Trotsky: «Zentrismo burokratikoa Internazional Komunistaren kolapsoaren kausa da»

Spartakist / IKL

TROTSKY :

10.–   

Zentrismo burokratikoa Internazional Komunistaren kolapsoaren kausa da.

« Sobietar Batasunari dagokionez, esan genuen burokraziaren rola bikoitza dela: alde batetik Estatu proletarioa defenditzen du bere metodo berezien bitartez ; bestetik, ekonomiaren eta kulturaren garapena desantolatzen eta kontrolatzen du, populuaren ekimen sortzailea erreprimituz. Baina nazioarteko langile mugimenduaren alorrean ez dago dualismo horren arrastorik ; hor, burokrazia stalinistak, ikuspuntu orotatik, rol desantolatzaile, desmoralizatzaile eta deitoragarri bat dauka.»

—Trotsky, iraultzaile boltxebike-leninista; Burokrazia stalinista eta Kirov-en erailketa (1934ko abenduaren 28a)

Martha Phillips (International Communist League) 1948-1992

 

Lucie Leiziaga, Txinaren independentziaren alde

“Errusia sobietarraren kanpo-politika herri zapalduen alboan egotea da.

Nazioarteko proletalgoak txinatarren independentzia babestu behar du, halaber. Hori egiten duelarik, kapitalismoaren boterea ahuldu eta bere burua askatzen ari da.”

—Lucie Leiziaga (Jeanne Leziagazahar) : Cahiers du bolchevisme (SFIC) 1926/2/4

Marx: Iraultzetan herria iraganeko lilurakerien menpe erortzen da

Marx:

“Iraultzen berezitasunetako bat da, herriak aurrerapauso handi bat egin eta aro berri bat zabaltzear den unean, iraganeko lilurakerien menpe erortzen uzten duela bere burua, eta hain garesti kostatu zaion botere eta eragin guztia joandako garai bateko herri-mugimendua ordezkatzen, edo ustez ordezkatzen duten gizon batzuen esku uzten du.”

—Karl Marx: Espartero (New-York Daily Tribune, 1854ko abuztuaren 19a)

Hemerotekan:

·         https://chroniclingamerica.loc.gov/lccn/sn83030213/1854-08-19/ed-1/seq-3/

Trotsky: Etengabeko iraultza (8., 9., eta 10. tesiak)

 

SPARTAKIST / IKL

 

Etengabeko iraultza

(oinarrizko tesiak)

Trotsky

8)    Proletalgoaren diktadura, iraultza demokratikoaren buruzagi gisa boterera altxatuz, halabeharrez eta bat-batean, jabetza-eskubide burgesa errotik aldatzeko zereginaren aitzinean aurkitzen da. Iraultza demokratikoa zuzenean sozialista bilakatzen da, etengabeko iraultza bihurtzen delarik.

9)    Proletalgoak boterea konkistatzea ez da iraultzaren gailurra, soilik bere hastapena baizik. Eraikuntza sozialista bakarrik uler daiteke klase borrokaren baitan, maila nazionalean zein internazionalean. Nazioarteko palestran erregimen kapitalistak nagusitasun erabakigarria duelarik, borroka horrek nahitaez gerra zibilak piztuko ditu mugen barnean, eta gerra iraultzaileak mugetatik haratago. Horretan datza berez iraultza sozialistaren izaera etengabea, kontutan hartu gabe herrialde hori atzeratuta dagoen, bere iraultza demokratikoa atzo bertan egin zuelarik; edo, aldiz, herrialde kapitalista zahar bat den, denbora luzez garai demokratikoa eta parlamentarioa iragan duena.

10)    Pentsaezina da iraultza sozialistaren garaipen osoa herrialde baten muga nazionalen barnean. Gizarte burgesaren krisiaren oinarrizko kausa bat berak sortutako indar produktiboetan datza, jada ez baitira bateragarriak Estatu nazionalaren mugekin. Horrregatik sortzen dira, alde batetik, gerra inperialistak; eta Europako Estatu Batuen utopia burgesa, bestetik. Iraultza sozialista palestra nazionalean hasten da, internazionalean jarraitzen du, eta mundu mailan burutzen da. Ondorioz, iraultza sozialista etengabeko bilakatzen da hitzaren esanahi berri eta zabalago batean: soilik ematen zaio amaiera gizarte berriak bere erabateko garaipena mundu osoan lortzen duelarik.

