Los “sinceros defensores” de la liberación nacional (Partido Comunista)

Los “sinceros defensores” de la liberación nacional

Euskadi Roja

Órgano en Euskadi del Partido Comunista (S.E. de Internacional Comunista)

 

L

a “Esquerra” catalana, el partido de Catalunya que bajo su programa demagógico antes del 14 de abril explotaba el sentimiento popular de las grandes masas del pueblo catalán, y que nuestro Partido combatía implacablemente, desmenuzando su contenido contrarrevolucionario, forma hoy parte, en la persona del demagogo Companys, del Gobierno central imperialista, del Gobierno que viene a completar con las actuales Cortes contrarrevolucionarias la obra de represión y asesinatos dando,  o dotando al poder de los banqueros y terratenientes de nuevas armas sangrientas, de nuevas leyes que servirán para ametrallar a los obreros y campesinos hambrientos, que justificarán las deportaciones de los militantes revolucionarios (Ley de vagos), como en tiempos de la monarquía borbónica, y a la vez dotarán de un máximo poder al gobierno imperialista que a diario fortalece sus posiciones imperialistas, en Cataluña, Euskadi y Galicia, como en las colonias del Africa (Marruecos).

                Las masas populares de Cataluña, las que aún creían en las “virtudes” heroicas del partido de Maciá [sic],  las que creyeron de buena fe en la política “revolucionaria” de la “Esquerra” y aún siguen influenciadas por dicho partido, habrán visto tal vez con asombro ingenuo que un partido que “lucha” por la “liberación” nacional de Catalunya forme parte del Gobierno central, del Gobierno imperialista, que envía diariamente refuerzos de guardias de Asalto y civiles para ametrallar a los obreros y campesinos, y las masas populares que honradamente luchan por la liberación nacional y social de Catalunya. (…)

                Tenemos que hacer comprender a las masas hambrientas, a las masas de Catalunya, Euskadi y Galicia que solo bajo la dirección del P.C.[Partido Comunista] y la I.C. [Internacional Comunista]encontrarán el camino de su emancipación, el camino de su liberación nacional y social. (…)

Aurelio Aranaga

—Euskadi Roja (Órgano en Euskadi del Partido Comunista (S.E. de I.C.). 1. urtea, 14. alea. Donostia, 1933ko ekainak 24

https://w390w.gipuzkoa.net/WAS/CORP/DKPAtzokoPrentsaWEB/buscar.do?amicus=41781&lang=eu&anti_cache=1582409913261

Frantziako Liga Trotskista: «Independentzia Kataluniarentzat!»

«Euskal nazio bakar bat eta nazio katalan bakar bat dago, eta Espainiako eta Frantziako Estatu kapitalistek separatuta eta zapalduta dauzkate»

 

«Langileriak bere indar sozial itzela mobilizatzen badu, eta zapaldu ororen buru gisa altxatzen bada, independentzia errealitate bihur dezake»

 

2019ko urria. Bilbo.

Le BOLCHEVIK:

Estatu espainolak buruzagi katalanak kondenatu ditu

Berehalako askatasuna
independentista guztientzako!

Independentzia Kataluniarentzat!

Langileen errepublika baten alde!

 

 Itzulpen ez ofiziala. Originalak:

·         Katalanez: https://www.icl-fi.org/catala/fullet/2019tractencatalan.pdf
·         Ingelesez: https://www.spartacist.org/english/wv/1164/catalonia.html

·         Frantsesez: https://www.icl-fi.org/francais/suppl/2019tractcatalognefrmaq.pdf

·         Gazteleraz: https://www.icl-fi.org/francais/suppl/2019tractcatalogneespagnol.pdf

 

