Rosa Luxemburg: Sozialismoa eta elizak

 

Sozialismoa eta elizak

ROZA LUKSEMBURG:

«(...) Elizak esfortzurik gabe pilatu dituen aberastasunak herri langilearen esplotazioan eta pobrezian du jatorria. Artzapezpikuen eta apezkiuen aberastasuna, eta baita ere fabriken jabeena eta salerosleena, eta komentu eta parrokiena, hirietako eta landako langileen esfortzu izugarriei esker lortu da. Zein izan ote daiteke jaun aberatsek Elizari utzitako oparien eta herentzien jatorria? Bistan da ez dela beraien eskuekin eta berain kopetetik ateratako izerdiari esker lortu, baizik-eta beraientzako lan egiten duten langileen esplotaziotik; jopuak atzo, soldatapeko langileak gaur. Gainera, Estatuak kleroari ematen dizkion dirulaguntzen jatorriaren parterik handiena populuak ordaintzen dituen zergetatik dator. Kleroa, klase kapitalista bezalatsu, herriaren lepotik bizi da, eta herriaren degradaziotik, ezjakintasunetik eta zapalkuntzatik etekinak lortzen ditu. Kleroak eta parasito kapitalistek organizaturiko langileria gorroto dute, bere eskubideak ezagutzen dituena, bere askatasunen alde borrokatzen duena. Desgobernu kapitalistaren abolizioa eta gizakien arteko berdintasuna ezartzea kolpe hilgarri bat izango litzateke bereziki kleroarentzako, pobreziari eta esplotazioari esker existitzen delako. Baina, gauza ororen gainetik, sozialismoak, hemen behean, zoriontasun erreal eta zintzo bat bermatu nahi dio gizateriari, herria ahalik eta gehien hezitu nahi du, gizartearen lehen tokia izan dezan. Elizaren morroiek zoriontasun honen beldur dira, izurrite bat balitz bezala.

            Kapitalistek langileen gorputzak mailukadez moldatu dituzte, beraien pobreziaren eta esklabotzaren kateak forjatu dituztelarik. Honekin batera, kleroak, kapitalistei laguntzeko eta euren interes propioen alde jarduteko, populuaren gogoa ezjakintasun garratzenera lotzen du, ongi baitaki hezkuntzak bere boterearen amaiera eragingo lukeela. (...) »

—Rosa Luxemburg: Sozialismoa eta elizak (1905)

Rosa Luxemburg hil zutela 100 urte

Spartakist Arbeiterpartei

Rosa Luxemburg komunistaren hitzak, H. Etxarteren itzulpena:

“

«Ordena gailendu da Varsovian!», «Ordena gailendu da Parisen!», «Ordena gailendu da Berlinen!», hori da «ordenaren» zaindariek aldarrikatzen dutena mende erdiro munduan borrokak gertatzen diren toki guztietan. Eta «garaile» euforiko horiek ez dira jabetu, halako sarraski odoltsuekin, aldian behin, mantendu behar den «ordena» amaierara iritsiko dela modu saihestezinean. Zer izan da «Espartakoren astea» Berlinen, zer ekarri digu, zer irakaspen? Borrokaren erdian, kontrairaultzaren garaipenaren deiadarren erdian proletario iraultzaileek gertatutakoaren balantzea egin behar dute, gertakizunak eta bere emaitzak neurtu behar dituzte historiaren neurri zabalarekin. Iraultzak ezin du denborarik galdu, iraultzak aurrera darrai bere helburu handietarantz hilobi irekien gainetik, «garaipenen» eta «porroten» gainetik. Sozialismo internazionalaren aldeko borrokalarien lehenengo lana beren buruargitasunarekin jarraitzea da, beren indarlerroekin, beren bideekin.

