 |
| Aiacciu, 2018 |
Korsikaren
independentziaren alde !
MACRONen
PROBOKAZIO CHAUVINISTAK KORSIKARREN KONTRA
Errepublika proletario baten alde!
Europako Estatu Batu sozialisten alde!
Le
BOLCHEVIK egunkariaren 223.
alean agertutako artikuluaren itzulpena blog honek euskaratu du Liga Komunista
Internazionalaren baimenik gabe. ( http://spartacist.org/ )
2018ko martxoa. [ http://www.icl-fi.org/francais/lebol/223/corse.html ]
P
|
asa den
irailean, honako hau idatzi genuen Macron-ek Eric Morvan delako morroi bat
polizia nazionalaren buruzagi berria izateko izendatu zuenean: “Eric Morvan-en izendapena mehatxu anker bat
da estatu frantsesetik independentzia erdiesteko borrokan dabiltzan herri
korsikarraren, euskaldunaren eta katalanaren kontra; guk, borroka horrekin bat
egiten dugu” (Le Bolchévik).
Corti-ko suprefeta izendatua izan zen Morvan 1998ko apirilean, Erignac prefeta eraila
izan eta bi hilabetera. Geroago Baionako suprefeta izan zen.
Morvan berehala jarri da lanean. “Urriaren 22ko FLNC”-k duela
gutxi adierazi duenez: “La jeunesse de notre pays a
connu en une année plus de rafles que jamais dans toutes les années de lutte
moderne. Plus de 150 interpellations avec pour seul but de ficher un maximum de militants.
Comment imaginer que cette répression puisse être gage de paix ?”
Macron probokazioz probokazio dabil, umiliazioz umiliazio.
Nabarmentzekoa da otsailaren 6an Korsikara egin duen bidaia, Aiacciu-n “Claude Erignac plaza” inauguratzeko,
bere erailketaren 20. urtemugaren karietara. Macron irmoki azaldu da Yvan
Colonna-ri amnistia ematearen kontra; gizon hau Erignac hiltzeaz akusatu eta biziarteko kartzela-zigorreko
epaia jaso zuen, inongo frogarik gabe. […] Berehala Yvan Colonna eta giltzapetutako
gainontzeko militante korsikarrak askatzea eskatzen dugu, “Erignac komandoko”
kideak barne!
Terrorismo indibiduala ildo marxistaren kontra doa, marxismoa
langileriaren eta zapalduen mobilizazioan oinarritzen delako iraultza
sozialista erdiesteko. Baina Erignac-en erailketa bezalako ekintzek, Estatu
frantsesaren ordezkari ofizial bat den neurrian, ez dira langileriaren kontrako
krimen gisa ulertuak izan behar, ezta Korsikako herri zapalduaren kontrakoak,
eta beraz estatu horren jazarpena pairatzen dutenak defendatzen ditugu. (…)
2014ko Bastia-ko udal hauteskundeetatik 2017ko lurraldeko
hauteskundeetara, korsikar nazionalistak —autonomistak izan edo
independentistak izan— garaipenez garaipen dabiltza. Azkeneko abenduan gehiengo osoa erdietsi dute. Korsikak duela
250 urtetik eusten du frantsesen asimilazioa. Pasquale Paoli-ren
buruzagitzarekin Korsikako Estatu independente bat izan zen 1755etik 1769ra.
Frantziak, armen bitartez, korsikarrak menderatu zituen 1769ko maiatzaren 8an. Nahiz-eta
gezur chauvinistak oso hedaturik dauden, Korsikako nazioak ez du sekula bere
kabuz hautatu Frantziaren asimilazioa: Korsika anexionatua izan zen. Korsikaren independentziaren alde! Errepublika proletario baten alde!
Korsikako nazionalistek eskatzen duten autonomiak ez du zerikusi
handirik autodeterminazio-eskubidea gauzatzearekin, hots,
independentzia-eskubidearekin, Korsikako nazioak Frantziatik bereizteko duen eskubidearekin.
Beraiek soilik eskatzen dutena da errepublika frantsesaren barnean egokitutako
estatus bat. Gaur egun Kataluniak pairatzen duen errepresioak erakusten du Generalitatearen
eskumen autonomikoen izaera lilurakeri bat dela, ez baitu Estatu batek duen
funtsezko ezaugarririk, lehenik-eta-behin, indar armaturik. Macron-ek, bere
diskurtsoan, polizia indartu eta brigaden bertze hedatze bat burutzeko asmoa
duela iragarri du, hots, aparatu errepresibo frantsesa sendotuko duela
Korsikan. Pierre Poggioli nazionalistak nabarmendu duenez, Korsikak “Hexagonoarekin alderatuz, polizien, jendarmeen
eta militarren ehuneko handiena du proportzionalki” (Nutizie Nustrale, otsailak 7).
Asprettu-ko
base aeronabala eta Sulinzara-ko aire basea itxi! Frantziako tropak eta
poliziak, alde Korsikatik!
Berez, nazionalisten aldarrikapen nagusiak egingarriak
dira, oso xumeak dira eta Korsikako nazioaren autodeterminaziotik urrun daude.