Urriak 19     

U

rriaren 14an haserreak eztanda egin du Katalunian, eta politikari eta militante katalanei ezarritako 9 eta 13 urte bitarteko kartzela-zigorren kontrako manifestazio jendetsuak egin dira. Epaiketa-fartsa honek katalanen aurkako chauvinismo gaztelaua hauspotu du, eta alderdi nazionalista katalanen buruzagiak, eta beraiekin batera Oriol Junqueras  —Kataluniako Generalitateko (gobernu autonomoa) presidente-ordea— eta Carme Forcadell —Parlamenteko lehendakaria ohia— kondenatu dituzte 2017ko erreferendum independentista antolatzeagatik. Akusazioak eskandalagarriak dira: “sedizioa”, “desobedientzia”, “diru publikoaren erabilera bidegabea”. Hamabi akusatuetako 9 zigortzeaz gain, Auzitegi Gorenak euroagindua aktibatu du berriro ere Carles Puigdemont atxilotzeko, 2017ko urritik Belgikan errefuxiatuta baitago Generalitateko presidente ohia. Politikari katalan ezagunen aurkako kondenak eta jazarpena mehatxu makur bat da zapaldutako nazio katalana, euskalduna eta galiziarrarentzat, eta argi utzi nahi du herrien kartzela espainolaren “batasun hautsezina” ez dela negoziatzen.

Kondenen berri izan eta ordu batzuetara milaka lagun atera dira kalera Bartzelonako eta Kataluniako beste hiri batzutan, Perpinyà barne. Elkartasun manifestazioak egin dira, halaber, Donostian, Korsikan eta Bretainian. Bartzelonako aireportua blokeatzeko asmoa zuen manifestazio jendetsu bat basatiki erreprimitu dute elkarlanean polizia nazional espainolak eta Mossoek (Kataluniako polizia autonomoa). Hamarnaka manifestari zauritu dituzte eta 22 urteko gazte batek begia galdu du, poliziak jaurtitako gomazko bala baten erruz. Manifestazio independentistak greba orokor batekin heldu dira gorenera, laugarrena bi urtean, eta urriaren 18an 500mila lagun baino gehiago bildu ziren Bartzelonako manifestazioan, kasu honetan ere poliziaren oldarraldiaren ondorioz 200 lagun artatu dituzte ospitaletan. Grebak garraio publikoaren erdia geldiarazi du, eta indar nabarmena izan du unibertsitatean eta zerbitzu publikoetan. Modu erabakigarrian zamaketariak grebara batu eta protestara joan ziren.

Liga Komunista Internazionala (Laugarren Internazionalaren aldekoa) alderdi internazionalista proletario bat denez, Kataluniaren independentziaren aldeko kausa justua babesteagatik kartzelatutako eta atxilotutako lagun guztien berehalako askatasuna eskatzen du. Espainian eta Frantzian dauden preso nazionalista katalan eta euskaldun guztiak askatu! Carles Puigdemont bakean utzi!

Euskal nazio bakar bat eta nazio katalan bakar bat existitzen dira, eta bi Estatu kapitalista horiexek separatuta eta zapalduta dauzkate. Alde “espainolean” garatzen den Kataluniaren independentziaren aldeko mugimendua mehatxu bat da halaber inperialismo frantsesaren “errepublika bateratu eta banaezina”rentzat; horregatik, burgesia frantsesak ez du etsaitasun gutxiago bi nazio hauen independentziaren aurrean. Horrela ba, Macron-ek honako hau adierazi zuen 2017ko urrian: «Espainia zuzenbide-Estatu bat da, eta arau konstituzionalak ditu. Berak [Espainiar presidenteak] errespetarazi nahi ditu, eta nire babes osoa dauka» (Libération, urriak 14). Ipar eta hego, independentzia Katalunia eta Euskal Herriarentzat! Independentzia-eskubidea Galiziarentzat!

            Pedro Sanchez-en PSOE, estatu espainolaren buru, paper nagusia du errepresioa orkestratzen. Azken asteotan, terrorismoa leporatuta, akusazio zentzugabetan oinarrituriko atxiloketak egin ditu. Auzitegi Nazionalak (Justizia Ministerioaren atal bat) Tsunami Democràtic-i terrorismoa leporatu dio, baina bere “krimen” bakarra azken manifestazioetan paper inportante bat edukitzea izan da. Sanchez-ek 155. artikulua ezartzearekin mehatxatzen du, autonomia katalanaren edozein aztarna deuseztatuz; PP neofrankistako buru Mariano Raxoik, bere aitzindariak, 2017an halaxe egin zuen baita ere. Sozialdemokratak, heriotzeraino leialak espainiar monarkiarekin, beti izan dute Estatu espainoleko toki guztietan lehen mailako rol bat katalanen kontrako chauvinismoa langileen eta zapalduen artean hauspotzen. Behera monarkia! CC.OO. eta UGT federazio sindikalen buruzagi espainol traidoreek, halaber, chauvinismo gaztelaua hedatzen paper garrantzitsu bat dute: ez diote babesik eman Kataluniako greba orokorrari!