Hiltzaile sozialdemokraten exekuzio agindua gauzatu aitzin, Ordena gailendu da Berlinen idatzi zuen Rosa Luxemburg militante marxistak. Orain, H. Etxartek itzuli du euskarara: https://ekarriak.armiarma.eus/zizkak/?rosa-luxemburg006

 

K. Liebknecht: "Maila internazionalean lortu daiteke bakarrik kapitalismoa suntsitzea "

Karl Liebknecht

Iraultza proletarioa eta proletalgoaren diktadura

 

“

Proletalgoa asebete ote daiteke Hohenzollerntarrak [Alemaniako errege-familia] suntsitzen baditu bakarrik? Inoiz ez! Bere xedea klase menperakuntzaren, esplotazioaren eta zapalkuntzaren abolizioa da, sozialismoa eraikitzea, alegia. Gaurko gobernuak sozialistatzat dauka bere burua, baina jabetza pribatu kapitalista mantentzeko jarduten da soilik...

Klase menperatzaileak ez du bere klase agintaritza entregatuko. Klase borrokaren bitartez lortu daiteke bakarrik. Eta borroka hau kapitalismoari aurre egiten ez dion gobernu ororen gainetik pasako da  […]

Maila internazionalean lortu daiteke bakarrik kapitalismoa suntsitzea eta gizarte sozialista eraikitzea—baina, noski, ezin da herrialde guztietan modu uniforme batean gauzatu. Errusian hasi da lan hori, Alemanian jarraipena eman behar zaio, eta Ententearen potentzietara hedatuko da.

Soilik mundu mailako iraultza sozialak atera gaitzake Alemaniak pairatzen dituen mehatxu izugarrietatik, janarien eta lehengaien egoeragatik. Alemaniako proletalgoak ez du deus espero Wilson-en promesetatik, eta bai, ordea, nazioarteko proletalgoaren elkartasunetik.

Bi alternatiba daude gerra amaitzeko —alternatiba kapitalista-inperialista, eta alternatiba proletario-sozialista.

Kapitalistek bake labur eta iraingarri bat ezarriko dute, beste gerra batzuk sortuko dituen bake bat. Sozialistek ongizatean oinarrituriko bake iraunkor bat eskaintzen dute. Haiek erregimen kapitalista mantenduko dute; guk erregimen hori suntsitu eta proletalgoa askatuko dugu.

—Karl Liebknecht, “Proletarian Revolution and Proletarian Dictatorship”

https://www.icl-fi.org/english/wv/1143/qotw.html



Spartakist-Arbeiterpartei Deutschlands /
Internationale Kommunistische Liga
(Vierte Internationalisten)

Karl Liebknecht contre l'unité / batasunaren kontra

“

L’unité entre la classe ouvrière et la bourgeoise sacrifice la classe ouvrière. L’unité avec des traites signifie la défaite.

 

"Alle Macht den Arbeiter- und Soldatenräten"
(Botere guztia langile- eta soldaduen batzarrentzat)

Marxismoa Fronte Popularren kontra

Marxisme contre front-populisme

KARL LIEBKNECHT:

 “DER NEUE BURGFRIEDEN”
"BAKE ZIBIL BERRIA"

 

 [...] L’unité! Qui donc peut languir et travailler pour elle plus que nous! L’unité, qui fait le prolétariat fort pour qu’il remplisse sa mission historique!

 

Mais toute “unité” ne fait pas la force. L’unité entre le feu et l’eau ne fait qu’eteindre l’un et vaporiser l’autre. L’unité entre l’agneau et le loup donne l’agneau en proie au loup. L’unité entre la classe ouvrière et la bourgeoise sacrifice la classe ouvrière. L’unité avec des traites signifie la défaite.

Seules des forces dirigées dans le même sens sont renforcées par l’union. Les forces agissant en sens contraire sont par elle enchainées ou paralysées.

Unir les forces semblablement orientées, telle est notre tâche. Accoupler ensemble les forces contraires de manière à empêcher et à dévier l’explosion subversive des forces dans la société, telle est la tâche des apôtres actuels de l’unité, comme c’était la tâche des prêcheurs d’union sacrée pendant la guerre.

