zuten, Internazionala-ren akordeen artean.)

—LENIN.

Pravda, 3. alea (arratsaldeko edizioa), 1918ko urtarrilak 17 (4).

Lenin, Obras completas (Ed. Progreso; Mosku, 1986).

Itzulpena: trotskistak.blogspot.

Trotsky: « Urriko Iraultzak bere banderan emakumeen emantzipazioa idatzi zuen »

Milizia proletarioa iraultza sobietarrean

Emakumearen egoera Sobietar Batasunean

Trotsky:

“

Emakumearen egoera da erregimen sozial bat eta estatu-politika bat ebaluatzeko adierazlerik grafikoena eta esanguratsuena. Urriko Iraultzak bere banderan emakumeen emantzipazioa eskribitu zuen, eta historiako legedirik progresistena sortu zuen ezkontzari eta familiari dagokionez. Honek ez du erran nahi, noski, emakume sobietarrarentzat berehalako “bizitza zoriontsua” eskura zegoenik. Emakumeen benetako emantzipazioa pentsaezina da ekonomiaren eta kulturaren hazkunde orokorrik gabe, nukleo familiar ekonomiko burges-txikia deuseztatu gabe, hezkuntzaren eta janariaren prestatze sozializatua sartzen hasi gabe. Bien bitartean, burokrazia, bere sen kontserbadoreari jarraituz, asaldatu egin da “familiaren” desegitearen aitzinean. Goresmen-kantak abesten hasi zen familiaren afarien eta familiaren arropa-garbiketaren omenez, hau da, emakumeak etxean jasaten duen esklabotzaren omenez. Gainera, abortuaren aurkako zigor kriminala berrezarri du, ofizialki emakumea zama-aberearen egoerara itzularaziz. Hortaz, komunismoaren ABC-arekin erabateko kontraesanean, kasta agintariak erregimen klasistaren nukleorik erreakzionario eta ezjakinena berrezarri du: familia burges-txikia, alegia.

—Trotsky ; Sobietar gobernuak oraindik jarraitzen al ditu duela 20 urte ezarritako printzipioak? (1938ko urtarrilak 13)

"IWD (International Women's Day) 1917 sparked Russian Revolution 
~
For women's liberation through socialist revolution!
 Spartacist League"

 

Lenin, 2019ko Emakume Langilearen borroka egunerako

Gora martxoaren 8a, emakume langilearen eguna!

Lenin :

BOTERE SOBIETARRA eta

EMAKUMEAREN EGOERA

 

1919ko azaroa.

Blog honek euskaratu du gazteleratik.

 

B

otere sobietarraren bigarren urtemugaren karietara, beharrezkoa da urte hauetan egindakoari buruzko balorazio bat egitea eta gertatutako aldaketen garrantziaz eta hauen helburuetaz hausnarketa bat egitea.

Burgesiak eta bere lagunek demokrazia urratu izana leporatzen digute. Guk, aldiz, iraultza sobietarrak ordura arte ikusi gabeko bulkada sakon eta zabal bat eman diola baieztatzen dugu, hau da, kapitalismoak  menperatutako jende langile eta zapalduari, herriaren gehiengo zabalari mesede egiten dion demokraziari, (langileei mesede egiten dion) demokrazia sozialistari, eta ez demokrazia burgesari (esplotatzaile, kapitalista eta aberatsen aldekoa dena).

Nork du arrazoia?

Arazo hau ongi analizatzeko eta sakonago ulertzeko, bi urte hauen esperientziaren balorazio bat egin behar dugu, eta prest egon behar gara esperientzia hau garatu eta aurrera eramateko.

Emakumearen egoerak agerian uzten du modurik nabarmenenean demokrazia burgesaren eta demokrazia sozialistaren arteko diferentzia, eta erantzun bikain bat ematen dio planteatutako arazoari.

Errepublika burges batean (hau da, lurraren, fabriken eta lantegien, akzioen, eta abarren jabetza pribatua existitzen den lekuan), nahiz-eta errepublika demokratikoena izan, emakumeak ez du inoiz izan gizonezkoek dituzten eskubide berdintsurik, munduko inongo lekutan, ezta herrialde garatuenetako batean. Eta hori duela 125 urte pasa direla Frantses Iraultza (demokratiko-burges) handia gertatu zela.