Langile-mugimenduaren independentzia politikoaren alde!

Politikari burges katalanek erabateko konfiantza dute Europar Batasunarengan, baina langileek ez dute lilurakeri hori izan behar, Europar Batasunak ez diolako sekula laguntzarik emango Kataluniari estatu espainolaren errepresioaren aurrean. Europar Batasuna ez da estatu supranazional bat, baizik-eta bankarien eta patroien kartel bat, inperialismo alemanak nagusitasuna duelarik bertan (eta frantsesa bigarren tokian da). Bere izateko arrazoia ahalik eta etekinen gehien lortzea da, Europa osoko langileriaren esplotazio maximoa lortuz.

Periodico comunista de EE.UU. pide la
independencia para Catalunya
 y la amnistia
 

Inperialistentzat, Estatu kide ahulenen subiranotasun nazionala zapaltzea da kontua. Europar Batasuna, bere izaeragatik, nazio zapalduak askatzeko borrokaren etsai amorratua da. Buruzagi katalanen kontrako kondenari erantzunez, Europako Batzordeak ordena konstituzional espainola erabat errespetatzen duela esan du, «Espainiaren erabaki judizialak barne» (euobserver.com, urriak 15). Behera EB ! Gora Europako estatu batu sozialistak, modu boluntario batean elkarturik !

Kataluniak ez du Estatu batek dituen ezaugarri propiorik —indar armatuak, bereziki— estatu espainolaren erasoei eusteko. Ez dago Kataluniaren independentziaren kausa burgesia katalanaren esku uzterik, gobernu espainolari “elkarrizketa” erregutzen diolarik. Ondoz ondoko gobernu katalanak, PDeCAT eskuineko alderdi burgesaren, eta aurretik, CiUren esku izan dira, eta Madrilekin elkarlanean jarduten dira; sarritan, halaber, Esquerra Republicana eta CUPekin, langileen aurkako austeritatea ezartzeko eta sindikatuak bortizki erasotzeko, Mossoen bitartez greban dauden langileak eta militante independentistak erasotu dituzte.

Emantzipazio nazionalaren aldeko borroka, iraultza proletarioaren indar eragile bilakatzearen alde borrokatzen dugu. Langileriak bere indar sozial itzela mobilizatzen badu, eta zapaldu ororen buru gisa altxatzen bada, independentzia errealitate bihur dezake. Beharrezkoa da, borrokaren bitartez, Espainia osoko eta Frantzia osoko langileei erakustea soldatapeko esklabotza kapitalistatik euren emantzipazio propioa lortzeko, biziki garrantzitsua dela Kataluniaren eta Euskal Herriaren independentziaren aldeko borroka. Borroka hau langileriaren gaur egungo buruzagitza salduaren aurka egin behar da, alderdi leninista-trotskistak forjatzeko borrokan, eta berriro ere altxatutako IV. Internazional baten kide izanik, langileria boterera gidatzeko tresna izango da.

—Le BOLCHEVIK, (LKI Liga Komunista Internazionala). 2019-10-19. Itzulpen ez ofiziala.

Katalunia: erasoaldi neofrankista (3)

Katalunia: erasoaldi neofrankista

ASKAPEN NAZIONALAREN ALDEKO

BORROKA IMPASSE EGOERAN

Kataluniar errepublika proletarioaren alde!

Alderdi leninista-trotskistak forjatu!

( 3. zatia )

2018ko urtarrila

Liga Komunista Internazionalaren artikulua:

http://www.spartacist.org/espanol/leaflets/2018-catalunya.html

Itzulpen ez ofiziala, trotskistak.blogspoten ardura

[…]

SOSTENGURIK EZ KATALUNIAKO BURGESIARI!

