asteartea

Connolly: "Langile mugimendua ez da sekula hain indartsua bakarrik dagoenean bezala"


«Langile mugimenduak, bertze mugimenduekin alderatuz, ez du parekorik. Hor datza bere
indarra. Ez da sekula hain indartsua bakarrik dagoenean bezala. Bertze mugimenduak analisiaren beldur dira, eta helburuak definitzeko ahalegin orori ihes egiten diote. Langile mugimenduak analisia maite du, eta behin-eta-berriz ari da bere printzipioak eta helburuak definitzen. (…) Ezin du ilusioekin bizi, ezta beraiekin segi aitzinera»

—James Connolly: Zein da gure programa? (Workers’ Republic, 1916ko urtarrilaren 22a)

Wolfe Tone


“Aristokraziak aurrera egiten duenean, herriak atzera egiten du; herriak aurrera egiten duenean, aristokraziak, atzean geratzeko beldurrez, gure artean sartzen da eta buruzagi ahalketiak edo laguntzaile traidoreak sustatzen ditu.”
—T. Wolfe Tone (James Connolly antologia 1896-1916)

Ermengol Gassiot askatu!


Kataluniako CGT-k informazio hau zabaldu du Ermengiol Gassiot-en atxiloketa dela-eta:

El Secretari General de la CGT de Catalunya, el company Ermengol Gassiot, ha estat detingut aquest migdia a la seu de la Fiscalia Superior de Catalunya i no passarà fins demà a disposició judicial.

L’Ermengol estava en situació de cerca i captura perquè no va presentar-se a declarar davant el jutge en el judici conegut com a #Som27imes, arran de l’ocupació del rectorat de la UAB que van fer estudiants i sindicalistes el 2013 contra el ‘Pla Bolonya’.

La detenció s’ha produït en el moment en que tres de les persones encausades —la Bàrbara, l’Edu i l’Ermengol— , presentaven un escrit a la Fiscalia en el qual un miler de persones de l’àmbit acadèmic donaven suport als encausats. Cap a les 13h l’Ermengol i la Bàrbara, sobre la qual també hi havia ordre de detenció, han estat conduits a la Comissaria de Mossos d’Esquadra de Les Corts. Des de l’interior de la Comissaria, el mateix Ermengol ha comunicat per telèfon que fins demà no passarien a disposició judicial, així que passaran la nit a Les Corts.

Des de la CGT de Catalunya volem denunciar l’escarni i càstig innecessari que representa aquesta mesura, ja que generalment només dormen a Comissaria les persones detingudes en cap de setmana o quan la jornada ja està finalitzant. HEM CONVOCAT UNA CONCENTRACIÓ PER AQUESTA TARDA. Estigueu atentes a les nostres xarxes per tal seguir les novetats que es vagin produïnt.

Ermengol Gassiot és professor d’arqueologia a la UAB i des de fa quatre anys Secretari General de la Confederació General del Treball (CGT) de Catalunya, tercer sindicat en afiliació a Catalunya. El procés en el qual es troba imputat consisteix en 27 acusacions penals contra 25 estudiants, un PAS (personal d’administració i serveis) i un professor, que és l’Ermengol. En el marc de les mobilitzacions contra el ‘Pla Bolonya’, es va ocupar durant un mes el Rectorat, també com a protesta contra l’aleshores equip de Govern de la UAB. La fiscalia demana penes d’entre onze i catorze anys de presó i multes de 9.500 euros per a 27 persones per participar en l’ocupació o donar-hi suport. La UAB també els reclama 14.000 euros per responsabilitat civil.

Dimarts 27 de febrer de 2018

Secretariat Permanent CGT Catalunya

http://www.cgtcatalunya.cat/spip.php?article12769#.WpWmeP5y7IU

astelehena

James Connolly: Inperioaren laudorioa (1915)


 
 
INPERIOAREN LAUDORIOA
James Connolly

 Workers’ Republic egunkarian idatzia (1915eko urriaren 9an)

 

I

nperioa laudatzeko hitz gutxi batzuk erran nahi ditugu. Ez, ez dadila irakurlea harritu edo ikaratu, baina ez pentsa soilik sarkastikoak izan nahi dugunik. Ez gaude gure printzipioak abandonatzen ari, ez gaude gure akatsak ahazten ari, ezta gure eskubideen aldeko borroka alde batera uzten ari esperantzarik ez dugulako, ezta esklaboaren azken eskubidea praktikan jartzen ari —bere nagusiari harpa jotzea, alegia.

Ez, ez dugu Inperioa maite. Biziki gorroto dugu, baina, aldiz, miresten dugu. Zergatik ez genuke miretsi behar?!

Kontutan har dezagun, behar den bezala, Inperioak lortzen duen guztia gaur egun, eta orduantxe ikusiko duzu miresmen hori ukatzeko gai zaren.

Une honetan Inperio honek zazpi itsasoetatik barreiaturik dauzka menpeko lurraldeak. Non-nahi  zapaltzen ditu arrazak eta nazioak, eta bere esklabo gisa erabili ditzake, eta lurralde hauek aristokrata agintarien errenta eta interesen iturri bezala erabili ditzake; autogobernatzen diren entitate ekonomikoen bitartez herri hauen garapena oztopatu dezake, edo produktu ingelesen beharra duten menpeko bezero izatera behartu; britainiar kapitalismoari konpetentzia egiten ahal dion, edo britainiar kapitalismoaren aitzinean bere independentzia babesten ahal duen edozein arraza edo nazio itoarazi dezake.