—Trotsky, iraultzaile boltxebike-leninista. Konstantinopla, 1929ko azaroaren 30a.

Lehenengo komunista japoniarrak (Spartacist)

Barrikada bat Moskun, 1905eko iraultzan.
Japonia eta Errusiaren arteko gerrak
iraultza piztu zuen Errusiar Inperioan.

Meiji errestaurazioa: Burgesiaren aldeko iraultza ez-demokratiko bat

Lehenengo komunista japoniarrak

(Spartacist, 28. alea)

Jatorrizko bertsioa:

·         Ingelesez: https://www.icl-fi.org/espanol/spe/33/meiji.html

·         Alemanez: https://www.icl-fi.org/deutsch/dsp/24/meiji.html

·         Frantsesez: https://www.icl-fi.org/francais/spf/36/meiji.html

·         Gazteleraz : https://www.icl-fi.org/espanol/spe/33/meiji.html

Lehenbiziko sozialista japoniarren gehiengoa kristaua zen, eta propaganda-talde txikietara mugatuta zeuden. 1906az geroztik korronte anarkosindikalista bat garatu zen, baina aldiro bere militantziak ikusmolde erreformistena zuen mugimendu sozialistarekin kolaboratzen zuen. 1910ean anarkistarik nabarmenena, Kotoku Shusui, eta bere 26 burkide atxilotu zituzten eta enperadorea eta bere familia hiltzeko konspiratzen ari zirela leporatu zieten. Traizio Handiaren Epaiketa delakoaren ondotik Kotoku eta beste 11 lagun,  horien artean Kanno Suga bere bikotea, exekutatu zituzten, 1911n.  Gertakari hauen ondotik ezkerreko organizazioak deuseztaturik gelditu ziren praktikan.

Katayama Sen, sozialismo japoniarraren hegal eboluzionista eta bakezalearen buruzagi bat, denbora-tarte bat igaro zuen Estatu Batuetan, eta 1914an itzuli egin zen. Han, Alderdi Sozialistarekin egin zuen lan, beltzek pairatzen duten zapalkuntzaren aurkako borrokan interes berezi bat izan zuelarik; eta gerora Japoniar Sozialisten Liga sortu zuen. Errusiako Iraultzaren ondoren boltxebismoaren banderara batu zen, eta 

Kotoku Shusui eta Kanno Suga
1911n exekutatu zituzten

Ligaren zenbait kide Japoniara itzultzea bultzatu zuen, Japoniako Alderdi Komunistaren sorreran lagundu zezaten. 1921. urtearen bukaeran bera joan zen pertsonalki Moskura, eta paper nabarmena eduki zuen 1922tik aurrera Internazional Komunistak [Komintern] Japoniarekin izan zituen hitzarmenetan. Hala ere, zalantzan jarraitzen du zenbaterainokoa izan zen Katayamaren haustura bere jatorri kristau eta bakezalearekiko. Degenerazio stalinistaren garaian,  burokraziaren biraketa eta norabide aldaketa bakoitzari sostengua eman zion leialtasun nekaezina erakutsiz. 1928an, Trotskyk honako hau idatzi zuen: “Egia esan, Katayama, berez,  erabateko gaizki-ulertu bat da... Bere ikusmoldeak progresismoarenak dira, soilik bere gainazalean dutelarik marxismoaren geruza fin bat” (Nork agintzen du Internazional Komunistan?, 1928ko iraila). Hala eta guztiz ere, Estatu Batuetan erakarri zituen burkideek paper nabarmena izan zuten Japoniako mugimendu komunistaren hasierako garaian.

Haatik, Japoniako Alderdi Komunistaren hastapeneko zuzendaritzaren nukleoa Yamakawa Hitoshi, Sakai Toshihiko eta Arahata Kanson bezalako anarkosindikalistetan izan zuen oinarria. Hauei Katayamaren jarraitzaileak batu zitzaizkien, eta baita indibidualki zenbait ikasle,  1. Mundu Gerran sortutako korronte akademiko marxista batetik zetozenak eta hamarkada horretako denbora gehienean gobernuak toleratu zuena. Nahiz-eta gerraren ondoren anarkosindikalistek autoritatea irabazi mugimendu sindikalean, lehenbiziko komunistek sustrai ahulak zeuzkaten langileriaren barnean.