                        *                           *                          *

Notre critère, c’est l’action. Agir ensemble suppose une communauté de route et de destination. Quiconque est d’accord avec nous dans l’objectif et dans les méthodes d’action immédiates est le bienvenu parmi nous comme un compagnon d’armes. La solidarité, l’union en esprit, en sentiment, en volonté et en action — voila la seule unité réelle. L’unité en parole n’est qu’illusion, tromperie de soi-mêmme et déception.

Eux, les prêtes de l’unité, ne visent qu’à liquider la révolution avant même qu’elle soit commencée. Ils ne visent qu’à pousser le mouvement dans les canaux de la conciliation afin de préserver la société capitaliste. Ils ne visent qu’à priver les ouvriers de tout pouvoir en renforçant l’Etat, produit et arbitre de la contradiction des classes. Ils veulent maintenir la domination économique d’une classe, pendant que nous restrons hypnotisé par des phrases d’unité. Ils nous attaquent parce que nous traversons leurs desseins, parce que leurs intérêts sont opposés aux nôtres, comme à toute émancipation honnête et sérieuse de la classe ouvrière qui n’est réalisable que par la révolution sociale universelle.

"Es lebe die Weltrevolution!"
(Gora iraultza mundiala!)

Pouvons-nous être unis avec eux qui ne sont autres que les défenseurs cuirassés de socialisme du régimen de l’exploitation?

Pouvons-nous nous unir avec eux sans nous associer et nous sacriffier à leurs plans?

Pouvons-nous nous unir avec eux? Le devons-nous?

Une union avec eux serait un crime contre le prolétariat. S’unir avec eux serait abandonner le socialisme et l’internationale des ouvriers.

Les social-traitres ne sont pas de ceux avec qui l’ont peut échanger une poignée de main fraternelle. Ce n’est pas l’unité qu’il faut leur apporter, mais la bataille!

Les masses ouvrièrs, seules, sont les exécutrices de la révolution sociale. Une claire conscience de leur mission historique, une claire volonté de la remplir, une action inébranlablement orientée par ce dessein: telles sont les qualités sans lesquelles les ouvriers ne pourront jamais achever leur oeuvre. Destruction de tous les nuages de l’unité en parole, démasquement de toutes les demi-vérites et de tous les apostolats intéressés, démasquement de tous les faux amis de la classe ouvrière: tel est le premier commandement de la lutte ouvrière, aujourd’hui plus que jamais. Seulement par une critique intrépide peut se développer une vue claire; seulement par une vue claire se réalise l’unité de pensée et de but, de dessein et de compréhension; et c’est de cette unité-là seulement que les ouvriers peuvent tirer la force de créer un nouvel ordre social.

—Karl LIEBKNECHT: DER NEUE BURGFRIEDEN (Die rote fahne, 1918ko azaroaren 19a); La Vérité-tik kopiatua, Talde Boltxebike-Leninistaren ahotsa; 220. zenbakia, 1934ko iraila.

Spartakist / IKL

 

Sobietarrak Lenin, Marx, Trotsky eta Liebknecht-en erretratuekin.

Espartaquistas

Karl Liebknecht komunista mitin batean.
1919an sozialdemokraten zakurrek erail zuten.