Gure programa iraultzaileak langile mugimenduaren independentzia politikoan datza. Baiezko botoari babesa eman genion urriaren 1eko erreferendumean —Kataluniako independentziaren alde dugun ildoan oinarriturik—, baina egin berri diren hauteskundeetan lehiatu diren alderdiei ez diegu babesik eman. PSOE eta PSC alderdi proletario-burgesak dira, hau da, langilerian dute oinarria, baina beraien programa eta buruzagitza burgesiaren aldeko ildo bat du; beraien chauvinismo antikatalanak bat egiten du neofrankisten bi barietateekin, eta 155. artikulua aplikatzeko garaian bat datoz. Sozialdemokraten aldeko botoa eskatzea langileriari eta Kataluniako herria askatzeko borrokari traizio egitea izango litzateke. Bestalde, egiazko marxistok, gure printzipioei jarraituz, ez diegu sekula babes politikorik ematen proletalgoari arrotz zaien indarrei. Puigdemonten PDeCAT alderdi eskuindarra eta Junquerasen Esquerra Republicana bezalako partiduak burgesak dira, klase-etsaiarenak, alegia. CUP ere (Candidatura d’Unitat Popular) organizazio burges bat da eta bere anai-arreba nagusien atzetik doa, eta kapitalismoa mantentzeko konpromezua du (nahiz-eta “antikapitalista” goitizen faltsua eduki).

Catalunya En Comú-Podem-eko populista burgesek (Podemos-en kide katalanak koalizio horren partaide direlarik) demokraziaren aldeko erretorika duten chauvinista gaztelau hutsak dira: Podemos-ek, duela gutxi, independentziaren aldeko erreferenduma eta 155. artikuluaren aplikazioa maila berean jarri ditu, biak —beraien ustez—  antidemokratikoak direlako; era berean, aldebakarreko independentzia aldarrikapen oro salatzen dabiltza, “zilegitasunik” ez omen duelako.

Espartakistok, indar horien guztien aurka, herriaren tribunoa diren alderdi  leninista-trotskistak forjatzearen aldeko borrokan gabiltza, langileriaren barnean esplotatzaile ororen aurrean behar den etsaitasuna sustatzeko asmoz eta, era berean, langileriak, zapaldu ororen buruzagitza lortuz, bere eginkizun historikoaren kontzientzia har dezan.

SASITROTSKISTEK LERRO KLASISTA GURUTZATZEN DUTE

Bere burua trotskistatzat duen Izquierda Revolucionaria-k (I.R.) —Britainia Handian egoitza duen C.W.I.-ren kide den organizazioak— hauteskundeetan “PP, Ciudadanos eta PSC-PSOE garaitzeko” deia egin du, hau da, gainontzeko edozein indar (kapitalistari) bozka emateko deia (izquierdarevolucionaria.net, azaroaren 30a). I.R.-k oso erraz gurutzetzen du lerro klasista; baina bere chauvinismoa atzean uztea gehiago kostatzen zaio. Duela hilabete batzuk, Katalunia eta Euskal Herriaren independentziaren aldeko borroka “sozialismoaren” aurkakotzat jotzen zuen, eta Podemos-en zerbitzu bikainei esker “sozialismora” helduko ginatekeela zioen (ikusi “¡Por lucha de clases contra la prisión española de los pueblos!”, 2017ko apirila). Azkeneko unean, I.R.-k, Kataluniako herriak kalean egin duen presioaren eraginez, iragan den urriaren 1eko erreferendumaren bezperan —literalki— baiezko botoaren aldeko deia egin zuen, baina uste sendorik gabe.

I.R.-ren programa maximoa “erepublika sozialista federal” espainol baten aldeko aldarrikapenean adierazten da, eta, a priori, bertan mantendu nahiko lituzke giltzapeturik katalanak, euskaldunak eta galiziarrak; horrez gain, chauvinista burgesen esku etorriko omen da beraien ustezko “errepublika sozialista”: I.R.-k oraindik “78ko erregimenaren aurka borrokatzen duen ezkerraren fronte bateratu” bat sustatzen du, bertan Podem sartzen dutelarik; Frantzian, Jean-Luc Mélenchon-en alderdi antikatalanaren barnean daude sakonki sarturik.

