Lenin contra los "niños adoctrinados"

Dogmatizando niños

Alacant. Adoctrinamiento de niños y niñas en Països Catalans por un represor.

Leninen hitzak independentzia-eskubidearen defentsan

 

LENIN

INDEPENDENTZIA-ESKUBIDEAREN DEFENTSAN

 

Aipu guztiak Leninenak dira. Trotskistak.blogspotek euskaratu ditu gazteleratik, Una caricatura del marxismo y el “economismo imperialista” artikulutik, hain zuzen ere. Boltxebikeen buruzagiak 1916an idatzi zuen eta 1924an argitaratua izan zen lehenbiziko aldiz. Leninismoari buruzko informazio interesgarri gehiago hemen: http://www.spartacist.org/espanol/spe/40/hidra.html

 

«Gerra benetan nazional batean “sorterriaren defentsa” esaldia ez da engainu bat eta ez gaude bere aurka»

+

«Leninek eta Zinovievek idatzitako Sozialismoa eta gerra liburuxkan, gure Alderdiaren ebazpenen komentario edo azalpen popular bat egiten da. 5. orrialdean argi eta garbi esaten da sozialistentzat “sorterriaren defentsaren aldeko” gerrak, edo gerra “defentsiboak”, zilegiak, aurrerakoiak eta justuak direla, bakarrik “atzerritarren zapalkuntza suntsitzeko” zentzua baldin badu. Adibidez: Pertsia Errusiaren aurka, “eta abar”, eta honako hau erraten da: gerra justu eta defentsiboak izango lirateke, lehenengo erasoa nork egin kontutan hartu gabe; desiragarria izango zen edozein sozialistarentzat menpeko Estatu zapalduaren garaipena»

+

«Marxismoak honako analisia egiten du: gerraren “esentzia”, adibidez, atzerritarren zapalkuntza deuseztatzea baldin bada (bereziki ohikoa izan zena Europan 1789-1871 urteetan), orduan gerra hori aurrerakoia da menpeko nazio edo estatuentzat. Aldiz, gerraren “esentzia” kolonien banatze berri bat baldin bada, harrapakina banatzea, atzerriko herrialdeetan lapurtzea (1914-1916ko gerran* gertatzen den bezala), orduan sorterriaren defentsari buruzko edozein esaldi “herria guztiz engainatzea” du helburu»

(*): 1. Mundu Gerla inperialistaz ari da (trotskistak.blog)

+

«Potentzia inperialisten kontrako gerra bat, hots, herrialde zapalduena (koloniak, adibidez) potentzia zapaltzaileen aurkakoa, gerra benetan nazional bat da. Gaur egun ere gerta daiteke. “Sorterriaren defentsa” —nazio zapaldu batek zapaltzaile atzerritar baten aurka gudukatzen duenean— ez da engainu bat. Sozialistak ez dira “sorterriaren defentsaren” aurkari horrelako gerra batean.

Nazioen autodeterminazioak erabateko askapen nazionalaren eta erabateko independentziaren aldeko borroka erran nahi du, anexioen aurka egotea da, eta sozialistek ezin diote —sozialista izateari utzi gabe— borroka horri uko egin, edozein delarik bere forma, altxamendua edo gerra barne.»

Boltxebikeen buruzagiak

+

«Gerra politikaren jarraipena da. Ondorioz, demokraziaren aldeko borroka bat dagoenean, demokraziaren aldeko gerra bat gerta daiteke. Nazioen autodeterminazioa aldarrikapen demokratikoetako bat baino ez da, eta, printzipioz, ez du alderik bertze aldarrikapen demokratikoekiko. “Mundua menperatzea” da, labur esanda, politika inperialistaren esentzia, eta honen jarraipena gerra da. Gerra demokratiko batean “sorterriaren defentsa” ukatzea, hots, gerra horretan parte hartzeari uko egitea, marxismoarekin zerikusirik ez duen absurdo bat da. Gerra inperialista bati “sorterriaren defentsa” kontzeptua eranstea gerra hori edertzeko, hau da, gerra demokratiko gisa aurkezteko, langileak engainatzea eta burgesia atzerakoiarekin egotea da»