1918ko apirilean, munduko lehenbiziko estatu proletarioa inbaditzen zuen lehenbiziko herrialde inperialista izan zen Japonia. Bere tropak azkenak izan ziren ospa egiten, 1922ko azaroan. Eta hala eta guztiz ere, Japoniak Sakhalin uhartearen kontrola mantendu zuen; Sakhalingo iparraldetik bere tropak erretiratzea onartu zuen 1925ean, azkenik Errusia sobietarrarekin harreman diplomatikoak ezarri baitzituzten. Japoniak Sakhalingo hegoaldea kontrolpean izaten jarraitu zuen harik eta Armada Gorriak handik bota zituen arte, 2. Mundu Gerraren amaieran.

Boltxebikeek Errusiar Iraultzaren banderara erakarritako militante japoniarrekin harremanak izateko ahaleginak egin zituzten, baina Errusiako ekialde urruna esku-hartze militar atzerritarraren eta gerra zibilaren ondorioz suntsituta zegoelarik, harreman hori izugarri zaila zen. Gainera, hasiera batean Yamakawak eta Sakaik ez zuten Internazional Komunistarekin [Komintern] harremanik izan nahi; japoniako polizia sekretua oso eraginkorra baitzen eta tentuz ibili nahi zuten. 1921eko apirilera arte Yamakawak ez zuen onartu Japoniako Alderdi Komunista sortzeko “Prestatze-komite” bat antolatzea —hain zuzen ere, Internazional Komunistak Yi Chung-rim komunista korearra, Meiji Unibertsitateko ikasle ohia, Tokiora bidali zuen arte. Une horretan, komunista japoniarrak anarkosindikalistekin nahastutako zirkulu zehaztugabe bat osatzen zuten. (...)

—Spartacist, 58. alea (itzulpena: trotskistak.blogspot)

Comunistas de Australia: “¡Independencia para Papúa Occidental!”

Widodo-ren erregimenak Estatuaren

errepresio odoltsua indartzen  du

Bizi bedi Indonesiako langileen iraultza!

Independentzia Mendebaldeko Papuarentzat!

Australasian Spartacist, 239. alea

2019ko uda/2020

Jatorrizko bertsioa:

 https://www.spartacist.org/english/asp/239/hong-kong.html

Itzulpen ez ofiziala:

[...] Duela gutxi gertaturiko protestak erreprimitu ditu Jakartak, Mendebaldeko Papuak pairatzen duen okupazio militar odoltsuaren azken gertaeren baitan. Jazarpena, jipoiek, tortura eta hilketek gora egin dute Widodo-ren erregimenaren-pean, bien bitartean, estatubatuar eta australiar inperialismoek Indonesiaren agintea bermatzen dute eskualdean. 1960ko hamarkadan Indonesiara bortxaz erantsi zituztenetik, jatorrizko melanesiarrak beraien independentziaren alde ausardiaz borroka egin dute 50 urtez, ehunka izan dira hildakoak eta egoera latzak pasa dituzte. Borroka horrek intentsitate apaleko gerrilla baten matxinada eragin du, OPM Papua Askatzeko Mugimenduaren adar armatuaren eskutik. Indonesiako armadaren aitzinean, independentziaren alde borroka egiten duten ekintzaileen defentsa militarraren aldeko gara, baina, aldi berean, ez diogu babesik ematen indar nazionalista burgesei. Honako hau aldarrikatzen dugu: Manifestari guztiak askatu, erretira ditzatela akusazio guztiak! Indonesiako tropak kanpora! Australia, atera itzazu zure atzaparrak! Independentzia Mendebaldeko Papuarentzat!

Mendebaldeko Papuako langileen eta nekazarien gobernu baten alde borrokatzen dugu, Papuako herrian zentratuta dagoena.  Indonesiako klase agintariaren menperakuntza deuseztatzeko borrokan, marxistek langile indonesiar borrokalariak mobilizatzea bilatuko luke, baita Mendebaldeko Papuan bizi diren horiek, bertako populazioak independentziaren alde egiten duen borroka sostengatzeko.