Demokrazia burgesak hitzez promesten du askatasuna eta berdintasuna. Baina errealitatean, legearen aurrean, ezta errepublika burges bakar batean, ezta aurreratuenean ere, ez dio eman emakumeari eskubide berdintasun osoa gizonekiko, eta ez du emakumea askatu gizonen zapalkuntzatik eta menpekotasunetik.

Demokrazia burgesa esaldi hantusteen, hitz solemneen, promesa liberalen, askatasunari eta berdintasunari buruzko eslogan hotsandien demokrazia da, baina errealitatean, horrek guztiak emakumearen askatasun falta eta berdintasun eza ezkutatzen du, langileen eta zapalduen askatasun falta eta berdintasun eza.

Demokrazia sobietarrak edo sozialistak hitz hantuste baina faltsu horiek bazterrera bota eta errukirik gabe gerra deklaratzen dio “demokraten”, lur-jabeen, kapitalisten eta nekazari aberatsen hipokrisiari, espekulazioaren bitartez, zerealen soberakinak salduz, langile gosetien kontura aberastu egiten direlako.

Gezur zitalik ez! Ezin da egon, ez dago, eta ez da inoiz egongo “berdintasunik” zapaltzaileen eta zapalduen artean, esplotatzaileen eta esplotatuen artean. Ezin da egon, ez dago, eta ez da inoiz egongo “askatasunik” emakumeek gizonen pribilegio legalen oztopoak pairatzen dituzten bitartean, langileak kapitalaren uztarpetik askatzen ez diren bitartean; nakazari beharginak kapitalistaren, lur-jabearen eta merkatariaren uztarpetik askatzen ez diren bitartean.

Saia bitez hipokritak eta gezurtiak, ergelak eta itsuak, burgesak eta beraien morroiak, herria engainatzen askatasun orokorrarekin, berdintasun orokorrarekin, demokrazia orokorrarekin.

Guk langileei eta nekazariei honako hau esaten diegu: Kendu iezaiozue mozorroa gezurti horiei, ireki iezaizkiozue begiak itsuei !

Galde iezaiezue:

—Ba al da berdintasunik sexu baten eta bestearen artean ?

—Nazio baten eta bestearen artean ?

—Klase baten eta beste klase baten artean ?

—Zein uztarritik askatu, edo zein klaseren uztarritik? Askatasuna zein klaserentzat?

Politikari buruz, demokrazia eta askatasunari buruz, berdintasunari buruz, sozialismoari buruz hitz egiten duenak galdera horiek planteatu gabe, lehentasunik eman gabe, galdera horiek ezkutatzearen, estaltzearen eta disimulatzearen aurka borrokatzen ez dena, langileen etsairik okerrena da, ardi larruz estalitako otso bat da, langileen eta nekazarien aurkaririk basatiena, lur-jabeen, tsar-en eta kapitalisten lekaio bat.

Bi urtetan botere sobietarrak, Europako herrialderik atzeratuenetako batean, gauza gehiago egin ditu emakumearen emantzipazioaren alde, sexu “indartsuaren” aurrean berdintasuna lortzearen alde, 130 urtetan munduko errepublika “demokratiko” aurreratu eta ilustratuek egin dutena baino.

Hezkuntza, kultura, zibilizazioa, libertatea, hitz hotsandi guzti hauek, munduko errepublika kapitalista eta burges guztietan lege multzo ikaragarriki doilorrez, nazkagarriki zikinez, basatiki zakarrez lagundurik doaz, eta emakumearen berdintasun eza ezartzen dute ezkontzan eta dibortzioan, berdintasun eza ezartzen dute ezkontzatik at jaiotako haurren eta haur “legitimoen” artean; lege hauek pribilegioak ematen dizkiete gizonei, baina emakumea umiliatu eta degradatzen dute.

Kapitalaren uztarriak, “jabetza pribatu sakratuaren” zapalkuntzak, filistiar ergelkeriaren despotismoak, jabe txikiaren gutiziak; gauza hauek eragotzi diete errepublika burges demokratikoenei lege zital eta nazkagarri horiek abolitzea.