+

« Herria esnatzea bere ama-hizkuntzaren eta bere literaturaren erabateko erabilera erdiesteko (eta hau nahitaezkoa eta ezinbestekoa da kapitalismoaren erabateko garapenerako, azken nekazarien familiarengana hartu-eman ekonomikoa erabat heltzeko) oraindik gauzatu ez den zerbait da. “Sorterria” ez da oraindik kasu horietan, historikoki, letra hila. Kasu horietan, “aberriaren defentsa” oraindik demokraziaren defentsa, hizkuntza nazionalaren defentsa, libertate politikoaren defentsa izan daiteke nazio zapaltzaileen aurka, Erdi Aroaren aurka; baina ingelesek, frantsesek, alemanek eta italiarrek egungo gerran aberriaren defentsaz mintzo direnean gezurretan ari dira, zeren, benetan, defendatzen ari direna ez da beraien ama-hizkuntza, ezta garapen nazionalerako eskubidea, baizik-eta esklabista gisa dituzten eskubideak ari dira defendatzen, beraien koloniak, beraien finantza-kapitalismoaren “eragin-eremua”, eta abar. »

"Vaga general contra la repressió..."

+

«Funtsean akats bat da, akats antimarxista eta antizientifiko bat, “atzerri-politika” eta politika orokorra bereiztea, are gehiago atzerri-politika eta barne-politika elkarren artean kontrajartzea. Bai atzerri- bai barne-politikan, inperialismoak demokrazia bortxatzeko joera du, erreakziora jotzen du. Zentzu horretan, inperialismoak, zalantzarik gabe, demokrazia orokorra “errefusatzen” du, demokrazia osoa, eta ez soilik bere aldarrikapenetako bat —nazioen autodeterminazioa.

Demokrazia orokorra “ukatzen” duenez, inperialismoak ere demokrazia “ukatzen” du auzi nazionalean (nazioen autodeterminazioan, alegia): demokrazia bortxatu nahi du. Demokrazia gauzatzea —zentzu berean eta maila berdinean— zailagoa da inperialismoaren-pean (kapitalismo aurre-monopolistarekin alderatuz); era berean, zailagoa da errepublika bat ezartzea, milizia bat, herriak funtzionario publikoak hauteskunde bidez aukeratzea, eta abar. »

+

«Nazioen autotederminazioak independentzia politikoa erran nahi du. Inperialismoak independentzia hori bortxatzen saiatzen da anexio politikoak anexio ekonomikoa errazten duelako askotan, merkeagoa egiten duelako (errazagoa da funtzionarioak erostea, kontzesioak ziurtatzea, aldeko legedi bat ezartzea, eta abar), onuragarriagoa delako, ez da hain gogaikarria; era berean, inperialismoak demokrazia orokorra ordezkatzen saiatzen da oligarkiaren mesedetan. Baina, inperialismoaren-pean, autodeterminazioaren izaera ekonomiko lorrezinaz hitz egitea erabat absurdoa da.»

+

«Inperialismoaren-pean, borroka nazionala, altxamendu nazionala, banatze nazionala, erabat “egingarriak” dira eta praktikan gertatzen dira; eta are nabarmenagoak dira, izan ere, inperialismoak ez ditu kapitalismoaren garapena eta populazioaren joera demokratikoen hazkuntza frenatzen, aldiz, desira demokratikoen eta trust-en joera antidemokratikoaren arteko antagonismoa areagotzen ditu.»

+

«Berdina al da, arazo nazionalaren ikuspegitik, nazio zapaltzaileetako eta zapalduen arteko egoera erreala?

Ez, ez da berdin.»

+

« 2) Diferentzia, ikuspuntu politikotik,  nazio zapalduaren langileekin alderatuz gero, nazio zapaltzaileetako langileek bizitza politikoaren eremu askotan pribilegio egoera bat dutela da.