        
         Era berean, hor da —oin bakoitza alde banatan duelarik, eta printzipio marxistei muzin eginez— CRT (Corriente Revolucionaria de Trabajadores y Trabajadoras), Argentinan egoitza nagusia duen Fracción Trotskista-Cuarta Internacional erakundearen adarra. CRT-k abstentzioaren aldeko deia egin zuen urriko erreferendumean, honako hau argituz: “ez gara independentistak, eta ez dugu Junts pel Sí-k eta CUP-ek proposatzen duten errepublikaren aldeko proiektua eta prozesu konstituziogilea babesten” (laizquierdadiario.es, 2017ko iraila). Baina horrek, CUP-en izaera burgesa barne, ez zien eragotzi hiru hilabete beranduago… CUPen aldeko botoa eskatzea! (laizquierdadiario.es, 2017ko abendua). 

CUP-en “errepublikaren eta prozesu konstituziogilearen aldeko proiektu” kapitalistari, zera erantzuten dio CRT-k: “errepublikaren aldeko borroka ezin da banatu arlo sozialaren aldeko borrokatik, hau da, zein klasek duen botere politikoa. Horregatik benetan librea eta subiranoa den prozesu konstituziogile baten alde borrokatzen gara” (idem). Zozoak beleari «ipurbeltz!»: biltzar konstituziogilearen aldeko eslogana gobernu kapitalista baten alde deitzea da. Langileriak ez du botere politikoa eskuratuko demokrazia burgesaren instituzioen bitartez, baizik-eta alderdi proletario iraultzaile batek zuzendutako iraultza sozialistari esker; iraultza horrek estatu kapitalistaren aparatu osoa suntsituko du, eta halaber, aberatsen mesederako egindako demokraziaren instituzioak, sobiet proletarioek bere lekua hartzen dutelarik. Xede horrekin lan egiten dugu zinezko trotskistok.

—LIGA KOMUNISTA INTERNAZIONALA . Mexikoko Talde Trotskista

Katalunia: erasoaldi neofrankista (2)

Katalunia: erasoaldi neofrankista

 

ASKAPEN NAZIONALAREN ALDEKO

BORROKA IMPASSE EGOERAN

Kataluniar errepublika proletarioaren alde!

Alderdi leninista-trotskistak forjatu!

( 2. zatia )

 

2018ko urtarrila

Liga Komunista Internazionalaren artikulua:

http://www.spartacist.org/espanol/leaflets/2018-catalunya.html

Itzulpen ez ofiziala, trotskistak.blogspotek euskaratua

 

[…]

INDEPENDENTZIA HELBURU DUEN BIDE KLASISTA BATEN ALDE !

Hauteskunde hauen bitartez, Raxoiren eta bere akolitoen asmoa independentistak begi-bistatik galtzea eta Katalunian gobernu españolista bat ezartzea zen. Jokaldia gaizki atera zaie: alderdi independentista katalanek botoen %47a baino gehiago eskuratu dituzte eta berriz ere gehiengo osoa lortu dute parlamentean —PPk %4a baino zertxobait gehiago eta 3 diputatu lortu ditu—. Baina, duela gutxi azaldu dugun bezala, estatu espainolaren errepresioak argi utzi du Kataluniaren independentzia errealitate bihurtzeko esperantzarik ez dela berehalako etorkizunean (ikusi “España estrangula a Catalunya”, Espartacoren 48. alea, 2017ko abendua). Independentzia ez da etorriko independentista burgesek egindako akordio parlamentarioen ondorioz. Madrilek bitarteko judizial guztiak, eta baita bertze batzuk ere, erabiltzen ari da gobernu autonomiko bat sortzen eragozteko, espainiar estrukturaren barne dagoena, ez badute alderdi españolista porrokatuek osatzen. Kataluniak ez du estatu propio baten antzik duen ezer, oroz gain ez du indar armaturik, erasoaldi gaztelauei eusteko. Kataluniar burgesiak soberan erakutsi du bere ezintasuna, eta orain Madrilekin adostutako itun batetara heldu nahi du statu quoaren bertsioren batera itzultzeko.