Sobietar Errepublikak, langileen eta nekazarien errepublikak, kolpe batez deuseztatu zituen lege horiek eta ez zuen zutik utzi gezur burgesen eta hipokrisia burgesaren dorrearen harri bat bera ere.

Behera gezur horiek! Behera guztiontzako askatasunaz eta berdintasunaz hitz egiten duten gezurtiak, klase zapaltzaileak dirauten bitartean, kapitalaren eta akzioen jabetza pribatua dirauen bitartean, gosetiak esklabo bihurtzeko zerealen soberakinak erabiltzen duen jende aberatsa existitzen den bitartean! Askatasunik ez guztientzako, berdintasunik ez guztientzako, baizik-eta gerra zapaltzaileei eta esplotatzaileei, zapaltzeko eta esplotatzeko aukera  oro deuseztatu behar da! Hori da gure deiadarra!

Askatasuna eta berdintasuna sexu zapalduarentzat!

Askatasuna eta berdintasuna langileentzat eta nekazari beharginentzat!

Zapaltzaileen aurka, borroka; kapitalisten aurka, kulak* espekulatzaileen aurka, borroka!

Hori da gure borroka deiadarra, hori da egia proletarioa, kapitalaren aurkako egia, kapitalaren munduaren aurpegira —askatasuna eta berdintasuna orokorrean, askatasuna eta berdintasuna guztientzako aldarrikatzen duten esaldi melenga, hipokrita eta handiusteekin— jaurtitzen dugun egia.

Hipokrisia hau agerian utzi dugulako, energia iraultzailearekin langile zapalduen askatasuna eta eskubide osoak bermatzen gabiltzalako, zapaltzaileen aurka, kapitalisten aurka, kulak-en aurka; horrexegatik da, hain zuzen ere, hain maitatua botere sobietarra munduko langileen artean.

Ondorioz, botere sobietarraren bigarren urtemugaren egunean, gure alde azaltzen da, munduko herrialde guztietan, langile jendearen sinpatia, zanpatuen eta esplotatuen sinpatia.

Hortaz, botere sobietarraren bigarren urtemuga ospatzean, nahiz-eta gosea eta hotza pairatu, nahiz-eta errusiar Errepublika Sobietarrak inbasio inperialistak eragindako sufrimendu guztiak jasan, irmoki uste dugu gure kausa justua dela,  irmoki uste dugu botere sobietarraren garaipena saihetsezina dela mundu mailan.

—Lenin, Alderdi Komunista

Pravda, 249. alea, 1919ko azaroaren 6a.

Pravda egunkariaren arabera argitaratua.

Akal: Lenin, obras completas, 32. liburukia.

 

(*)Kulak: Nekazari aberatsa

 

Trotsky: Lettre à Lucie Leiziaga (Jeanne Leziagazahar)

Trotsky:

« ...langileriak metropoliaren kontra matxinatzen diren koloniei babesa eman behar die. Ez bakarrik Ingalaterran, Frantzian ere, iraultza sozialak, proletalgoaren insurrekzioaz gain, metropoliaren kontrako herri kolonialen insurrekzioa erran nahi du. Afera honetan gauzak garbi adierazten ez badira, chauvinismoa sortu eta zuritu baino ez da egiten»

 

« ...le devoir de la classe ouvrière est de soutenir les colonies qui s'insurgent contre la métropole. Non seulement en Angleterre, mais en France, la révolution sociale com­porte, en même temps que l'insurrection du prolétariat, l'insurrection des peuples coloniaux contre la métropole. Le manque de netteté sur cette question ne peut qu'engendrer et couvrir le chauvinisme. 

 

 

 

Lev Trotsky:

LETTRE A LUCIE LEIZIAGA

SUR L’HUMANITÉ

1921eko ekainaren 23a

 

(2. ZATIA)

 

Hona hemen Trotsky boltxebikeak Lucie Leiziaga euskal komunistari bidalitako eskutitza.

 

         Jaiotzez Jeanne Leziagazahar zuen izena eta Donapaleun (Nafarroa Beherean) sortu zen 1880an. SFIO-n militatzen hasi zen 1. Mundu Gerlak eztanda egin baino lehenago. Ondoren Alderdi Komunista – Internazional Komunistaren Adar Frantsesean (PC-SFIC-en) buruzagitza ardurak izan zituen. Lenin eta Trotskyren garaiko III. Internazionalean lan politikoak egin zituen Moskun.