3) Diferentzia da , ikuspuntu ideologikotik, edo espiritualetik, nazio zapaltzaileetako langileei irakasten zaiela, bai eskolan bai bizitzan, nazio zapalduetako langileak erdeinatzen eta mespretxatzen.»

Liga Komunista Internazionalak Kataluniaren independentzia aldarrikatu du (iparraldean eta hegoaldean),
eta Guardia Zibila eta Polizia Nazionala alde egiteko eskatu du.

+

«Herrialde aurreratetako proletalgoak burgesia garaitzen eta bere saiakera kontrairaultzaileak errefusatzen dituen bitartean, nazio ez-garatuek eta zapalduek ez dira itxoiten gelditzen, ez diote existentziari uko egiten, ez dira desagertzen. Eta 1915-1916ko gerra bezalako krisi burges-inperialista bat —krisi txiki bat, iraultza sozialarekin alderatuz— aprobetxatzen badute matxinatzeko (koloniak, Irlanda), zalantzarik ez izan arrazoi handiagoz aprobetxatuko dutela herrialde garatuetako gerra zibilaren krisi handia matxinadak burutzeko.

Iraultza soziala bakarrik gerta daiteke denbora-tarte batean non herrialde garatuetako proletalgoak burgesiaren aurka zuzentzen duen gerrari, nazio ez-garatu, atzeratu eta zapalduetako mugimendu demokratiko eta iraultzaile multzo bat batzen zaizkion —nazio askapenerako mugimendua barne. »

+

«“Matxinatutako nazio” orok bere burua “defendatzen” du, bere hizkuntza defendatzen du, bere lurraldea, bere sorterria, nazio zapaltzailearen aitzinean.

Zapalkuntza nazional orok herriaren masa zabalen erresistentzia eragiten du, eta zapalkuntza nazionala pairatzen duen populazioaren erresistentziak, altxamendu nazionalerako joera du beti. Askotan (batez ere Austrian eta Errusian), nazio zapalduetako burgesiak soilik altxamendu nazionalari buruz mintzo da, baina ekintzetan nazio zapaltzailearen burgesiarekin hitzarmen atzerakoiak burutzen ditu, bere herriari bizkarra emanez eta bere aurka eginez. Kasu hauetan, marxista iraultzaileen kritika ez doa mugimendu nazionalaren aurka, baizik-eta bere degradazioaren, bere zabartzearen aurka, ika-mika zeken baten mailara jaisteko joeraren aurka.»

+

«Gure idurikoz —bai ikuspuntu teorikotik bai politiko-praktikotik— zuzena da langileei gomendatzea, hemendik aurrera, ez dezatela beraien alderdi sozialdemokraten baitan onartu nazio zapaldu ororen banatze-eskubidea aitortzen eta babesten ez duten nazio zapaltzaileetako sozialistarik. »

+

«Egunero ohartzen gara, ikusten dugu, sentitzen dugu, independentzia-eskubidearen ukazioa gaur egun teorikoki faltsua dela hasieratik bukaerara, eta praktikan, nazio zapalduetako chauvinistei men egitea erran nahi du»

—LENIN: Una caricatura del marxismo y el “economismo imperialista”.

 

Leninek 1916ko abuztuaren eta urriaren artean eskribitua;

lehenbiziko aldiz Zvezda aldizkarian argitaratua 1924an.

 

Altsasukoak askatu! Herrialde Katalanetakoak askatu!

Arnaldo Otegi sionistekin eta patronalarekin

Arnaldo Otegi bere adiskide sionista eta “bakezalearekin”

Brian Currin, Arnaldo Otegi eta Alberto Spektorowski 2017ko argazki batean

Alberto Spektorowski:

 «Israel se preocupa muy mucho en hacer un asedio aéreo muy puntual y muy quirúrgico, es decir, duele, pero duele poco» (!)

( declaraciones a Radio Jai, 2012/XI/21 )

 

 

Alberto Spektorowski:

«Ante esta guerra me pregunto qué podría haber hecho de diferente Israel, y creo que nada. Quizás, con ojos occidentales, afinar la puntería, pero básicamente no tenía otra opción.» (!)