R. Luksemburg: "Lenin, Trotsky eta beraien lagunek nazioarteko proletalgoaren aitzinean etsenpluaren bidez predikatzen lehenak izan dira"

“

Denok historiaren legearen menpe gaude eta sistema sozialista bakarrik maila internazionalean gauzatu daiteke. Boltxebikeek frogatu dute ahal den guztia egiteko gai direla posibilitate historikoen mugan dagoen benetako alderdi iraultzaile batentzat. Inork ez die miraririk eskatu behar; zeren mirari bat izango litzateke iraultza proletario akatsgabe eredugarri bat gauzatzea herrialde bakartu batean, gerra mundialak ahitua, inperialismoak estutua eta nazioarteko proletalgoak traizionatua. Boltxebikeen politikan inportantea da funtsezkoa zer den eta zer ez bereiztea, muina eta ustekabekoa. Azken aldian, mundu osoan azken borroka erabakigarrien aitzinean gaudelarik, sozialismoaren arazorik nagusiena da —lehen bezala— ez taktikako auzi txiki hau edo bertze hura, baizik-eta proletalgoaren ekintzarako gaitasuna, masen energia, sozialismoaren botere gogoa. Zentzu horretan Lenin, Trotsky eta beraien lagunek nazioarteko proletalgoaren aitzinean etsenpluaren bidez predikatzen lehenak izan dira; lehenbizikoak izan dira eta, orain arte, Hutten-ekin batera, “Ni ausartu egin naiz!” erran dezaketen bakarrak. [...] Zentzu horretan, etorkizuna mundu osoan “boltxebismoarena” da.

—Róża Luksemburg*

Honako liburutik euskaratua: La revolución rusa (Rosa Luxemburg – Obras escogidas, vol.2). Ed. Ayuso.

*A propos d’une déplorable manœuvre (Clara Zetkin, A.Warsky):   http://www.bibnumcermtri.fr/IMG/pdf/3e_annee_no1_5_janvier_1922.pdf

R. Luksemburg:

«Etorkizuna mundu osoan “boltxebismoarena” da»

Róża Luksemburg contra las asambleas constituyentes

La Gran Revolución: El rey de Francia y de Nafarroa atado y bien atado antes ser ajusticiado.
Mila esker, jakobinoak!

Róża Luksemburg:

«Zer irabazten da Asanblea Nazional deituriko desbideratze koldar horrekin? Burgesiaren jarrera indartzen da, proletalgoa ahuldu eta engainatzen dute ilusio  hutsalen bitartez, eta denbora eta indarra galdu eta xahutzen da otsoaren eta arkumearen arteko ‘eztabaidekin’. Laburtuz: asmo onez iraultza proletarioari iruzur egin eta bere helburu sozialistak ezabatuz iraultza demokratiko-burges batean bilakaraziz hura ito nahi duten elementu guztiei erabilgarri zaie.

«Baina Asanblea Nazionalarena ez da auzi taktiko bat, ezta ‘errazagoa’ zer den erabakitzeko auzi bat. Printzipio auzi bat da [...]

 «Asanblea nazionala iraultza burgesen ondare zaharkitu bat da, azal hutsa, ‘herriaren batasunarekin’ eta estatu burgesaren ‘askatasunarekin, berdintasunarekin, anaitasunarekin’ liluraturik zegoen burgesia-txikiaren garaiko tresna bat da.»

 

—Róża Luksemburg (Spartakusbund, KPD). ”Asanblea nazionala”; Die Rote Fahne, 1918ko azaroaren 20ean.
http://www.icl-fi.org/english/esp/index.html



R. Luksemburg, asesinada por la contrarrevolución socialdemócrata.
Al calor de la Revolución de octubre los
 obreros alemanes derribaron la monarquía.

R. Luksemburg: "BAKEA IRAULTZAREN BITARTEZ BAKARRIK"

“hautu bakarra dago:
gerla edo iraultza,
inperialismoa edo sozialismoa!”  

“il n’y a plus qu’une alternative :
guerre ou révolution,
impérialisme ou socialisme!”

LA PAIX PAR LA REVOLUTION SEULE

Róża Luksemburg

(Itzulpena: A. Guillain)

[...]