(…)

SUHARTOren ONDOKO ”ERREFORMAREN GARAIA”ren IRUZURRA

(…) 1998an ikasleek « reformasi » aldarrikatu zutenean ohartarazi genuen bezala, Indonesia bezalako herrialde ekonomikoki atzeratu eta menpeko batean, non esplotazio inperialista eta pobrezia izugarria pairatu behar den, lilurakeria hutsa da masen funtsezko eskubide demokratikoak erdiesteko nahia asetzea. 1998an, Asiako krisi finantzarioak sortutako hondamendiaren karietara, Suharto-ren diktadura militarra erortzen hasi zenean, asaldura sozial handi baten erdian, burgesiak, menperakuntza kapitalista egonkortzeko desesperaturik, eta beraien jabe inperialisten presiopean, populu plebeioaren gorrotoa demokrazia parlamentarioaren estaldura sostengatzeko desbideratu zuen. Hala ere, bere horretan mantendu zen azpiratze inperialista, ustelkeria, burgesiaren errepresioa eta beraien morroi militarrak. Estatu kapitalistaren aparatua ezin da erreformatu. Bere muinean polizia, armada eta presondegiak daude, bortxaren makineria honen xedea agintari kapitalisten boterea eta etekinak defenditzea da, langileriaren eta zapalduen aitzinean. Merdeka jauregian nor dagoen ez du deus inporta, gobernuak indar kapitalista-inperialisten, erreakzio erlijiosoaren, chauvinismo nazionalaren eta txinatarren aurkako arrazakeriaren zerbitzari izaten jarraituko du.

INDONESIA ETA ETENGABEKO IRAULTZA

Mendetan zehar holandarren menperakuntza kolonialak loturik, Indonesia urraturik dago zatiketa erlijioso, nazional eta klasistengatik. Herrien presondegi honek 17.000 uharte inguru ditu, eta artxipelagoko gutxiengo nazional zapalduek aspalditik borrokatu dira Java-ko burgesiaren eta bere makineria militarraren aurka. Garapen kapitalista berantiarra islatzen du Indonesiak, kontraesan sozial ikaragarriak azaleratuz sektore industrial moderno baten eta kapitalismoaren aroaren aurreko egoera batean murgilduta dagoen landa-eremu baten artean. Bere burgesia gutxi errotuta eta txikia denez, inperialismoarekin duen menpekotasuna eta populu txiroari dion beldurrak azpiratze inperialista eta erreakzio soziala babestea besterik ezin du egin.

Txinako Estatu proletario deformatuak Indonesian eta eskualdean duen eragin geroz eta handiagoa zapuztu nahian, EE.BB.ek defentsa laguntza eta kooperazio militarra handituko duela iragarri du ASEANen defentsa ministroen bilkura batean.

(…)

Mendebaldeko Papuan eta Indonesian berriki izan diren protestek nabarmentzen dute masek, artxipelagoan zehar, etsai komun bat dutela —Indonesiako klase menperatzailea. Nazio zapalduen eskubideen aldeko borrokak iraultzarako indar eragile bat izan daitekela onartuz, Mendebaldeko Papuaren independentzia aldarrikatzen dugunean Indonesiako iraultza sozialistaren aldeko perspektiba ari gara babesten.

Kapitalismoak bere ehorzle potentziala sortu du proletalgo ahaltsuan, emakume anitz dituena. (…)

Inperialismoaren aroan, proletalgoak bakarrik, masa zapalduen buruzagitza hartuz, lortu ditzake Europako iraultza burgesei lotzen zaizkion eginbehar historikoak —emantzipazio nazionala, laborantza-iraultza, emakumeen berdintasun formala eta modernizazio oro. Etengabeko iraultzaren perspektiba Trotskyk trazatu zuen, Errusian gauzatu zelarik 1917ko Urriko Iraultzan. (...)

—Australiako Liga Espartakista (Liga Komunista Internazionala)

Internazional Komunista kolonialismoaren kontra

«

Atzerritarren menperakuntzak indar ekonomikoen garapen askea oztopatzen du.  Horrexegatik, bere deuseztapena iraultzaren lehenbiziko urratsa da kolonietan, eta beraz, kolonietako botere atzerritarra suntsitzen laguntzea ez da, benetan, bertako burgesiaren mugimendu nazionalistari laguntzea, baizik-eta proletalgo zapalduari berari bidea zabaltzea.