(2014ko agorrilak 2, La capital egunkarian)

Alberto Spektorowski "bakezalea".
OSA (Organización Sionista Argentina)

Naiz.eus, 2017 - 10 - 18

Lenin: « Toda “nación sublevada” se “defiende” a sí misma »

«

Toda “nación sublevada” se “defiende” a sí misma, defiende su idioma,

su territorio, su patria contra la nación opresora.

Toda opresión nacional provoca la resistencia de las amplias

masas del pueblo, y la resistencia de la población oprimida nacionalmente,

siempre tiende a la insurrección nacional. A menudo

(sobre todo en Austria y Rusia), vemos que la burguesía de las

naciones oprimidas sólo habla de insurrección nacional, mientras

que en la práctica hace pactos reaccionarios con la burguesía de

la nación opresora, a espaldas de su propio pueblo y contra él.

En esos casos, la crítica de los marxistas revolucionarios no debe

ser dirigida contra el movimiento nacional, sino contra su degradación,

su vulgarización, contra la tendencia a reducirlo a una

disputa mezquina.

 —Lenin: Una caricatura del marxismo y el ‘economismo imperialista’ (1916)

 

Lenin: « “Matxinatutako nazio” orok bere burua "defendatzen" du »

2017

LENIN:

“

“Matxinatutako nazio” orok bere burua "defendatzen" du, bere hizkuntza defendatzen du, bere lurraldea, bere sorterria, nazio zapaltzailearen aitzinean.

Zapalkuntza nazional orok herriaren masa zabalen erresistentzia eragiten du, eta zapalkuntza nazionala pairatzen duen populazioaren erresistentziak, altxamendu nazionalerako joera du beti. Askotan (batez ere Austrian eta Errusian), nazio zapalduetako burgesiak soilik altxamendu nazionalari buruz mintzo da, baina ekintzetan nazio zapaltzailearen burgesiarekin hitzarmen atzerakoiak burutzen ditu, bere herriari bizkarra emanez eta bere aurka eginez. Kasu hauetan, marxista iraultzaileen kritika ez doa mugimendu nazionalaren aurka, baizik-eta bere degradazioaren, bere zabartzearen aurka, ika-mika zeken baten mailara jaisteko joeraren aurka.

—Lenin: Una caricatura del marxismo y el ‘economismo imperialista’ (1916)

 

 

 

"Independentzia ja!"




 

Independentzia ja !

KATALUNIAKO HERRIAREN DESAFIOA ESTATU ESPAINIARRAREN AURREAN

Polizia Nazionala eta Guardia Zibila,

alde Kataluniatik !

Bizi bedi Kataluniako errepublika proletarioa !

 

Blog honen itzulpen ez ofiziala.

Ikusi hizkuntza ezberdinetan hemen:

http://www.spartacist.org/

En català: http://www.icl-fi.org/catala/fullet/2017-octubre-independencia.pdf

Urriak 3 (2017)—   Duela bi egun, Kataluniako erreferenduma eragozteko, estatu espainiarrak errepresio ikaragarriz erantzun zuen. Bi milioi lagunetik gora poliziaren oldarraldia desafiatu zuen, eta % 90ak Kataluniako errepublika independentearen aldeko bozka eman zuen.

 

Estatu kapitalista espainiarraren agintari gaztelauek ez dute inolaz ere onartuko kartzela espainolaren batasun sakratuari aurre egitea; eta kataluniar, euskal eta galiziar nazioei autodeterminazio-eskubidea ukatu egiten die. Madrilek ezarritako emergentzia-egoerak argi eta garbi erakusten du katalanek —eta euskaldunek— jasaten duten zapalkuntza nazionala ezin dela amaitu independentzia lortu ezean. Autonomia iruzur bat da, Madrilek zartailua mantentzen du eskutan. Marxista iraultzaileek hartu dezaketen ildo printzipista bakarra nazio horien berehalako independentzia eskatzea da, eta Espainiako eta Europako langileek borroka horretara atxiki behar dira.