Asmo horrekin itzaltzen du Indiako antzinako kultura, eta seaskan hiltzen du Egiptok lortu berri duen libertatea, Hegoafrikako errepublikak itotzen ditu milaka emakume eta haurrek isuritako odol putzuetan; errusiar despotismoren eskutan jartzen ditu Pertsiako nazionalista zintzoak; Txina zatitzea onartu du, eta Irlandarekin gauza bera egitea da bere asmoa.

Iparraldean, hegoaldean, ekialdean eta mendebaldean, herri hauen lepoaren gainean bere oina jarri du, eta lapurtu eta erail ditu, iseka egin die eta azpiratu ditu. Zibilizazio goren baten izenean jatorrizko herrien jenioaren garapena zapaldu du, eta, garapen kapitalista gorenaren izenean, giza-arrazaren seiren baten bertako industria suntsitu du.

Askatasunaren izenean abertzaleak urkatzen eta kartzelatzen ditu, eta, Jaungoikoari dei egiten dion bitartean militarismoak sortzen dion lazturaren berri izan dezan, bere ezpataren itzala zuzentzen du milioika lagunen eta beraien askatasun-esperantzen aurka.

Nahiz-eta hori guztia gertatu, nahiz-eta egunero Lurreko haizeak morroi izatera behartutakoen madarikazioekin kargaturik datozen, nahiz-eta milioika lagunek inperioaren banderaren aurka irainak jaurti, Inperioaren bandera arrakastatsua zutik dirau bere menpeko lurralde bakoitzean, nahiz-eta bere soldaduak atzera jotzen duten izuturik eta etsiturik turkiarren eta alemaniarren lubakien aitzinean.

Britainiar Inperioak ez du sekula bere indar propioekin gerrarik egin Europako etsai txuri baten aurka, ez du sekula ausardiarik izan bere tamainako baten kontra borrokatzeko laguntzarik gabe, eta, hala ere, beti lortu du non-nahi, Irlandatik Indiara eta Indiatik Afrikara, bere menpekoek Inperioaren zorian fedea izatea, bere sorginkeriaren eraginpean daudelako, eta horregatik, Inperioak jipoi bat jaso eta belauniko erortzen denean, zinez uste dute berriro zutituko dela, era batean edo bertzean. Deabruaren seme-alabek aitaren zorte bera dute!

Uste hori gabe, esklaboek nagusiak bere nagusitasuna mantendu behar duela sinestuko ez balute, matxinaden eta iraultzen sugarrek argituko lukete Britainiar Inperioa oraintxe bertan.

Langile mugimenduan, aspaldi ikasi genuen langilea dela kapitalistaren boterean konbentzituta dagoena, langilea dela “indartsuek beti irabazten dutela” uste duena, benetan bera dela langileria menpeko mantentzen duena, grebak zapuztu eta sindikatuak suntsitzen dituena. Langile mugimendua beti arazo horren aitzinean dago, desesperazio sentimendu hori nola deuseztatu daitekeen ikasi behar du, eta desesperazioa sarritan nagusitzen den bihotz horretan konfiantza sortu.

Langileak bere patroiaren botere ahalguztidunean fedea galtzen hasten den une berean gure klasearen emantzipazioaren bidea zabaltzen da.

Klase menderatzailea kontziente da horretaz, eta horregatik bere agente guztien energia langileen pentsamendua narkotizatzeari, nahasteari eta pozoitzeari bideratuta dago —deskonfiantza eta beldurra sortu nahi dute langileen artean.

Britainiar Inperioaren klase menderatzailea horren jakitun ere bada, eta, ondorioz, dauzkan aukera guztiak aprobetxatzen ditu azpiratutako arrazen artean Ingalaterraren zoriari, Ingalaterraren indarrari, Ingalaterraren ahalguztiduntasunari buruzko usteak hedatzeko. Britainiar Inperioak abantaila gehiago erdiesten du uste horrekin hamar armadarekin baino; uste hori deuseztatzen eta desegiten denean, nazionalitateen altxamendu bat gertatuko da, beraien suspertzea Inperio dekadenteen hondoratzea izanen delarik.

Ez genuke, orduan, arriskuaren aitzinean oraindik bere esklaboen gogoa liluratzeko eta txunditzeko, eta azpiratze fisiko eta mentala mantentzeko gai den Inperio hori miretsi behar?

James CONNOLLY

Itzulpena: James Connolly, antología (1896-1916) liburutik eta marxists.org-etik

ICA ( irlanderaz: Arm Cathartha na hÉireann).
ICA / Irlandako Armada Hiritarra milizia sindikal bat izan zen,
1916ko altxamenduan britainiar inperialismoari aurre egin zion.

asteartea

Maravillas Lamberto Ioldi, ahaztezina

Maravillas Lamberto Ioldiren omenez

Katalunia: erasoaldi neofrankista (3)



Katalunia: erasoaldi neofrankista

ASKAPEN NAZIONALAREN ALDEKO
BORROKA IMPASSE EGOERAN

Kataluniar errepublika proletarioaren alde!
Alderdi leninista-trotskistak forjatu!