Guk Colonna-ren eta preso politiko nazionalisten berehalako askatasuna eskatzen
dugun bitartean, nazionalistek amnistia eskatzen dute, eta hau ezin bada,
Korsikako Borgu-ko presondegian sartzea aldarrikatzen dute. (…)
Hizkuntza frantsesak Korsikan —eta baita Iparralden eta
Ipar Katalunian—nagusitasuna eta pribilegioak ditu, eta hizkuntza ofizial bakar
gisa agertzen da, eta Macronek hori berretsi du otsailaren 7an. Lenin (Trotsky-rekin
batera Errusiako iraultza proletario arrakastatsu bakarra zuzendu zuenak duela
ehun urte) beti egon zen hizkuntza ofizial bakarra —zapaltzaileen hizkuntza—
bortxaz inposatzearen kontra.
Frantsesa da, Korsikan, zapaltzaileen hizkuntza. Pribilegiorik
ez frantsesarentzat Korsikan, Ipar Euskal Herrian eta Ipar Katalunian! Guadalupeko
kreolearekin bezala, eskandalu bat da korsikera hizkuntza “arrotz” bat izatea
Korsikan bertan. Korsikera haurtzaindegitik unibertsitatera irakatsi behar da; etorkinak
beraien ama-hizkuntzatik korsikerara trantsizioa egiteko programa elebidunak
behar dira, doakoak eta kalitatezkoak! Hori gertatu ezean, Korsikako
nazionalistek eskatzen duten koofizialtasuna defendatuko genuke, nahiz-eta
horrek korsikeraren defentsarako neurri oso partziala izan. (…)
Guk, marxistok, ez dugu sekula nazio zapaldu bat eta
Estatu zapaltzailea maila berean jartzen. Nazio zapaldu baten borroka zilegia
eta justua da, horregatik behar du Korsikako nazioak bere existentzia ziurtatu.
Zapalkuntza nazionalaren etsai amorratuak garenez “mugak irekitzeko” aldarrikapen
erreakzionario eta utopikoaren kontra gaude. Israelgo Estatu sionistaren
historiak garbi frogatzen duenez, gehiegizko eta neurririk gabeko immigrazio
batek autodeterminazio-eskubidea zapuzten du. Frantziak “muga irekien” politika
Kaledonia Berrian praktikan jarri zuenetik pasa dira zenbait hamarkada.
Frantziak “populatze politika areagotu zuen
1960-1970eko hamarkadetan kanak herria minorizatzeko eta gogo independentisten
aitzinean neurriak hartzeko” (Le
Monde, 2017ko abenduaren 9a)
Proletalgoaren klase-independentziaren alde gaude, eta ez
diogu inongo babes politikorik ematen korsikar nazionalistei definizioz
perspektiba kapitalista bat dutelako. Gure xedea Korsikako errepublika proletario
bat eraikitzea da, Europako Estatu Batu sozialistetan. Korsikaren, edo
Kataluniako herriaren independentziaren aldeko borroka palanka handi bat izan
daiteke Europar Batasunaren desegitea azkartzeko. Europar Batasuna tresna
erreakzionario bat da Europako indar inperialisten zerbitzura dagoena —bereziki
Alemania, baina baita Frantzia ere—, bere asmoa Europa osoko langileen
explotazioa handitzea eta herrialde txiroenak (Grezia, esate beterako) eta
estatu multinazionaletako herri txikiak bere menpe jartzea delarik. Arrazoi
horregatik, Europar Batasuneko agintariek Kataluniako, Eskoziako, eta bistan
da, korsikar nazioaren independentzia gorroto dute, eta hori horrela da
nahiz-eta korsikar nazionalistak Bruselarekin eta baliorik ez duen bere “Hizkuntzen
Gutunarekin” liluratu. Behera E.B.! Gora Europako Estatu Batu sozialistak!
Korsikarren, euskaldunen, katalanen, guadalupetarren,
martinikarren eta kanak herrikoen kontra
burgesia frantsesak burutzen duen zapalkuntza nazionalak proletalgoaren
batasuna ahultzen du, eta potentzia handi honen chauvinismoak langileria bere
klase-etsaiari katez lotuta egotera zigortzen du. Gure borrokak Frantziako
langileriak mobilizazioen bitartez Korsikako herriaren eskubide nazionalak
defendatzea bilatzen du, eta aldi berean proletalgo frantsesa gaixotzen duen
chauvinismoaren kontra gaude. Korsikako askapen nazionalaren aldeko borroka
Frantziako eta gainontzeko Europako iraultza sozialistaren aldeko indar eragile
izan daiteke. Horrek guztiak alderdi leninista-trotskisten alde borrokatzea
eskatzen du, berriz altxatutako 4. Internazionalaren adar nazional
disziplinatuetako kide direnak.
—LKI Liga Komunista Internazionalaren kide den Frantziako Liga
Trotskistak (Ligue Trotskyste de France-k) 2018ko martxoan argitaratua.
http://www.icl-fi.org/francais/lebol/223/corse.html
 |
Korsika |