Bozketaren aurreko egunetan, Madriletik herrialdea gobernatzen duten chauvinista gaztelauek erreferenduma ilegalizatu zuten, Europar Batasunaren erabateko babesarekin. Milaka polizia nazional eta guardia zibil (paramilitarrak) herri katalan zapalduaren edozein autodeterminazio saiakera zapuzteko bidali zituzten. Gobernu katalanaren diru-funtsak konfistatu zituzten, buruzagi asko atxilotu eta beraien egoitzak inbadituak izan dira. Milioika botopaper, kartel eta hautetsontzi ofizial konfiskatuak izan dira. Kaleetara irten ziren milaka manifestariri sedizioa egozten diete. Agintari espainolek erreferendumaren aldeko ehunka web-orri eten zituzten, gobernu katalanarena barne. Erreferenduma antolatzeko ustezko arduradun orok kartzela-zigorrari eta isun ikaragarriei aurre egin beharko dio.

Gauean milaka lagunek eskoletan sartu eta goiza baino lehen elkartu ziren erreferendumari babesa emateko. Bozkalekuak ireki eta berehala istiluen aurkako poliziek bidea zabaltzen hasi ziren, botoa ematera zihoazenak kolpatuz, kaleetan jendea arrastaka eramanez eta hautetsontziak lapurtuz. Kanpoan, gomazko pilotak, gas negar-eragileak eta borrak erabili zituzten jendearen aurka. Ia 900 lagun zauritu zituzten.

Nahiz-eta errepresio poliziala erabili, herri katalana ez da makurtu. Edizio hau itxi baino lehen, gobernu katalanak, negozioetako zenbait antolakundek eta zenbait sindikatuk errepresioa gaitzesteko antolatutako “geldialdi nazional” batek Katalunia geldiarazi du. Premiazkoa da Kataluniako eta Espainia osoko langileak mobilizatzea katalanen eskubide nazionalan defentsan. Espainia osoko langileek honako hau eskatu behar dute: Erretira ditzatela independentisten aurkako akusazio guztiak! Guardia Zibila eta Polizia Nazionala, alde Kataluniatik!

Espainiar gobernuak Kataluniako herriaren kontra erabili duen basakeriak Francoren diktaduraren urte luzeak gogorarazten du. Kataluniar eta euskal errepublikanoak abangoardiako paper bat izan zuten 30eko hamarkadako espainiar iraultzan. Baina 1939an, kontrairaultza gailendu zenean, Francisco Franco generalísimo-ak hamarkadetako errepresio odoltsua zuzendu zuen bai langileriaren aurka, bai euskal zein kataluniar nazioen kontra. Hortaz, 1975ean Franco hil ondotik, nazio zapalduen borrokak, nagusiki, lerro nazionala izan zuten ardatz; 30eko hamarkadan, aldiz, nazio horietako langileek zuzenean borrokatu zuten boterea konkistatzeko.

Espainia gobernatzen duen eskuineko alderdia, Alderdi Popularra, Francoren erregimenaren oinordeko da. Mariano Raxoi presidentearen ustez independentzia-erreferendumak 1978ko konstituzio espainola urratzen du. Espainiar estatuaren batasuna mantentzea 1978ko konstituzio chauvinista eta antidemokratikoaren muina da, monarkia kazike bonapartista gisa inposatu zuelarik. PSOEko sozialdemokratek eta Espainiako Partidu Komunistako stalinistek (PCE; IU-n lurperatua gaur egun) kriminalki babesa eman zioten konstituzio atzerakoiari, nahiz-eta aldi-berean “autodeterminazioaren” aldeko laudorioak kantatu. Espainiar “zatiezintasuna” mantentzeko, estatu polizialaren errepresio ankerraz baliatu dira, PSOE barne, euskal independentziaren aldeko borrokalarien aurka egiteko.