            Madrilek ez du erreparatuko indarkeria erabiltzeko garaian Kataluniaren independentzia eragozteko; bere independentziak, gainera, bulkada itzela emango lioke Euskal Herriaren eta Galiziaren askapen nazionalaren aldeko borrokari. Eta agintari espainiarrek Frantziaren eta Europar Batasun inperialistaren babes osoa dute, izan ere, konglomeratu honen inplosioa eragin dezake Espainia haustea; E.B.ren zeregin nagusietako bat, hain zuzen ere, Europako estatu txiroetako subiranotasun nazionala zapaltzea da inperialisten mesedetan, nagusiki Alemania eta Frantzia.

      Bada, Kataluniaren emantzipazioaren etsai oro menderatuz, askapen nazionala gauzatzeko gai den indar bat: langileria, bere indar sozial ikaragarria mobilizatuz. Kataluniako proletalgoak, ordea, ez du borroka independente esanguratsurik erakutsi, eta, aldiz, chauvinisten eta nazionalista burgesen artean zatikaturik dago.

C’s, NEOFRANKISTEN ORDEZKO PIEZA

Hauteskundeetan Generalísimoaren oinordeko zaharkituek sekulako jipoia jaso arren, beraien apendizea, Ciutadans (C’s), bozka gehien bildu duen alderdia izan zen, botoen laurden bat jaso duelarik, batez ere Bartzelonan eta bere aldiri proletarioetan, garai batean PSC nagusi zen lekuetan, alegia. Kataluniako langileriaren zati esanguratsu batek gaur egun C’s alderdi chauvinista burgesari babesa ematen badio PSOE-PSC-ren traizioen erruz da, izan ere, espainiar erregimen kapitalistaren zutabe baitira, (Francok tronuan ezarritako) erregearen morroi leialak.

            Langile askok C’s bozkatu izana ez du ezertan aldatzen gure ildoa, Kataluniaren independentziari babesa ematen segitzen dugu. Alde batetik, boto horiek beldurra erakusten dute, Madrilek hedatutako beldurra, independentziak enpresa-ixte izugarria ekarriko lukeelakoan Katalunian. Bertzetik, kataluniar langileriaren zati handi bat, historikoki, Espainiako bertze lurraldeetatik heldutako etorkinez osaturik dagoela erakusten du, eta katalanen aurkako chauvinismoa oso sustraiturik dagoela proletalgoan —neurri handi batean hamarkadetan sozialdemokraten eta stalinisten ahalegin zitalari esker.

Leninek alderdi boltxebikea errusiar chauvinismoaren aurka forjatu zuen, herrien kartzela tsaristaren askapen nazionalaren aldeko borrokei sostengu ematen zielarik, iraultza sozialistaren aldeko indar-eragile baitziren. Ukrainako hirietan nagusiki errusieraz hitz egiten zen—hor biltzen zen langileria—, uharteak ziren ukrainar itsaso batean. Urriko Iraultzaren ostean, Gerra Zibilean murgildurik, langile asko eta baita errusieraz mintzo ziren boltxebikeak Ukraina sobietarraren independentziaren auka zeuden; Leninek honako hau erantzun zuen:

“Guk, errusiar komunistok, gure artean sortzen diren errusiar nazionalismoaren edozein adierazpen zorrozki erreprimitu behar dugu; izan ere, adierazpen horiek, orokorrean komunismoari traizio bat direlarik, izugarrizko kaltea sortzen digute, ukrainar burkideengandik banatzen gaituelako, eta hori Denikin-i [jeneral kontra-iraultzaileari] eta bere erregimenari mesede egiten dio.”

