 |
| Proletalgoaren diktadura, Mosku. |
U
|
rriko Iraultzak zintzoki
bete zuen bere hitza emakumeari dagokionez. Erregimen berria ez zen asebete
gelditu gizonak dituen eskubide juridiko eta politiko berdinak eskaintzerakoan,
baizik-eta ahal zuen guztia egin zuen —askoz gehiago dena— eta, nolanahi ere, beste
edozein erregimenek baino infinituki gehiago alor kultural zein ekonomiko
guztietan benetan sar zedin. Baina ez britaniar parlamentu “ahalguztidunak”,
ezta iraultzarik ahaltsuenak ere ezin dute emakumea eta gizona izaki
berdin-berdin bilakatu —argi esateko— haurdunaldiaren, erditzearen, edoskitzearen
eta haurren heziketaren zama elkarren artean banatu. Iraultza heroikoki saiatu
zen “etxe familiar” zahar eta ustela suntsitzen, instituzio arkaiko, ohiko eta
itogarri bat delako, langile-klasearen emakumea haurtzarotik heriotzaraino gatibu-lanak
egitera zigortzen duena. Familia, enpresa txiki itxi bat bezalakotzat hartua, ordezkatua
izan behar zuen —iraultzaileen nahiaren arabera— zerbitzu sozialen sistema oso
baten ordez: amaetxeak, haurtzaindegiak, haur-eskolak, jangelak, garbitegiak,
kontsultategiak, ospitaleak, gaixoetxeak, kirol elkarteak, zinema-aretoak,
antzokiak, eta abar. Gizarte sozialistak familiaren funtzio ekonomiko guztien
ardura hartu behar zuen.
—Lev TROTSKY, La revolución
traicionada.
itzulpena: trotskistak.blogspot