         Hemen bere ezizenaren deitura euskaldundu den arren «L. Leiciague» da erarik arruntena prentsa frantsesean.

Marxists.org-en azaltzen den moduan agertzen da hemen Trotskyren gutuna (izenburua izan ezik).

(...)

5 –

Les camarades luxembourgeois se sont plaints de l'indifférence du parti aux violences exercées par l'armée du gouvernement français contre les ouvriers de leur pays. Je n'ai trouvé là-dessus, dans l'Humanité, qu'un seul article, celui du camarade Victor Méric. Il est hors de doute qu'on pouvait et qu'on devait, en l'occur­rence, développer une agitation beaucoup plus soutenue.

6 –

 Les questions coloniales ne sont que très faiblement reflétées dans les colonnes de l'Humanité. Et pourtant, l'attitude face à l'asservissement des colonies est la véritable pierre de touche du degré d'esprit révolu­tionnaire d'un parti prolétarien. L'article du numéro du 20 mai sur le prétendu complot en Indochine est écrit dans un esprit démocratique et non dans un esprit communiste. Il nous faut profiter de toutes les occasions pour incul­quer aux ouvriers l'idée que les colonies ont le droit de se soulever contre la métropole et de s'en séparer. Nous sommes tenus, en toute occasion, de souligner que le devoir de la classe ouvrière est de soutenir les colonies qui s'insurgent contre la métropole. Non seulement en Angleterre, mais en France, la révolution sociale com­porte, en même temps que l'insurrection du prolétariat, l'insurrection des peuples coloniaux contre la métropole. Le manque de netteté sur cette question ne peut qu'engendrer et couvrir le chauvinisme.

7 –

Dans une série d'articles et particulièrement de commentaires, on observe un usage irréfléchi des mots « patrie », « république », « mourir pour son pays », etc. C'est justement en France que l'exactitude de la terminologie, le caractère de classe strictement mesuré de la phraséologie politique sont nécessaires, plus que partout ailleurs.

8 –

Je ne citerai point les innombrables exemples des flottements et même de l'irrésolution de l'Humanité dans sa ligne envers le syndicalisme. Une série d'articles sont en contradiction avec les principes fondamentaux du marxisme et du communisme. Des communistes écrivent des articles diamétralement opposés aux directives du parti. Les résolutions des syndicalistes sont imprimées sans commentaires. Il est incontestable que, dans la période actuelle, l'Humanité doit ouvrir ses colonnes à la discussion de la question syndicale et permettre à la partie adverse d'exposer son point de vue. Mais la voix de la rédaction doit toujours se faire entendre, sinon le lecteur s'embrouille et finit par être complètement désorienté. La discussion de cette question, surtout en France, fera apparaître un extraordinaire bariolage d'opinions. Si la rédaction ne tient pas le gouvernail d'une main ferme, il peut en résulter une inextricable confusion. Au contraire, si la rédaction ne dévie pas de la voie qu'elle s'est tracée, la masse choisira la ligne communiste véritable et la suivra fidèlement, en rejetant bien loin la confusion, les réticences, les contradictions de ses adversaires.

9 –

L'Humanité insère volontiers les photographies de ministres allemands et anglais, de social-démocrates allemands, etc. J'estime qu'il serait beaucoup mieux de les remplacer par les portraits des commu­nistes. Il faut rapprocher les uns des autres les partis communistes, ainsi que les personnes.

En terminant, je profite de l'occasion pour vous exprimer une fois encore mon admiration pour votre Gassier (*).

Salut communiste.

—Lev Trotsky, iraultzaile boltxebikea 

 

Jeanne Leziagazahar (Lucie Leiziaga)
euskal komunista, delegatua 3. Internazionalean

 

Trotsky: La Commune de Paris, 1871

PARISko COMMUNEaren BANDERAREN PEAN

Lev Trotsky iraultzaile marxista

H

istorian, sarritan, gerraren ondoren iraultza dator.