( 3. zatia )


2018ko urtarrila


Liga Komunista Internazionalaren artikulua:
Itzulpen ez ofiziala, trotskistak.blogspoten ardura

[…]
SOSTENGURIK EZ KATALUNIAKO BURGESIARI!
Gure programa iraultzaileak langile mugimenduaren independentzia politikoan datza. Baiezko botoari babesa eman genion urriaren 1eko erreferendumean —Kataluniako independentziaren alde dugun ildoan oinarriturik—, baina egin berri diren hauteskundeetan lehiatu diren alderdiei ez diegu babesik eman. PSOE eta PSC alderdi proletario-burgesak dira, hau da, langilerian dute oinarria, baina beraien programa eta buruzagitza burgesiaren aldeko ildo bat du; beraien chauvinismo antikatalanak bat egiten du neofrankisten bi barietateekin, eta 155. artikulua aplikatzeko garaian bat datoz. Sozialdemokraten aldeko botoa eskatzea langileriari eta Kataluniako herria askatzeko borrokari traizio egitea izango litzateke. Bestalde, egiazko marxistok, gure printzipioei jarraituz, ez diegu sekula babes politikorik ematen proletalgoari arrotz zaien indarrei. Puigdemonten PDeCAT alderdi eskuindarra eta Junquerasen Esquerra Republicana bezalako partiduak burgesak dira, klase-etsaiarenak, alegia. CUP ere (Candidatura d’Unitat Popular) organizazio burges bat da eta bere anai-arreba nagusien atzetik doa, eta kapitalismoa mantentzeko konpromezua du (nahiz-eta “antikapitalista” goitizen faltsua eduki).
Catalunya En Comú-Podem-eko populista burgesek (Podemos-en kide katalanak koalizio horren partaide direlarik) demokraziaren aldeko erretorika duten chauvinista gaztelau hutsak dira: Podemos-ek, duela gutxi, independentziaren aldeko erreferenduma eta 155. artikuluaren aplikazioa maila berean jarri ditu, biak —beraien ustez—  antidemokratikoak direlako; era berean, aldebakarreko independentzia aldarrikapen oro salatzen dabiltza, “zilegitasunik” ez omen duelako.
Espartakistok, indar horien guztien aurka, herriaren tribunoa diren alderdi  leninista-trotskistak forjatzearen aldeko borrokan gabiltza, langileriaren barnean esplotatzaile ororen aurrean behar den etsaitasuna sustatzeko asmoz eta, era berean, langileriak, zapaldu ororen buruzagitza lortuz, bere eginkizun historikoaren kontzientzia har dezan.

SASITROTSKISTEK LERRO KLASISTA GURUTZATZEN DUTE
Bere burua trotskistatzat duen Izquierda Revolucionaria-k (I.R.) —Britainia Handian egoitza duen C.W.I.-ren kide den organizazioak— hauteskundeetan “PP, Ciudadanos eta PSC-PSOE garaitzeko” deia egin du, hau da, gainontzeko edozein indar (kapitalistari) bozka emateko deia (izquierdarevolucionaria.net, azaroaren 30a). I.R.-k oso erraz gurutzetzen du lerro klasista; baina bere chauvinismoa atzean uztea gehiago kostatzen zaio. Duela hilabete batzuk, Katalunia eta Euskal Herriaren independentziaren aldeko borroka “sozialismoaren” aurkakotzat jotzen zuen, eta Podemos-en zerbitzu bikainei esker “sozialismora” helduko ginatekeela zioen (ikusi “¡Por lucha de clases contra la prisión española de los pueblos!”, 2017ko apirila). Azkeneko unean, I.R.-k, Kataluniako herriak kalean egin duen presioaren eraginez, iragan den urriaren 1eko erreferendumaren bezperan —literalki— baiezko botoaren aldeko deia egin zuen, baina uste sendorik gabe.
I.R.-ren programa maximoa “erepublika sozialista federal” espainol baten aldeko aldarrikapenean adierazten da, eta, a priori, bertan mantendu nahiko lituzke giltzapeturik katalanak, euskaldunak eta galiziarrak; horrez gain, chauvinista burgesen esku etorriko omen da beraien ustezko “errepublika sozialista”: I.R.-k oraindik “78ko erregimenaren aurka borrokatzen duen ezkerraren fronte bateratu” bat sustatzen du, bertan Podem sartzen dutelarik; Frantzian, Jean-Luc Mélenchon-en alderdi antikatalanaren barnean daude sakonki sarturik.
        
         Era berean, hor da —oin bakoitza alde banatan duelarik, eta printzipio marxistei muzin eginez— CRT (Corriente Revolucionaria de Trabajadores y Trabajadoras), Argentinan egoitza nagusia duen Fracción Trotskista-Cuarta Internacional erakundearen adarra. CRT-k abstentzioaren aldeko deia egin zuen urriko erreferendumean, honako hau argituz: “ez gara independentistak, eta ez dugu Junts pel Sí-k eta CUP-ek proposatzen duten errepublikaren aldeko proiektua eta prozesu konstituziogilea babesten” (laizquierdadiario.es, 2017ko iraila). Baina horrek, CUP-en izaera burgesa barne, ez zien eragotzi hiru hilabete beranduago… CUPen aldeko botoa eskatzea! (laizquierdadiario.es, 2017ko abendua). 

CUP-en “errepublikaren eta prozesu konstituziogilearen aldeko proiektu” kapitalistari, zera erantzuten dio CRT-k: “errepublikaren aldeko borroka ezin da banatu arlo sozialaren aldeko borrokatik, hau da, zein klasek duen botere politikoa. Horregatik benetan librea eta subiranoa den prozesu konstituziogile baten alde borrokatzen gara” (idem). Zozoak beleari «ipurbeltz!»: biltzar konstituziogilearen aldeko eslogana gobernu kapitalista baten alde deitzea da. Langileriak ez du botere politikoa eskuratuko demokrazia burgesaren instituzioen bitartez, baizik-eta alderdi proletario iraultzaile batek zuzendutako iraultza sozialistari esker; iraultza horrek estatu kapitalistaren aparatu osoa suntsituko du, eta halaber, aberatsen mesederako egindako demokraziaren instituzioak, sobiet proletarioek bere lekua hartzen dutelarik. Xede horrekin lan egiten dugu zinezko trotskistok.
LIGA KOMUNISTA INTERNAZIONALA . Mexikoko Talde Trotskista

Pablo Hasél (eta bertzeak) maccarthisten jomugan


Maitasuna (Assata Shakur)


 
MAITASUNA

Maitasuna da kontrabandoa Infernuan,
zeren maitasuna da barroteak
jaten dituen azido bat.
Baina zu, ni, eta biharra eskutik helduta,
olatuak egiten ditugu,
borroka biderkatuko delako.
Zerrak bi aho ditu.
Fusilak bi kanoi dauzka.
Askatasunez haurdun gaude.
Konspirazio bat gara.