«S

i les partis socialistes, comme ils l’ont fait depuis le 4 août jusqu’aujourd’hui, renient la lutte des classes, ils déviennent le moyen le plus funeste pour paralyser l’action des masses : en d’autres termes, ils deviennent des facteurs de la contre-révolution. Le socialisme international, depuis le commencement de la guerre, a joué le rôle de gardien vigilant des intéréts de la classe bourgeoisie. Aujourd’hui, comme il y a trois ans, il n’y a plus qu’une alternative : guerre ou révolution, impérialisme ou socialisme ! Proclamer cette vérité sans réticence et sans subterfuges et en tirer les conséquences révolutionnaires, voilà quel est est aujourd’hui le seul moyen possible dont dispose le prolétariat pour obtenir une paix socialiste, la seule manière pour des prolétaires et des socialistes de travailler à l’oeuvre de la paix!»

Rosa LUXEMBOURG

(Traduction Alix Guillain)

—Róża Luksemburg, «La Paix par la Révolution seule». Bulletin Communiste, organe du Parti Communiste (SFIC), 1922ko urtarrilaren 19a, 3. urtea, 3. zenbakia.

trotskistak.blogspot

K. Liebknecht: La nueva 'paz civil'

Banderas rojas y fusiles: Alemania en revolución

Karl Liebknecht:

LA NUEVA ‘PAZ CIVIL’

¡Unión! ¿Quién podría desearla y luchar más por ella que nosotros? La unión, que da al proletariado la fuerza para realizar su misión histórica.

Pero no toda “unión" hace la fuerza. La unión entre el lobo y el cordero hace del cordero la comida para el lobo. La unión entre el proletariado y las clases dirigentes sacrifica al proletariado. La unión con traidores significa la derrota.

 Sólo las fuerzas que empujan  en la misma dirección se hacen más fuertes con la unión. Cuando dos fuerzas tiran una contra la otra, juntas se mutilan.

Nos esforzamos por combinar fuerzas que tiran en la misma dirección. Los actuales apóstoles de la unión, como los predicadores de la unión durante la guerra, se esfuerzan en unir fuerzas contrarias para obstruir y desviar las fuerzas radicales de la revolución. La política es acción. El actuar juntos en la lucha presupone la unión de medios y de fines. Quien esté de acuerdo con nosotros sobre medios y fines es para nosotros un camarada en la lucha. La unidad en palabras es una ilusión, un autoengaño, o un fraude. La revolución apenas ha comenzado, y los apóstoles de la unión ya quieren liquidarla. Ellos quieren dirigir el movimiento por  "caminos pacíficos " para salvar la sociedad capitalista. Ellos quieren hipnotizar al proletariado con la  consigna de unión para arrebatarle el poder de sus manos reestableciendo el estado de clase  y preservando la dominación económica de clase. Nos atacan porque frustramos sus planes, porque somos realmente serios sobre la liberación de la clase obrera y la revolución socialista mundial.

¿Podemos unirnos a los que no son nada más que substitutos del explotador capitalista, disfrazados de socialistas?

 ¿Podemos, tal vez,  unirnos a ellos sin ser cómplices de sus conspiraciones?

 Unirse a ellos significaría la ruina para el proletariado. Esto significaría renunciar al socialismo y a la Internacional. No son dignos de un fraternal apretón de manos. No deberían encontrarse  con la unión, sino con la batalla.

Las masas trabajadoras son el motor principal de la revolución social. Una clara conciencia de clase, un claro reconocimiento de sus tareas históricas, una clara voluntad not achieve them, y la eficacia infalible —esos son los atributos sin los cuales no serán capaces de completar su labor. Hoy más que nunca las tareas son eliminar la cortina de humo de unidad, exponer las medias tintas y la tibieza, y desenmascarar a todos los falsos amigos de la clase obrera. La claridad puede surgir sólo de la crítica despiadada, la unidad sólo de la claridad, y la fuerza para crear un nuevo mundo socialista sólo de la unión en el espíritu, objetivos, y proposito.

—Karl Liebknecht,  La nueva ‘paz civil’  (1918/XI/18)

(Itzulpena ingelesetik, Workers Vanguard-etik)