Garai normaletan, langileria lan gogorrean aritzen da pasiboki, ohituraren indar itzelaren menpe. Kapitalari mesede egiten dion ohitura horrengatik izango ez balitz, ez langilezainek, ez poliziak, ez presozainek, ezta borreroek ere, ezingo lukete populua oinperatu.

Gerrak herria apurtu eta masakratzen du, baina, era berean, arriskutsua da agintarientzat, hain zuzen ere, herria kolpe batez astindu eta bere ohiturak hausten dituelako, erauntsi horretan norbanako atzeratu eta ezjakinenak esnatu egiten dira eta beren buruari eta inguruneari so egiten diote.

Milioika langile sugarretara bultzatzen dituztenez, agintariek promesen eta gezurren ohitura aldatzera beharturik daude. Burgesiak bere gerra edertu egiten du populuaren bihotz onberak eskatzen duen hitzekin: Gerra “askatasunaren” alde, “justiziaren” alde, “bizitza hobe” baten alde! Barne-barneraino hunkitzen duenez, gerrak populua engainatzen du halabeharrez, baina sufrimendu gehiago eta beste kate batzuk  baino ez ditu eskaintzen. Horregatik, atzipetutako populuaren tentsioak —gerrak probokaturik— sarritan agintarien aurkako matxinadak eragiten ditu. Gerra da iraultzaren ama.

Halaxe gertatu zen duela 20 urte: Errusia eta Japoniaren arteko gerrak herriaren atsekabea areagotu zuen bat-batean, eta ondorioz 1905eko iraultza jazo zen.

Gauza bera  gertatu zen, halaber, duela  46 urte Frantzian: Frantzia eta Prusiaren arteko gerrak (1870-1871) langileen altxamendua eta Parisko Communearen sorrera eragin zuen.

Alemaniako tropen aitzinean hiriburua defenditzeko asmoz, gobernu burgesak Parisko langileak armatu eta Guardia Nazionala sortu zuen. Baina burgesia frantseraren idurikoz, beldurgarriagoa zen bere sorterriko proletalgoa Hohenzollern-tarren tropak baino. Parisko kapitulazioaren ondotik, gobernu errepublikanoak langileak armagabetzen saiatu zen. Baina gerrak sumindura sentimendu bat sortu zuen langileen artean. Ez zuten fabriketara itzuli nahi gerra gertatu ez balitz bezala. Langile paristarrek uko egin zioten euren armak entregatzeari, eta 1871ko martxoaren 18an  langile armatuen eta gobernuaren erregimentuen arteko talka bat gertatu zen. Langileek garaipena lortu zuten, eta Paris kontrolpean zutelarik, 1871ko martxoaren 28an (Commune izena zuelarik) gobernu proletario bat ezarri zuten hiriburuan. Communeak ez zuen denbora luzean iraun. Bere azken defendatzaileak maiatzaren 28an erori ziren, samalda burgesen erasoaldiari erresistentzia heroiko bat egin ostean. Jarraian, iraultza proletarioan parte hartu zutenen aurkako mendeku basatia hasi zen, eta asteak eta hilabeteak iraun zuen. Baina, nahiz-eta gutxi iraun, orain arteko borroka proletarioaren historian gertaerarik nagusiena izan da. Langile paristarren esperientzian oinarriturik, munduko proletalgoak lehenbiziko aldiz ikusi zuen iraultza proletario bat zer den, zeintzuk diren bere xedeak, zeintzuk bideak.

Hasteko, Commune-ak langileen gobernuan jarduteko hautatutako atzerritar guztiak konfirmatu zituen, “Communearen bandera Munduko Errepublikaren bandera dela” aldarrikatu zuelarik.

Estatutik eta eskoletatik purgatu zuen erlijioa, heriotza-zigorra abolitu zuen, Vendômeko zutabea (hau da, chauvinismoaren monumentua) lurrera bota eta herriaren zerbitzari zintzoei eman zizkien [funtzionario]-postuak, langileen pareko soldata bat ezarri zielarik.

Kapitalista ikaratuek itxitako fabriketako eta lan-zentroetako zerrenda bat egin zuen, eta produkzioa berrekin zuen finantziazio publikoarekin. Ekonomiaren organizazio sozialistara heltzeko, lehenbiziko urrats bat baino ez zen izan.