Assata Shakur  (euskaratzailea: Hedoi Etxarte)

astelehena

Katalunia: erasoaldi neofrankista (2)




Katalunia: erasoaldi neofrankista
 
ASKAPEN NAZIONALAREN ALDEKO
BORROKA IMPASSE EGOERAN

Kataluniar errepublika proletarioaren alde!
Alderdi leninista-trotskistak forjatu!

( 2. zatia )

 

2018ko urtarrila


Liga Komunista Internazionalaren artikulua:
Itzulpen ez ofiziala, trotskistak.blogspotek euskaratua

 
[…]

INDEPENDENTZIA HELBURU DUEN BIDE KLASISTA BATEN ALDE !
Hauteskunde hauen bitartez, Raxoiren eta bere akolitoen asmoa independentistak begi-bistatik galtzea eta Katalunian gobernu españolista bat ezartzea zen. Jokaldia gaizki atera zaie: alderdi independentista katalanek botoen %47a baino gehiago eskuratu dituzte eta berriz ere gehiengo osoa lortu dute parlamentean —PPk %4a baino zertxobait gehiago eta 3 diputatu lortu ditu—. Baina, duela gutxi azaldu dugun bezala, estatu espainolaren errepresioak argi utzi du Kataluniaren independentzia errealitate bihurtzeko esperantzarik ez dela berehalako etorkizunean (ikusi “España estrangula a Catalunya”, Espartacoren 48. alea, 2017ko abendua). Independentzia ez da etorriko independentista burgesek egindako akordio parlamentarioen ondorioz. Madrilek bitarteko judizial guztiak, eta baita bertze batzuk ere, erabiltzen ari da gobernu autonomiko bat sortzen eragozteko, espainiar estrukturaren barne dagoena, ez badute alderdi españolista porrokatuek osatzen. Kataluniak ez du estatu propio baten antzik duen ezer, oroz gain ez du indar armaturik, erasoaldi gaztelauei eusteko. Kataluniar burgesiak soberan erakutsi du bere ezintasuna, eta orain Madrilekin adostutako itun batetara heldu nahi du statu quoaren bertsioren batera itzultzeko.
            Madrilek ez du erreparatuko indarkeria erabiltzeko garaian Kataluniaren independentzia eragozteko; bere independentziak, gainera, bulkada itzela emango lioke Euskal Herriaren eta Galiziaren askapen nazionalaren aldeko borrokari. Eta agintari espainiarrek Frantziaren eta Europar Batasun inperialistaren babes osoa dute, izan ere, konglomeratu honen inplosioa eragin dezake Espainia haustea; E.B.ren zeregin nagusietako bat, hain zuzen ere, Europako estatu txiroetako subiranotasun nazionala zapaltzea da inperialisten mesedetan, nagusiki Alemania eta Frantzia.
      Bada, Kataluniaren emantzipazioaren etsai oro menderatuz, askapen nazionala gauzatzeko gai den indar bat: langileria, bere indar sozial ikaragarria mobilizatuz. Kataluniako proletalgoak, ordea, ez du borroka independente esanguratsurik erakutsi, eta, aldiz, chauvinisten eta nazionalista burgesen artean zatikaturik dago.

C’s, NEOFRANKISTEN ORDEZKO PIEZA
Hauteskundeetan Generalísimoaren oinordeko zaharkituek sekulako jipoia jaso arren, beraien apendizea, Ciutadans (C’s), bozka gehien bildu duen alderdia izan zen, botoen laurden bat jaso duelarik, batez ere Bartzelonan eta bere aldiri proletarioetan, garai batean PSC nagusi zen lekuetan, alegia. Kataluniako langileriaren zati esanguratsu batek gaur egun C’s alderdi chauvinista burgesari babesa ematen badio PSOE-PSC-ren traizioen erruz da, izan ere, espainiar erregimen kapitalistaren zutabe baitira, (Francok tronuan ezarritako) erregearen morroi leialak.
            Langile askok C’s bozkatu izana ez du ezertan aldatzen gure ildoa, Kataluniaren independentziari babesa ematen segitzen dugu. Alde batetik, boto horiek beldurra erakusten dute, Madrilek hedatutako beldurra, independentziak enpresa-ixte izugarria ekarriko lukeelakoan Katalunian. Bertzetik, kataluniar langileriaren zati handi bat, historikoki, Espainiako bertze lurraldeetatik heldutako etorkinez osaturik dagoela erakusten du, eta katalanen aurkako chauvinismoa oso sustraiturik dagoela proletalgoan —neurri handi batean hamarkadetan sozialdemokraten eta stalinisten ahalegin zitalari esker.
Leninek alderdi boltxebikea errusiar chauvinismoaren aurka forjatu zuen, herrien kartzela tsaristaren askapen nazionalaren aldeko borrokei sostengu ematen zielarik, iraultza sozialistaren aldeko indar-eragile baitziren. Ukrainako hirietan nagusiki errusieraz hitz egiten zen—hor biltzen zen langileria—, uharteak ziren ukrainar itsaso batean. Urriko Iraultzaren ostean, Gerra Zibilean murgildurik, langile asko eta baita errusieraz mintzo ziren boltxebikeak Ukraina sobietarraren independentziaren auka zeuden; Leninek honako hau erantzun zuen:
“Guk, errusiar komunistok, gure artean sortzen diren errusiar nazionalismoaren edozein adierazpen zorrozki erreprimitu behar dugu; izan ere, adierazpen horiek, orokorrean komunismoari traizio bat direlarik, izugarrizko kaltea sortzen digute, ukrainar burkideengandik banatzen gaituelako, eta hori Denikin-i [jeneral kontra-iraultzaileari] eta bere erregimenari mesede egiten dio.”
—“Ukrainako langileei eta nekazariei bidalitako eskutitza Denikin-en aitzinean erdietsitako garaipenen karietara” (1919ko abendua)
            C’s alderdiak lortu duen gorakadak gauza bat agerian uzten du: borroka latz bat antolatu behar dela estatu espainol osoan gutxiengo nazionalek pairatzen duten zapalkuntzaren aurka, zapalkuntza horrek proletalgoa banatzen baitu. Nazionalismo gaztelauak kate ideologiko baten moduan funtzionatzen du, langileak beraien agintari kapitalistei lotzen dituelako: Espainia osoko proletalgoari mesede egiten dio Kataluniaren eta Euskal Herriaren independentziaren alde borrokatzeak, eta beste horrenbeste Galiziaren autodeterminazio-eskubidearen alde, borroka hori beraien emantzipazio sozial propioari erabat atxikirik doa. […]
SEGITZEN DU
Liga Komunista Internazionala (LKI) / Mexikoko Talde Espartakista (GEM, Grupo Espartaquista de México)