—“Ukrainako langileei eta nekazariei bidalitako eskutitza Denikin-en aitzinean erdietsitako garaipenen karietara” (1919ko abendua)

            C’s alderdiak lortu duen gorakadak gauza bat agerian uzten du: borroka latz bat antolatu behar dela estatu espainol osoan gutxiengo nazionalek pairatzen duten zapalkuntzaren aurka, zapalkuntza horrek proletalgoa banatzen baitu. Nazionalismo gaztelauak kate ideologiko baten moduan funtzionatzen du, langileak beraien agintari kapitalistei lotzen dituelako: Espainia osoko proletalgoari mesede egiten dio Kataluniaren eta Euskal Herriaren independentziaren alde borrokatzeak, eta beste horrenbeste Galiziaren autodeterminazio-eskubidearen alde, borroka hori beraien emantzipazio sozial propioari erabat atxikirik doa. […]

SEGITZEN DU

—Liga Komunista Internazionala (LKI) / Mexikoko Talde Espartakista (GEM, Grupo Espartaquista de México)

Grezia, PAME sindikatuaren manifestazioa.
LKI:"E.B.ren zeregin nagusietako bat, hain zuzen ere, Europako estatu txiroetako subiranotasun nazionala zapaltzea da inperialisten mesedetan"
 

Katalunia: erasoaldi neofrankista (1)

 

Katalunia: erasoaldi neofrankista

ASKAPEN NAZIONALAREN ALDEKO

BORROKA IMPASSE EGOERAN

Kataluniar errepublika proletarioaren alde!

Alderdi leninista-trotskistak forjatu!

( 1. zatia )

 

2018ko urtarrila

 

Liga Komunista Internazionalaren artikulua:

http://www.spartacist.org/espanol/leaflets/2018-catalunya.html

Itzulpen ez ofiziala, trotskistak.blogspoten ardura

 

“Sarritan nazio menderatzailearen ahalegina statu quoa mantentzeko supranazionalismoz koloreztatzen da; halaber, herrialde garaile baten esfortzua pazifismoaren forma hartzen du lapurtutakoari eusteko”

—Lev Trotsky, Errusiar Iraultzaren historia (1932)

Madriletik gobernatzen duten chauvinistek, eta beraien lumadun laguntzaileek, ez dute tintarik aurrezten nazionalismo katalana “anakroniko”, “erreakzionario” eta “xenofobotzat” jotzeko, aldi berean Kataluniako nazio zapaldua umiliatu eta beraien eskubideak zapaltzen dituzte Espainiako batasunaren mesedetan —hau da, Gaztelak bere herrien kartzela txikian duen nagusitasunaren alde—.



Trotskyren hitzaldia deserrian;
Danimarkan, 1932an

Iazko urriaren hondarretik, espainiar gobernu zentralak, konstituzioaren 155. artikulua erabiliz, milaka poliziaz osaturiko indar okupatzaile bat hedatu eta Kataluniaren kontrola hartu zuen, Generalitatea (katalanen parlamenta eta governa) deuseztatu eta Katalunian hauteskundeak egiteko agindu zuen (abenduaren 21ekoak); Kataluniako zenbait funtzionari presondegian giltzapetu ditu —horien artean Oriol Junqueras vicepresidenta—, eta baita bertze diputatu eta ekintzaile independentziazale batzuk (hauetako batzuen “krimena”…polizia “gorrotatzea” izan delarik!). Guardia Zibilaren talde batek —euskal nazionalistei torturak egiteagatik kondenatutako koronel baten agindupean, eta José María Aznar presidenteak idultatutakoa 90eko hamarkadaren hondarrean— “atez ate” ari da katalanen bila, urriaren 1ean espainiar poliziei “eraso” egin omen dietelakoan. Carles Puigdemont presidenta, atxilotze-agindu baten mehatxupean, Belgikan erbesteratzera behartua izan da. Gaztelania, de facto, inposatua izan da berriz tokiko gobernuaren hizkuntza ofizial bakar gisa. Ziur asko Francisco Franco irribarre egiten ari dela infernutik.