Baina Communeak ezin izan zuen bere asmo guztiak bete: suntsitua izan zen. Burgesia frantsesa, Bismarck bere “etsai nazionalaren” laguntzarekin (zeina segituan bihurtu zen klase-aliatu), odolean ito zuen bere benetako etsaiaren —langileriaren— jaikialdia. Communearen asmoak eta programa ez ziren gorpuztu. Baina mundu osoko proletalgoaren seme-alaben bihotzaren barnean gorde ziren, eta geure borrokaren herentzia iraultzailea bilakatu dira.

Eta orain, 1917ko martxoaren 18an, Communearen irudia inoiz baino argiago altxatzen da gure aitzinean, izan ere, denbora-tarte luze baten ondoren, gudu iraultzaile handien aroan sartu gara.

Mundu-Gerrak milioika langile kolpez atera ditu euren ohiko lan-baldintzetatik eta bizitza begetatibotik. Orain arte, Europan gertatu da bakarrik; bihar Ipar Amerikan ere gertatuko da. Sekula ez zuen langileriak halako promesarik entzun; sekula ez zizkioten halako helburu distiratsurik irudikatu; sekula ez zuten horrenbeste losintxatu, gerra honetan egin den moduan. Sekula, orain arte,  jabeen klaseak ez ziren ausartu horrenbeste odol eskatzen herriari,“aberriaren defentsa” deritzon iruzur horren izenean. Eta inoiz baino gezur, traizio eta sufrikario gehiago ari dira pairatzen langileak.

Odolez eta lokatzez gainezka dauden lubakietan, gosez diren herri eta hirietan, milioika bihotz suminduraz, kezkaz eta amorruz leporaino daude. Eta sendimendu horiek, pentsamendu sozialistarekin batzen direnean, gogo iraultzaile bihurtzen dira. Bihar, sugar hori, gainazalera igoko da proletarioen altxamendu itzelei esker.

Errusiako proletalgoak iraultzaren bidea hartu du jadanik, eta bere erasoaldiaren aurrean despotismo lotsagarrienen gotorlekuak erori eta hondoratu egiten dira. Errusiako iraultza, ordea, Europa osoko eta mundu osoko altxamendu proletarioen aitzindaria baino ez da.

“Gogoan izan ezazue Communea!”, esango diegu, sozialistok, langile matxinatuei. Burgesiak atzerriko etsaiari aurre egiteko armatu zaituztete? Uko egiozue zeuen armak burgesiari entregatzeari, Parisko langileek 1871ean egin zuten moduan. Karl Liebknecht-en deiari jarraituz, apuntatu itzazue arma horiek zeuen benetako etsaiaren aurka, kapitalismoaren aurka! Kendu iezaiozue eskuetatik estatu aparatua, eta burgesiaren indarkeriaren arma bat izatetik, proletalgoaren autogobernurako aparatu bilaka ezazue. Orain, Communearen garaiko zeuen aurrekoek baino indar hagitz handiagoa duzue. Tronugabetu itzazue bizkarroi horiek guztiak. Har ezazue lurra, meatzak eta fabrikak eta zuek zeuok administra itzazue. Elkartasuna lanean, berdintasuna lanaren fruituen banaketan!

Communearen bandera Lanaren Errepublika Mundialaren bandera da!

—Lev Trotsky; Novy Mir, 1917ko martxoaren 17a.

 

https://www.icl-fi.org/francais/lebol/197/commune.html

 

Trotsky, Armada Gorriaren sortzailea

 

 

 

 

Lenin: Botere sobietarra eta emakumearen egoera



"1917ko Emakume Langilearen Eguna Errusiar Iraultzaren txinparta izan zen -
Emakumearen askapena iraultza sozialistaren bitartez! Liga Espartakista"

 

 

Lenin :

BOTERE SOBIETARRA eta

EMAKUMEAREN EGOERA

 

1919ko azaroa.

Blog honek euskaratu du gazteleratik.

 

B

otere sobietarraren bigarren urtemugaren karietara beharrezkoa da urte hauetan egindakoari buruzko bilan bat egitea eta gertatutako aldaketen garrantziaz eta hauen helburuetaz hausnarketa bat egitea.