Grezia, PAME sindikatuaren manifestazioa.
LKI:"E.B.ren zeregin nagusietako bat, hain zuzen ere, Europako estatu txiroetako subiranotasun nazionala zapaltzea da inperialisten mesedetan"
 

igandea

Katalunia: erasoaldi neofrankista (1)


 
Katalunia: erasoaldi neofrankista
ASKAPEN NAZIONALAREN ALDEKO
BORROKA IMPASSE EGOERAN

Kataluniar errepublika proletarioaren alde!
Alderdi leninista-trotskistak forjatu!

( 1. zatia )

 

2018ko urtarrila

 

Liga Komunista Internazionalaren artikulua:
Itzulpen ez ofiziala, trotskistak.blogspoten ardura

 

“Sarritan nazio menderatzailearen ahalegina statu quoa mantentzeko supranazionalismoz koloreztatzen da; halaber, herrialde garaile baten esfortzua pazifismoaren forma hartzen du lapurtutakoari eusteko”

—Lev Trotsky, Errusiar Iraultzaren historia (1932)

Madriletik gobernatzen duten chauvinistek, eta beraien lumadun laguntzaileek, ez dute tintarik aurrezten nazionalismo katalana “anakroniko”, “erreakzionario” eta “xenofobotzat” jotzeko, aldi berean Kataluniako nazio zapaldua umiliatu eta beraien eskubideak zapaltzen dituzte Espainiako batasunaren mesedetan —hau da, Gaztelak bere herrien kartzela txikian duen nagusitasunaren alde—.


Trotskyren hitzaldia deserrian;
Danimarkan, 1932an
Iazko urriaren hondarretik, espainiar gobernu zentralak, konstituzioaren 155. artikulua erabiliz, milaka poliziaz osaturiko indar okupatzaile bat hedatu eta Kataluniaren kontrola hartu zuen, Generalitatea (katalanen parlamenta eta governa) deuseztatu eta Katalunian hauteskundeak egiteko agindu zuen (abenduaren 21ekoak); Kataluniako zenbait funtzionari presondegian giltzapetu ditu —horien artean Oriol Junqueras vicepresidenta—, eta baita bertze diputatu eta ekintzaile independentziazale batzuk (hauetako batzuen “krimena”…polizia “gorrotatzea” izan delarik!). Guardia Zibilaren talde batek —euskal nazionalistei torturak egiteagatik kondenatutako koronel baten agindupean, eta José María Aznar presidenteak idultatutakoa 90eko hamarkadaren hondarrean— “atez ate” ari da katalanen bila, urriaren 1ean espainiar poliziei “eraso” egin omen dietelakoan. Carles Puigdemont presidenta, atxilotze-agindu baten mehatxupean, Belgikan erbesteratzera behartua izan da. Gaztelania, de facto, inposatua izan da berriz tokiko gobernuaren hizkuntza ofizial bakar gisa. Ziur asko Francisco Franco irribarre egiten ari dela infernutik.

Erasoaldi honetan, gobernuan den Alderdi Popularrak (PP-k) ez zuen soilik bere apendizea de Ciudadanos-en laguntza izan, era berean, PSOEren (Partido Socialista Obrero Español) eta PSC-ren (Partit del Socialistes de Catalunya-ren) laguntza jaso zuen. Indar-kolpe hau espainiar agintarien erantzuna izan da urriaren 1.eko independentziari buruzko erreferendumaren eta ondoren kataluniar Generalitateak egindako aldebakarreko independentzia-aldarrikapenaren aurka. Oldarraldi españolista honek, bide batez, mezu bat helarazten die euskaldunei eta galiziarrei euren askapenaren alde borroka eginez gero jakin dezaten zer espero dezaketen.