 Milaka lagun irten dira Euskal Herrian Kataluniar erreferenduma babesteko; Kataluniako gertakariek euskal mugimendu independentista hauspotu du. Euskal zein kataluniar nazioek, frantziar eta espainiar mugek erdibiturik, bi estatu kapitalista hauen zapalkuntza pairatzen dute. Frantziaren menpe dauden kataluniar eta euskal lurraldeetan ere elkartasun protestak izan dira.

LKI Liga Komunista Internazionalaren azken Konferentzia Internazionalaren dokumentuan eskribitu genuen bezala: “Frantziak baita ere indarrez kontrolpean dituen probintzien geroa mugaren alde espainiarrean gertatzen denaren menpe dago. Ipar eta hego, Euskal Herriaren zein Kataluniaren independentziaren aldeko aldarria egiten dugu.” (“La batalla contra la hidra chovinista”, Spartacist, 40. alea, 2017ko iraila)

LANGILEEK ASKAPEN NAZIONALAREN ALDE

BORROKATU BEHAR DUTE

Nazio zapalduen borrokak bulkada itzela eragin dezake proletalgoaren borroka iraultzailea sustatzeko espainiar erregimen kapitalistaren aurka. Baina, maila nazionalean, federazio sindikaletako buruzagitza zentrala, beraien kuartel nagusiak Madrilen dituztelarik, euren agintari kapitalista propioek duten chauvinismo anti-katalan eta anti-euskaldun ustelaz kutsaturik daude. Gauzak horrela, Kataluniako herriak bere independentziaren alde botatu eta hurrengo egunera, Espainiako bi konfederazio sindikal nagusien (CC.OO. eta UGT-ren) buruzagitza nazionalek, Aldebakarreko independentzia Aldarrikapenaren aurkako adierazpen bat egin zuten. Idatzi zutenez: “ez dugu ildo hori ezta estrategia politiko hori babesten”.

Chauvinismo hori, nazio zapalduak askatzeko borroka oztopatzeaz gain, herrien kartzela espainolaren baitan dauden langile guztien borroka ahultzen du euren esplotatzaile kapitalista propioen aurka jaikitzeko. Kataluniaren aurka Madrileko gobernuak egindako erasoaldiak espainiar faxistak hauspotu ditu, eta “Katalunia Espainia da” lelopean manifestazioak antolatu dituzte. Indar horiek mehatxu hilgarri bat dira Espainiako langile, etorkin eta gutxiengo zapalduentzat; langileriak mobilizazioak egin behar ditu faxistak geldiarazteko.

Azken asteetan, agintari espainiarrek, euren konstituzioa, euren tribunalek eta poliziek, hots, ustezko erregimen demokratikoak, milaka lagunen desafioa izan dute. Institutuetako eta unibertsitateetako ikasleak greba egin dute, nakazariek traktoreak eraman dituzte hirietara ondoren blokeoak egin eta hautesleak babesteko. Baina esanguratsuena erreferenduma defendatzeko sindikatuek egin dituzten ekintzak izan dira. Bartzelona eta Tarragonako portuetako langileek ez zuten zerbitzurik eman Polizia Nazionalari eta Guardia Zibilari ostatu emateko dauden barkuetan. Suhiltzaileen sindikatuek ere ekintzak burutu ditu, segurtasun lerroak osatuz bozkalekuetan.

Langilegoak indar sozial potentzial itzela dauka, indar hori martxan jarri behar da independentziaren aldeko borroka defendatzeko. Erabat beharrezkoa da Kataluniako independentziaren aldeko buruzagi burgesen defentsa Madrileko errepresioaren aurrean. Aldiz,  langileak politikoki independenteak izan behar dira politikari kapitalistekiko eta hauen alderdiekiko. Hauek ez dira soilik Partit Demòcrata Europeu Català (PDeCAT) eta Esquerra Republicanako nazionalista burgesak (Junt pel Sí-n batu direnak), baizik-eta CUPeko (Herri Batasunaren Hautagaitzako) ezkerreko nazionalistak ere hor sartu behar dira barne. CUPek bere burua sozialistatzat duen arren,  Generalitatean (Kataluniako parlamentuan) PDeCAT eta Esquerraren gobernu burgesari babesa eman dioen alderdi burges-txiki bat da.