Burgesiak eta bere lagunek demokrazia urratu izana leporatzen digute. Guk, gure aldetik, iraultza sobietarrak ordura arte ikusi gabeko bulkada sakon eta zabal bat eman diola baieztatzen dugu, hau da, kapitalismoak  menperatutako jende langile eta zapalduari, herriaren gehiengo zabalari mesede egiten dion demokraziari, (langileen aldeko) demokrazia sozialistari, eta ez demokrazia burgesari (esplotatzaileentzat dena, kapitalistentzat, aberatsentzat).

Nork du arrazoia?

Arazo hau ongi analizatzeko eta sakonago ulertzeko, bi urte hauen esperientziaren bilan bat egin behar dugu, eta prest egon behar gara esperientzia hau garatu eta aurrera eramateko.

Emakumearen egoerak agerian uzten du modurik nabarmenenean demokrazia burgesaren eta demokrazia sozialistaren arteko diferentzia, eta erantzun bikain bat ematen dio planteatutako arazoari.

Errepublika burges batean (hau da, lurraren, fabriken eta lantegien, akzioen, eta abarren jabetza pribatua existitzen den lekuan), nahiz-eta errepublika demokratikoena izan, emakumeak ez du inoiz izan gizonezkoek dituzten eskubide berdintsurik, munduko inongo lekutan, ezta herrialde garatuenetako batean. Eta hori duela 125 urte pasa direla Frantses Iraultza (demokratiko-burges) handia gertatu zela.

Demokrazia burgesak hitzez promesten du askatasuna eta berdintasuna. Baina errealitatean, legearen aurrean, ezta errepublika burges bakar batean, ezta aurreratuenean ere, ez dio eman emakumeari eskubide berdintasun osoa gizonekiko, eta ez du emakumea askatu gizonen zapalkuntzatik eta menpekotasunetik.

Demokrazia burgesa esaldi hantusteen, hitz solemneen, promesa liberalen, askatasunari eta berdintasunari buruzko eslogan hotsandien demokrazia da, baina errealitatean, horrek guztiak emakumearen askatasun falta eta berdintasun eza ezkutatzen du, langileen eta zapalduen askatasun falta eta berdintasun eza.

Demokrazia sobietarrak edo sozialistak hitz hantuste baina faltsu horiek bazterrera

Leninen "Botere sobietarra
eta emakumearen egoera"

bota eta errukirik gabe gerra deklaratzen dio “demokraten”, lur-jabeen, kapitalisten eta nekazari aberatsen hipokrisiari, espekulazioaren bitartez, zerealen soberakinak salduz, langile gosetien kontura aberastu egiten direlako.

Gezur zitalik ez! Ezin da egon, ez dago, eta ez da inoiz egongo “berdintasunik” zapaltzaileen eta zapalduen artean, esplotatzaileen eta esplotatuen artean. Ezin da egon, ez dago, eta ez da inoiz egongo “askatasunik” emakumeek gizonen pribilegio legalen oztopoak pairatzen dituzten bitartean, langileak kapitalaren uztarpetik askatzen ez diren bitartean; nakazari beharginak kapitalistaren, lur-jabearen eta merkatariaren uztarpetik askatzen ez diren bitartean.

Saia bitez hipokritak eta gezurtiak, ergelak eta itsuak, burgesak eta beraien morroiak, herria engainatzen askatasun orokorrarekin, berdintasun orokorrarekin, demokrazia orokorrarekin.

Guk langileei eta nekazariei honako hau esaten diegu: Kendu iezaiozue mozorroa gezurti horiei, ireki iezaizkiozue begiak itsuei !

Galde iezaiezue:

—Ba al da berdintasunik sexu baten eta bestearen artean ?

—Nazio baten eta bestearen artean ?

—Klase baten eta beste klase baten artean ?

—Zein uztarritik askatu, edo zein klaseren uztarritik? Askatasuna zein klaserentzat?

Politikari buruz, demokrazia eta askatasunari buruz, berdintasunari buruz, sozialismoari buruz hitz egiten duenak galdera horiek planteatu gabe, lehentasunik eman gabe, galdera horiek ezkutatzearen, estaltzearen eta disimulatzearen aurka borrokatzen ez dena, langileen etsairik okerrena da, ardi larruz estalitako otso bat da, langileen eta nekazarien aurkaririk basatiena, lur-jabeen, tsar-en eta kapitalisten lekaio bat.