Esplotazioaren eta zapalkuntzaren etsai porrokatu gisa, eta langileen boterearen aldeko borrokalari garen neurrian, espartakistok Kataluniaren eta Euskal Herriaren independentziari babesa ematen diogu, bi nazio hauek Pirinioen iparraldean ere hedatzen dira eta bai Espaniak bai Frantziak zapaldurik dauzkate. Galiziaren independentzia-eskubidearen alde gaude eta espainiar estatu artifizial eta monarkikoaren jarraipenaren etsai gara: Klase borroka herrien kartzela espainolaren kontra! Behera monarkia! Errepublika proletarioen alde! Independentista oro berehala aske geratzea eta beraien aurkako akusazio guztiak erretiratzearen aldeko deia egiten dugu; halaber, Espainiako eta Frantziako leotzetan giltzapeturiko euskal nazionalisten askapena eskatzen dugu. Era berean, Espainiak Marokon dituen Ceuta eta Melillako kokalekuetatik baldintzarik gabe ateratzea defenditzen dugu, orain oso aspaldikoa den espainiar “handitasun” kolonialaren erlikiak bertzerik ez direlako. […]
SEGITZEN DU
Liga Komunista Internazionala (LKI) / Mexikoko Talde Espartakista (GEM, Grupo Espartaquista de México)

Langile galiziarren borroka, 2017an
LKI: "Galiziaren independentzia-eskubidearen alde gaude eta espainiar estatu artifizial eta monarkikoaren jarraipenaren etsai gara"

osteguna

Lenin: «Emakumeak "etxeko esklaboa" izaten segitzen du»

«Gora Errusiar Alderdi Komunista "boltxebikeak"» dioen pankarta


En el capitalismo son habituales, no como excepción sino
como fenómeno típico del sistema, las condiciones que impiden
“ejercer” sus derechos democráticos a las clases oprimidas. En
la mayoría de los casos el derecho al divorcio será “irrealizable”
bajo el capitalismo, pues el sexo oprimido se halla sometido económicamente,
y por más democracia que exista bajo el capitalismo,
la mujer sigue siendo “una esclava domestica”, una esclava
encerrada en el dormitorio, en la habitación de los niños, en la
cocina. El derecho a elegir “sus propios” jueces populares, funcionarios
públicos, maestros, jurados, etc., es, bajo el capitalismo,
igualmente irrealizable en la mayoría de los casos, precisamente
a causa del sometimiento económico de los obreros y campesinos.
Lo mismo sucede en lo que se refiere a la republica democrática.
Nuestro programa la define como “gobierno del pueblo”, a pesar
de que todos los socialdemócratas saben muy bien que bajo el
capitalismo, aun en las repúblicas más democráticas, existirá indefectiblemente
corrupción de los funcionarios por la burguesía
y una alianza de la Bolsa con el gobierno.

Solo quienes no saben pensar o que no conocen el marxismo,
deducirán: ¡entonces la republica no es necesaria; la libertad de
divorcio no es necesaria; la democracia no es necesaria; la autodeterminación
de las naciones no es necesaria! Los marxistas saben
que la democracia no elimina la opresión de clase, sino que torna
la lucha de clases más directa, más amplia, más abierta y pronunciada
y eso es lo que necesitamos, precisamente. Cuanto más
amplia sea la libertad de divorcio, tanto más claro será para la
mujer que la fuente de su “esclavitud domestica” es el capitalismo
y no la falta de derechos. Cuanto más democrático sea el régimen
de gobierno, tanto más claro será para los obreros que la
raíz del mal está en el capitalismo y no en la falta de derechos.
Cuanto más amplia sea la igualdad de derechos de las naciones
(que no es completa sin la libertad de separación), tanto más claro
será para los obreros de las naciones oprimidas que la causa de
su opresión es el capitalismo y no la falta de derechos, etc.


Lenin: Una caricatura del marxismo y el “economismo imperialista” (1916)

astelehena

Le BOLCHEVIK: “La izquierda francesa: apoyo abierto, o enmascarado, a la opresión de los catalanes" (2)



LA IZQUIERDA FRANCESA:
APOYO ABIERTO, O ENMASCARADO,
A LA OPRESION DE LOS CATALANES
(2. zatia / 2.ª parte)

 

Le BOLCHEVIK
Liga Komunista Internazionala; 2017ko abendua
(traducción no oficial, fotos elegidas por trotskistak.blogspot)

(...) A diferencia de lo que acostumbra, Lutte Ouvrière (13 de octubre) incluso a publicado un artículo sustancial de Lenin (“Cómo se corrompe a los obreros con el nacionalismo refinado”, 10 de mayo de 1914) buscando hacer creer que Lenin se oponía de una manera igual a los “nacionalismos y micronacionalismos [sic]”. Se trata, ni más ni menos, de una falsificación del texto de Lenin, que se dirigía a la Bund (una organización socialista judía) y a otros partidarios de la separación de los socialistas, en el seno de un mismo Estado, en organizaciones distintas según su nacionalidad — ¡ como si a día de hoy se demandara que en Barcelona los obreros catalanes y los originarios de otros lugares se situaran en partidos separados !

L.O. [Lutte Ouvrière] prostituye la autoridad de Lenin para colocar en el mismo nivel el opresor chauvinismo español y las aspiraciones del oprimido pueblo catalán a la liberación nacional. L.O. menosprecia esto como “particularismos regionales”, tomando la defensa de la constitución neofranquista de 1978 contra “la región más rica de España” —donde, siempre según LO, las burguesías pequeña y media “no desean compartir con el resto de España” (Lutte de classe, noviembre). Dicho de otra forma, el cliché franquista sobre los ricos catalanes que solo quieren la independencia porque no quieren pagar a los parados andaluces.

LO declara: “Es absolutamente contrario a los intereses de la clase obrera, tanto en Catalunya como en el resto del país, situarse a remolque de los partidos nacionalistas y manifestarse detrás de la derecha e izquierda gubernamentales y la patronal catalana. Los eslóganes por la república catalana y la lucha por la independencia son engaños. Es inaceptable que los haya hecho suyos la extrema izquierda agrupada en torno a la CUP.” Lenin ya respondió en El derecho de las naciones a la autodeterminación (1914) que no es verdad que, siendo partidario del derecho a la separación, necesariamente se esté a favor del nacionalismo burgués de las naciones oprimidas. Añadiendo:


« En la medida en que la burguesía de una nación
oprimida lucha contra la opresora, nosotros estamos siempre, en
todos los casos y con más decisión que nadie, a favor, ya que somos los enemigos más firmes y consecuentes de la opresión.»