Kataluniar burgesiarentzat, independentziak burgesiak berak etekinak ateratzeko esplotatzen dituen horiek gobernatzeko aukera eskaintzen dio. Burgesiak bere indar errepresibo kapitalistak erabiliko ditu, esate baterako Esquadra Mossoak, langileriaren aurka. Suizida izango litzateke proletalgoak eta zapalduek burgesia kataluniarrean konfiantza izango baluteke askapen nazionalaren aldeko borrokan. Bizi bedi kataluniar errepublika proletarioa!

Boltxebikeek erakutsi zuten aurrerabidea,  izan ere, autodeterminazio nazionalaren eskubidearen defendatzaile hoberenak izanik, euren banderara erakarri zituzten nazio zapalduak. Lev Trotskyk, Leninekin batera 1917ko Iraultza boltxebikea zuzendu zuenak eskribitu zuen bezala:

“Emantzipazioa eta loraldi kulturala erdiesteko, nazio zapalduak behartuak zeuden euren patua langile-klasearenarekin elkartzeko. Eta horretarako ezinbestekoa zuten beraien buruzagitza burges eta burges-txikiei muzin egitea, hau da, eboluzio historikoaren martxa azkartzea”

—Historia de la Revolución Rusa (1932)

 

BEHERA EUROPAR BATASUN INPERIALISTA!

Denbora luzez, kataluniar nazionalista burgesek Europar Batasunarengan ipini dute euren esperantza salbazioa lortzeko. Erreferendumaren ostean, Kataluniako gobernuaren buru Carles Puigdemontek esan zuenez: “Dei egiten diot Europari… Europar Batasunak ezin du ez-entzunarena egin”. Europako Batzordeak, horri erantzunez, argi utzi zuen E.B.ren jarrera: “atzoko botazioa ez zen legala izan”,  ondoren berretsiz, “Espainiako barne afera bat da eta Espainiako ordena konstituzionalaren baitan datza”.

Europar Batasunak egungo mugak mantentzearen alde dago, Espainiaren edo beste edozein estaturen hausturak Europar Batasunaren karten gaztelu osoa hondoratu dezakelakoan. Geure printzipio marxistei jarraituz Europar Batasunaren kontra gaude, herrialde kapitalisten kontsortzio atzerakoi bat delako. Bere xedea irabaziak handitzea da Europa osoko langileak esplotatuz, bere kide indartsuenek —Alemaniak, eta neurri apalagoan, Frantziak— Europako estatu ahulenak are hobeki menderatu nahi dituzte. Europar Batasunaren aurka gaude proletarioak eta internazionalistak garelako. Kontinente osoan langileen iraultzen alde borrokatzen dugu, iraultza horiek Europako Estatu Batu Sozialisten federazio boluntarioan izan behar dute gailurra.

2008ko mundu-mailako finantza-krisiaren ondotik, Europar Batasunak austeritate anker bat ezarri zion Espainiari, eta moneta komun bat  (euroa) duenez, herrialde honek ezin du bere moneta debaluatu krisia arintzeko. PSOEk, orduan Madrileko gobernuan zegoela, bere borondatez ezarri zituen Europar Batasunaaren austeritate neurriak. Era berean, kataluniar nazionalistek ere langileen eta zapalduen aurkako austeritate izugarri hori administratu duten.

Europar Batasunak ere sindikatuak hausteko ahalegina egin du Europa osoan. 2014ean, Europar Batasunaren Justizia Tribunalak dekretatu zuenez espainiar portuetako sindikatuek Europar Batasunaren “enpresa-askatasun” legeak urratzen dituzte. Raxoiren gobernuak dekretu bat ezarri zuen Europar Batasunaren legeak ezartzeko. Horri erantzunez, Espainia osoko milaka zamaketarik, Katalunian eta Euskal Herrian barne, grebak egin dituzte aurten beraien sindikatua suntsitzeko ahaleginak geldiarazteko asmoz.