Bi urtetan botere sobietarrak, Europako herrialderik atzeratuenetako batean, gauza gehiago egin ditu emakumearen emantzipazioaren alde, sexu “indartsuaren” aurrean berdintasuna lortzearen alde, 130 urtetan munduko errepublika “demokratiko” aurreratu eta ilustratuek egin dutena baino.

Hezkuntza, kultura, zibilizazioa, libertatea, hitz hotsandi guzti hauek, munduko errepublika kapitalista eta burges guztietan lege multzo ikaragarriki doilorrez, nazkagarriki zikinez, basatiki zakarrez lagundurik doaz, eta emakumearen berdintasun eza ezartzen dute ezkontzan eta dibortzioan, berdintasun eza ezartzen dute ezkontzatik at jaiotako haurren eta haur “legitimoen” artean; lege hauek pribilegioak ematen dizkiete gizonei, baina emakumea umiliatu eta degradatzen dute.

Kapitalaren uztarriak, “jabetza pribatu sakratuaren” zapalkuntzak, filistiar ergelkeriaren despotismoak, jabe txikiaren gutiziak; gauza hauek eragotzi diete errepublika burges demokratikoenei lege zital eta nazkagarri horiek abolitzea.

Sobietar Errepublikak, langileen eta nekazarien errepublikak, kolpe batez deuseztatu zituen lege horiek eta ez zuen zutik utzi gezur burgesen eta hipokrisia burgesaren dorrearen harri bat bera ere.

Behera gezur horiek! Behera guztiontzako askatasunaz eta berdintasunaz hitz egiten duten gezurtiak, klase zapaltzaileak dirauten bitartean, kapitalaren eta akzioen jabetza pribatua dirauen bitartean, gosetiak esklabo bihurtzeko zerealen soberakinak erabiltzen duen jende aberatsa existitzen den bitartean! Askatasunik ez guztientzako, berdintasunik ez guztientzako, baizik-eta gerra zapaltzaileei eta esplotatzaileei, zapaltzeko eta esplotatzeko aukera  oro deuseztatu behar da! Hori da gure deiadarra!

Askatasuna eta berdintasuna sexu zapalduarentzat!

Askatasuna eta berdintasuna langileentzat eta nekazari beharginentzat!

Zapaltzaileen aurka, borroka; kapitalisten aurka, kulak* espekulatzaileen aurka, borroka!

Hori da gure borroka deiadarra, hori da egia proletarioa, kapitalaren aurkako egia, kapitalaren munduaren aurpegira —askatasuna eta berdintasuna orokorrean, askatasuna eta berdintasuna guztientzako aldarrikatzen duten esaldi melenga, hipokrita eta handiusteekin— jaurtitzen dugun egia.

Hipokrisia hau agerian utzi dugulako, energia iraultzailearekin langile zapalduen askatasuna eta eskubide osoak bermatzen gabiltzalako, zapaltzaileen aurka, kapitalisten aurka, kulak-en aurka; horrexegatik da, hain zuzen ere, hain maitatua botere sobietarra munduko langileen artean.

Ondorioz, botere sobietarraren bigarren urtemugaren egunean, gure alde azaltzen da, munduko herrialde guztietan, langile jendearen sinpatia, zanpatuen eta esplotatuen sinpatia.

Hortaz, botere sobietarraren bigarren urtemuga ospatzean, nahiz-eta gosea eta hotza pairatu, nahiz-eta errusiar Errepublika Sobietarrak inbasio inperialistak eragindako sufrimendu guztiak jasan, irmoki uste dugu gure kausa justua dela,  irmoki uste dugu botere sobietarraren garaipena saihetsezina dela mundu mailan.

—Lenin, Alderdi Komunista

Pravda, 249. alea, 1919ko azaroaren 6a.

Pravda egunkariaren arabera argitaratua.

Akal: Lenin, obras completas, 32. liburukia.

 

(*)Kulak: Nekazari aberatsa

Ekialdeko emakumea askatzeko afixa komunista

Советская власть и положение женщины