—3. Internazionala : Auzi nazionalari eta kolonialari buruzko tesiak (1920, 2. biltzarra)

Workers Hammer: “Europar Batasuna, euskaldunen eta katalanen etsai amorratua”

“

 Europako Estatu Batu Sozialisten aldeko aldarria, modu boluntario batez elkarturik, Europar Batasuna suntsitzea eskatzen du, patroien eta bankarien partzuergo honetan Europako herrialde ahul eta menpekoek potentzia inperialista boteretsuenen —Alemania nagusiki, Frantziarekin (eta oraingoz) Ingalaterrarekin batera— zapalkuntza eta esplotazioa pairatzen dute. Europar Batasuna euskaldunen, katalanen eta independentzia lortzen saiatzen diren nazio zapalduen etsai amorratua da. Langileen Europa kide nazional ororen erabateko berdintasunean oinarrituko da.

—Workers Hammer, 246. alea (2020)

·         https://www.icl-fi.org/english/wh/246/editorial.html

 

 

Los “sinceros defensores” de la liberación nacional (Partido Comunista)

Los “sinceros defensores” de la liberación nacional

Euskadi Roja

Órgano en Euskadi del Partido Comunista (S.E. de Internacional Comunista)

 

L

a “Esquerra” catalana, el partido de Catalunya que bajo su programa demagógico antes del 14 de abril explotaba el sentimiento popular de las grandes masas del pueblo catalán, y que nuestro Partido combatía implacablemente, desmenuzando su contenido contrarrevolucionario, forma hoy parte, en la persona del demagogo Companys, del Gobierno central imperialista, del Gobierno que viene a completar con las actuales Cortes contrarrevolucionarias la obra de represión y asesinatos dando,  o dotando al poder de los banqueros y terratenientes de nuevas armas sangrientas, de nuevas leyes que servirán para ametrallar a los obreros y campesinos hambrientos, que justificarán las deportaciones de los militantes revolucionarios (Ley de vagos), como en tiempos de la monarquía borbónica, y a la vez dotarán de un máximo poder al gobierno imperialista que a diario fortalece sus posiciones imperialistas, en Cataluña, Euskadi y Galicia, como en las colonias del Africa (Marruecos).

                Las masas populares de Cataluña, las que aún creían en las “virtudes” heroicas del partido de Maciá [sic],  las que creyeron de buena fe en la política “revolucionaria” de la “Esquerra” y aún siguen influenciadas por dicho partido, habrán visto tal vez con asombro ingenuo que un partido que “lucha” por la “liberación” nacional de Catalunya forme parte del Gobierno central, del Gobierno imperialista, que envía diariamente refuerzos de guardias de Asalto y civiles para ametrallar a los obreros y campesinos, y las masas populares que honradamente luchan por la liberación nacional y social de Catalunya. (…)

                Tenemos que hacer comprender a las masas hambrientas, a las masas de Catalunya, Euskadi y Galicia que solo bajo la dirección del P.C.[Partido Comunista] y la I.C. [Internacional Comunista]encontrarán el camino de su emancipación, el camino de su liberación nacional y social. (…)

Aurelio Aranaga

—Euskadi Roja (Órgano en Euskadi del Partido Comunista (S.E. de I.C.). 1. urtea, 14. alea. Donostia, 1933ko ekainak 24

https://w390w.gipuzkoa.net/WAS/CORP/DKPAtzokoPrentsaWEB/buscar.do?amicus=41781&lang=eu&anti_cache=1582409913261

oharra |
komunisten azken artikuluak katalanez:
https://www.spartacist.org/catala/fullet/2020-ue.pdf

Lenin: « Gizarte kapitalista beti izan da eta beti da amaierarik gabeko laztura »

« Gizarte kapitalista beti izan da eta beti da amaierarik gabeko laztura. Eta egungo gerrak orain, gerra guztien artean erreakzionarioena, gizarte horri amaiera lazgarri bat prestatzen baldin badio, ez dugu zertan desesperazioan erori behar. Eta garai honetan, mundu guziak ikusi dezakenez, burgesiak berak prestatzen ari den gerra zilegi eta iraultzaile bakarraren aurrean —hau da, burgesia inperialistaren kontrako gerra zibila— desarmea “eskatzea”, edo hobeki esanda, desarmearen lilurakeria eskatzea, bere esanahi objektiboagatik, desesperazioan erortzearen froga bakar eta esklusiboa baino ez da.»

—Lenin: Iraultza proletarioaren programa militarra (1916ko iraila)

Urtarrilak 30: greba orokorra