 
«Si no planteamos ni propugnamos en nuestra agitación política
la consigna del derecho a la separación, no solo haremos el
juego a la burguesía, sino también a los feudales y al absolutismo
de la nación opresora

 

LO va claramente a remolque del nacionalismo chauvinista castellano, del nacionalismo opresor. Otro argumento de LO es explicar que “los trabajadores de España, así como los de Reino Unido, Bélgica, Italia, donde se manifiestan las mismas tendencias, no deben tomar como objetivo la dislocación del país donde viven y son explotados”. ¿“Dislocación del país” por… placas tectónicas? Los reformistas de LO lanzan de facto el anatema de la dislocación de un Estado burgués, prisión de pueblos. Pero una vez más, Lenin ya respondió a ese tipo de argumentos defendiendo en el mismo libro la posición de Marx y Engels favorable a la separación de Irlanda con respecto a Inglaterra:


«La política de Marx y Engels en el problema irlandés constituye
un magnífico ejemplo de la actitud que debe adoptar el
proletariado de las naciones opresoras hacia los movimientos nacionales,
ejemplo que no ha perdido nada de su enorme valor
práctico. Esta política constituye una advertencia contra la “precipitación
servil” con que los filisteos de todos los países, lenguas
y colores se apresuran a rotular como “utópica” la idea de modificar
las fronteras de los Estados que fueron establecidas por la
violencia y los privilegios de los terratenientes y de la burguesía
de una nación.»

 

LOS PABLISTAS EN BUSCA DE UN PATRIOTISMO ESPAÑOL PROGRESISTA

Que el PCF y LO hayan boicoteado las escasas movilizaciones contra la represión anticatalana que han podido tener lugar en Francia no tiene nada de sorprendente. De hecho, las únicas organizaciones significativas cuya presencia hemos podido detectar en las movilizaciones han sido el NPA pablista y los lambertistas (sea versión POI, sea versión POID).

En lo que concierne a los pablistas (NPA/“Secretariado Unificado” — herederos de Michel Pablo, quien liquidó la 4.ª Internacional trotskista en los años 1950), sus simpatías van con los catalanes, pero… no demasiado. De facto el NPA se desgarra en público sobre qué actitud tomar sobre la cuestión (ver l’Anticapitaliste, 30 de noviembre) ; se puede encontrar de todo en el NPA, desde chauvinistas anti-catalanes al estilo LO como Yvan Lemaitre hasta aquellos como Gaston Lefranc, que proponen liquidarse en la organización nacionalista burguesa catalana CUP. Se puede encontrar de todo, salvo una posición marxista favorable a la independencia de Catalunya —tanto en su parte norte como en el sur— y partidaria de repúblicas obreras y la construcción de partidos leninistas de vanguardia.

El Secretariado Unificado (S.U.) considera que en el mejor de los casos la cuestión de la independencia se plantea —y solamente al sur— tras el referéndum del 1 de octubre. La auténtica política del S.U. y de sus camaradas de Anticapitalistas (y su rama catalana Anticapitalistes), es el apoyo político a los chauvinistas borbónicos españoles de Podemos (ver nuestro artículo en primera página), un partido capitalista en el que están liquidados los pablistas. La revista del S.U. Inprecor (agosto-septiembre) publica un artículo de su dirigente histórico español Jaime Pastor, buscando dar consejos a Podemos de cómo aplicar su proposición de un “patriotismo español regenerador” para arreglar la unidad del Estado español :

«Para poder reivindicar un patriotismo español hay que estar dispuesto a apostar no por una “integración” de las otras naciones en “España”, sino por un pacto nuevo —sea federal, confederal o simplemente de respeto mutuo— entre pueblos libres, iguales y solidarios, fundado sobre el ejercicio previo del derecho a la autodeterminación, a la separación inclusive

No es sorprendente que su camarada catalán Andreu Coll sostenga abiertamente la perspectiva de un bloque entre Podem y los seguidores de Ada Colau, la alcaldesa de Barcelona opuesta a la declaración de independencia. Coll ha declarado en este contexto en l’Anticapitaliste (9 de noviembre): “Apoyamos la independencia, pero no como un objetivo en sí: la independencia podrá ser un momento hacia un acuerdo confederal con el conjunto de pueblos del Estado español, basado sobre el respeto” etc. Dicho de otra manera, los catalanes pueden hacer su república (burguesa) si insisten, pero preferentemente con el objetivo de retornar al redil de una España unitaria arreglada y desmonarquizada.

 

LOS LAMBERTISTAS CONTRA LA U.E. … PERO A FAVOR DE LA REPUBLICA FRANCESA

En el fondo es la misma posición de los lambertistas del POI (Parti Ouvrier Indépendant) y del POID (POI “democrático”, escindido en 2015 del POI). Ambos grupos se dedican a hacer ruido sobre la cuestión catalana, aprovechándose  del boicot de la izquierda francesa a las movilizaciones sobre Catalunya, para presentarse como los valedores más significativos en Francia de la causa catalana.

Le POID attaque le POI à pas cher mostrando que este último ha llegado a pedir un referendum nuevo; dicho de otra manera, el POI está de acuerdo con los chauvinistas españoles del PSOE que afirman que el referendum del 1.º de octubre no fue “democrático”.  Pero las divergencias básicamente se detienen ahí, los dos grupos se baten por el legado de Pierre Lambert, quien declaró esto sobre Catalunya en 2007: “Estamos contra la monarquía que oprime y explota a todos los pueblos de España (…) y somos favorables a la unión libre de pueblos libres de España, nos pronunciamos por la República catalana, la República vasca, la República andaluza, etc., somos favorables a la unión de Repúblicas libres de España” Por tanto: una república federal burguesa de España. En lambertista ortodoxo, el POID reivindica por consiguiente: “¡República catalana! ¡República [nótese el singular] en toda España!”