Erasoaldi honetan, gobernuan den Alderdi Popularrak (PP-k) ez zuen soilik bere apendizea de Ciudadanos-en laguntza izan, era berean, PSOEren (Partido Socialista Obrero Español) eta PSC-ren (Partit del Socialistes de Catalunya-ren) laguntza jaso zuen. Indar-kolpe hau espainiar agintarien erantzuna izan da urriaren 1.eko independentziari buruzko erreferendumaren eta ondoren kataluniar Generalitateak egindako aldebakarreko independentzia-aldarrikapenaren aurka. Oldarraldi españolista honek, bide batez, mezu bat helarazten die euskaldunei eta galiziarrei euren askapenaren alde borroka eginez gero jakin dezaten zer espero dezaketen.

Esplotazioaren eta zapalkuntzaren etsai porrokatu gisa, eta langileen boterearen aldeko borrokalari garen neurrian, espartakistok Kataluniaren eta Euskal Herriaren independentziari babesa ematen diogu, bi nazio hauek Pirinioen iparraldean ere hedatzen dira eta bai Espaniak bai Frantziak zapaldurik dauzkate. Galiziaren independentzia-eskubidearen alde gaude eta espainiar estatu artifizial eta monarkikoaren jarraipenaren etsai gara: Klase borroka herrien kartzela espainolaren kontra! Behera monarkia! Errepublika proletarioen alde! Independentista oro berehala aske geratzea eta beraien aurkako akusazio guztiak erretiratzearen aldeko deia egiten dugu; halaber, Espainiako eta Frantziako leotzetan giltzapeturiko euskal nazionalisten askapena eskatzen dugu. Era berean, Espainiak Marokon dituen Ceuta eta Melillako kokalekuetatik baldintzarik gabe ateratzea defenditzen dugu, orain oso aspaldikoa den espainiar “handitasun” kolonialaren erlikiak bertzerik ez direlako. […]

SEGITZEN DU

—Liga Komunista Internazionala (LKI) / Mexikoko Talde Espartakista (GEM, Grupo Espartaquista de México)

Langile galiziarren borroka, 2017an
LKI: "Galiziaren independentzia-eskubidearen alde gaude eta espainiar estatu artifizial eta monarkikoaren jarraipenaren etsai gara"

Lugoko hautagaitza komunista (Espainiako Alderdi Komunista)

CANDIDATURA COMUNISTA DE LUGO
(P.C.E.)

Novembro de 1933

[...]

8.         Liberación nacional de todos los pueblos oprimidos. El Gobierno Obrero y Campesino reconocerá a Cataluña, Vasconia y Galicia el pleno derecho de disponer de sí mismas hasta la separación de España y la formación de Estados independientes.

9.         Liberación inmediata y completa sin restricción, ni limitación de Marruecos y demás Colonias.

10.       Supresión de la Guardia  civil y de Asalto y de todas las fuerzas armadas de los capitalistas y terratenientes. Armamento general de los obreros y campesinos. Liquidación de la burocracia hostil al pueblo y elección de los funcionarios públicos por los Soviets.

11.       Supresión del ejército permanente, como instrumento que es en mano de los capitalistas y terratenientes. Liquidación de los generales y del cuerpo de oficiales. Elección democrática de los comandantes por los soldados. Elección por los soldados de sus diputados a los Soviets de los obreros, campesinos y soldados. Creación de un Ejército Rojo obrero y campesino, que defenderá los intereses de las masas populares y de la revolución.

12.       Solidaridad proletaria con los oprimidos del mundo entero y alianza fraternal con la Unión Soviética, que construye victoriosamente el socialismo y constituye una potente fortaleza para el proletariado mundial y los pueblos oprimidos contra el fascismo internacional y las fuerzas de la reacción capitalista.

¡Adelante! ¡A la lucha, clase contra clase! ¡Pobres contra ricos! ¡Oprimidos contra opresores! ¡Explotados contra explotadores! ¡Revolución frente a la contrarrevolución! ¡Abajo la revolución [sic] y el fascismo!

¡Abajo el Gobierno y el Parlamento de la contrarrevolución!

¡Viva el Gobierno Obrero y Campesino! ¡Vivan los Soviets de los obreros, campesinos y soldados!

¡Viva la República Soviética de España! ¡Viva el triunfo de la Revolución mundial!

¡Todos a votar las listas comunistas!

«De la Plataforma y Programas del Gobierno Obrero y Campesino»

[...]

Lugo 16-11-1933