EZKER ERREFORMISTA: ERREGIMEN BURGESARI LEIAL

Urtetan zehar, Espainiako zenbait erreformista, Kataluniaren independentziaren aurka agertu dira; aldi berean, bere autodeterminazioaren alde borrokatzen dutela  diote. CRT-k (Corriente Revolucionaria de Trabajadores y Trabajadoras) —Fracción Trotskista-Cuarta Internacional neomorenistaren kideak— erreferendumean “erabakitzeko eskubidea” defendatzen duela dio zarata handiz, baina aldi berean Kataluniaren independentziaren aurka dago argi eta garbi. Idatzi dutenez: “Ez dugu BAI botatzearen aldeko deia egiten ez garelako independentistak eta ez dugulako Junts pel Sík eta CUPek proposatzen duten errepublikaren eta prozesu konstituziogilearen proiektua babesten” (izquierdadiario.es, irailak 27).

Izquierda Revolucionaria / Esquerra Revolucionàriak (IR/ER), Peter Taaffe-ren CIO Comité por una Internacional Obrera-ren adarrak, era berean, “Kataluniako herriak erabakitzeko eskubidea du!” aldarrikatu zuen, baina tentu handiz ziurtatu zien independentziaren aurka dauden chauvinistei “independentzia babesten ez duen orok aukera duela botatzera ez joateko edo ezezko botoa emateko”. Ondoren, milioika lagunek kataluniar errepublika independente baten aldeko botoa eman baino egun bat lehenago… oportunista itzel hauek independentziaren alde daudela esan zuten.

Taaffistak PSOE sozialdemokrataren barnean urteak pasa zituzten eta chauvinismo nazionalaz zeharo blaitu ziren. Duela gutxi, 2014ean,  IR/Esquerra Revolucionàriak agerian uzten zuen independentziaren aurkako ildoa “¡Por el derecho a la autodeterminación, por el socialismo!” liburuxkan: “Langile mugimenduaren betebeharra, bai han eta bai hemen, Euskal Herrian eta Katalunian, Estatu espainol osoan eta Europan, ez da estatu berriak eraikitzea eta muga berriak altxatzea; sozialismoa maila mundialean eraikitzea baizik”.

Estatu espainol chauvinista gaztelauaren haustura, bere monarkiarekin eta frankismoaren nostalgikoekin, Espainiako herri langile osoarentzat aurrerapauso itzela ekarriko luke agintari kapitalista propioen aurkako borrokan. Kataluniaren eta Euskal Herriaren askapen nazionalaren  aldeko borroka estuki loturik dago kapitalisten boterea suntsitzeko borrokari Espainia eta Frantzia osoan. Borroka horretan, langileak eta zapalduak zuzentzeko, beharrezkoak dira abangoardiako alderdi leninista-trotskistak, 4. Internazionala berritu baten adar nazionalak. Behera monarkia! Bizi bitez langileen errepublikak!

LIGA KOMUNISTA INTERNAZIONALA. Itzulpen ez ofiziala.

•     http://www.icl-fi.org/espanol/spe/40/hidra.html
• http://www.icl-fi.org/francais/suppl/catalogne-oct2017.pdf
• http://www.icl-fi.org/english/wv/1119/catalonia.html

Nafarroa, Euskal Herria

 

Arriba España...Russia.
Gerda Taro

 

Lenin eta independentzia-eskubidea

“

Nazioen autodeterminazioak erabateko askapen nazionalaren eta erabateko independentziaren aldeko borroka erran nahi du, anexioen aurka egotea da, eta sozialistek ezin diote —sozialista izateari utzi gabe— borroka horri uko egin, edozein delarik bere forma, altxamendua edo gerra barne.

—LENIN: Marxismoaren karikatura bat

(1916ko abuztua/urria; 1924an argitaratua lehenengo aldiz)