No obstante hay una diferencia entre pablistas y lambertistas. Los primeros quieren hacer un lifting a la Unión Europea (reivindican en toda ocasión una Europa capitalista “democrática y social”), mientras que los segundos la critican con virulencia desde hace años. Extiéndese ahora el papel criminal de la UE en relación a la represión anticatalana. Con toda justeza. Parece que la reciente crisis ha abierto los ojos a un gran número de catalanes que creían hasta entonces en su fachada “democrática”. La UE es y ha sido siempre una construcción profundamente reaccionaria y fundamentalmente hostil al derecho de los pueblos a la autodeterminación.

La UE, así mismo, a privado a Grecia de toda soberanía económica, para mayor beneficio de los banqueros de Frankfurt, París y Londres. A día de hoy organiza la subasta de los bienes del país mientras que, de “memorandum” en “memorandum” de la troika imperialista formada por UE-BCE-FMI, hunde a los trabajadores, los jóvenes, las mujeres y a los jubilados grecos en una miseria cada vez más profunda. Son recetas que en seguida se generalizan a otros trabajadores en otras partes de Europa, Alemania y Francia incluidas, bajo excusa de que son “directivas de Bruselas”. No sorprende que los populistas de extrema derecha puedan prosperar declarándose contrarios a la UE, mientras la izquierda pasa el tiempo proponiendo un nuevo lifting “democrático” y “social” a este moloch.

El único caso en el que la UE ha intervenido alguna vez en nombre del derecho de autodeterminación ha sido en el caso de Kosovo en 1999, que ha servido de encubrimiento a la campaña asesina de la OTAN contra Serbia (y más recientemente para oponerse a la adhesión de Crimea a Rusia, confirmada por un voto positivo de en torno al 80% de su población). Cerca de 20 años más tarde, Serbia todavía sufre las secuelas de esta guerra, mientras que Kosovo no es aún independiente, sino un protectorado de la UE ocupado por tropas de la OTAN, y forzada a tener el euro como moneda ; y los inmigrantes kosovares se cuentan entre las víctimas privilegiadas de las políticas de deportación de las potencias occidentales. ¡Abajo la Unión Europea! ¡Abajo su instrumento financiero, el euro, y su BCE!

Pero, durante años, he aquí qué han dicho los lambertistas: “es la Unión Europea la que, con su política regional, empuja a la regionalización y al estallido de las naciones en toda Europa” (artículo no firmado, Informations ouvrières nº 3 [2397], 3-9 de julio de 2008). Denuncian particularmente la amenaza de fragmentación de Francia y Bélgica, temiendo que vayan a ser dominadas por EE.UU. (y Alemania). Trátase de una campaña chauvinista francesa de los lambertistas, buscando defender la República hexagonal “una e indivisible” con sus 36.000 municipios. Con esto, los lambertistas franceses manifiestan sus hostilidad irreductible a la lucha de catalanes, vascos y corsos por su autodeterminación. Esto demuestra hasta qué punto la oposición de los lambertistas a la UE procede del chauvinismo francés, no del internacionalismo proletario. 

La respuesta a la cuestión catalana es un síntoma del deslizamiento hacia la derecha cada vez más pronunciado del movimiento obrero francés, laminado por 5 años de gobierno Hollande, seguidos (especialmente por el PCF) por un llamamiento a batir a Le Pen en las urnas, o sea, votar Macron, así como por el ascenso del populismo burgués de Mélenchon.

La lucha para reforjar un auténtico partido comunista internacionalista debe unir indisolublemente la lucha por la independencia de clase contra la burguesía imperialista francesa, sus partidos y sus agentes en el movimiento obrero, a la lucha contra la opresión nacional y la opresión racial en este país. Queremos construir un partido como ese. ¡Por la independencia de Catalunya y Euskal Herria! ¡Por repúblicas obreras! ¡Por un partido obrero leninista, tribuno de los oprimidos! ¡Por una 4.ª Internacional trotskista reforjada!•Traducción no oficial

Liga Comunista Internacional / Ligue Trotskyste

 

 


 

Liga Komunista Internazionala: “Estatu espainiar gaztelau chauvinistaren haustura, bere monarkiarekin eta frankismoaren nostalgikoekin, aurrerapauso itzela suposatuko luke Espainiako langile ororentzat burgesiaren aurkako borrokan. Kataluniaren eta Euskal Herriaren askapen nazionalaren aldeko borroka erabat elkarturik doa kapitalismoa deuseztatzeko borrokarekin, Espainia osoan eta baita Europa osoan ere. Langileek eta zapalduek borroka hori gauzatzeko, abangoardiako alderdi leninista-trotskistak behar dira, berriro ere forjaturiko 4. Internazionalaren adar nazionalak. Perspektiba hori zabaldu dugu udazken honetan Kataluniaren inguruko mobilizazioetan. Behera monarkia ! Independentzia Kataluniarentzat ! Errepublika proletarioen alde ! ” (Le BOLCHEVIK, 2017ko abendua)


Boltxebikeen aldarriak Urriko Iraultza baino lehen.
Banderan "Herrialde guztietako proletarioak, elkar zaitezte!" irakur daiteke hainbat hizkuntzatan.
Bertze pankartetan sobieten boterearen aldeko aldarriak eta ministro kapitalisten aurkako lemak ikus daitezke.