LKI: “Behera konfinamenduak! Langileriak bere burua defenditu behar du”

 

Liga Komunista Internazionala:

Behera konfinamenduak!

Langileriak bere burua defenditu behar du

 

Hautsi proletalgoari traizio egiten diotenekin!

IV. Internazionala berreraiki!

( jatorrizko bertsioak: https://spartacist.org/catala/fullet/2021-05-confinaments.html )

[Itzulpen ez ofiziala]

Osasun arreta miserablea, etxebizitza kaskarra, etekinak lortzeko produkzioa, azpiratze inperialista: klase kapitalistaren menderakuntzaren izaerak berak mundua suntsitzen duen krisi ekonomiko eta sanitarioa hauspotzen du, Covid-19aren agerraldiaz geroztik. Burgesia parasitarioek beraien interesak hobekien babesten dituzten neurriekin erantzun diote pandemiari, populazio osoa indarrez itxi dutelarik beraien etxebizitzetan, txertoaren zain.

Burgesiak ezarritako konfinamenduak osasun publikoko neurri erreakzionarioak dira. Langileek aurre egin behar diete! Konfinamenduek infekzioen erritmoa mantsotu dezakete aldi batez, baina langileriaren borroka-ahalmena ahultzen dute. Industriaren eta zerbitzuen adar osoak itxiz, krisi ekonomikoa sortu eta jende andana langabezian utzi dute. Eskolak eta haurtzaindegiak itxiz familiaren karga zapaltzailea areagotu dute. Estatuaren errepresioa izugarri handitu da, aldi berean, langileriaren eskubideak eta eskubide demokratikoak zapuztu dituzte. Batzarrak, manifestazioak, bidaiak, grebak, sindikalizazioa: denak mugatuak edo debekatuak izan dira. Konfinamenduek proletalgoaren borroka galaraztea dute helburu, borroka hau langileek benetan beraien osasuna babestu eta krisiaren kausa sozialei aurre egiteko duten modu bakarra delako.

 “Denon arteko sakrifizioaren” izenean kapitalistak blitzkrieg baten bidez langile-klasearen aurka oldartu dira. Eraso antisindikalak, kaleratze masiboak, soldata murrizketak eta lan-erritmoen bizkortzea “normaltasun berria” bilakatu dira. Langileria desarmaturik dago birus hilgarriari eta oldarraldi kapitalistari aurre egiteko. Munduan zehar, sindikatu eta alderdi proletarioen barnean dauden buruzagi kapitalistazaleek klase menderatzailearen erasoaldiari laguntza leiala eman diote. Batasun nazionalaren aldeko eta birusaren aurkako borrokaren izenean, proletalgoari traizio egiten diote.

Alderdi laborista ingelesa eta australiarra, Alemaniako Alderdi Sozialdemokrata eta Die Linke, PS eta PCF, eta Hegoafrikako Alderdi Komunista; langileriaren buruzagi traidoreek funtsezko papera dute konfinamenduak betearazteko, maila lokalean zein maila nazionalean; langileek eta zapalduek konfinamendu hauek jasan behar izan dituzte. Estatu Batuetako AFL-CIOtik hasi eta sindikatu mexikar eta italiarrekin jarraituz, edo Japoniako Rengo, Zenroren eta Zenrokyo konferderazioak halaber. Buruzagi sindikalek burgesiaren neurriak babesteko deia egiten diete beraien kideei: etxean egon eta izorra zaitezte!

Langileriaren osasuna eta bizi-baldintzak defenditzea premia handia du, eta horrek agerian uzten du langile-mugimenduaren zuzendaritza berri bat forjatzea beharrezkoa dela. Sindikatuek aurre egin behar diete estatu kapitalistaren ixte industrialei, eta lan-baldintza seguruen alde egin behar dute. Osasun-arretaren eta etxebizitzaren infraestruktura kaskarra berreraiki eta hedatu behar da berehala. Kapitalisten eraikin hoberenen jabetza hartu behar da, aldi berean obra publikoen aldeko programa handi bat ezarriz, langileek bizi-baldintza duinak izan ditzaten.

Urrats bakoitzeko, langileen eta zapalduen oinarrizko interesek talka egiten dute klase kapitalistaren menderakuntzaren zutabeen kontra. Gaur egungo krisiak zorrotz azaleratu du emakumeak familiaren kateetatik askatu behar dela, zapalkuntza arrazista amaitu behar dela, esplotazio inperialistatik askatzeko beharra. Humanitateak aurrera egiteko bide bakarra, langileen iraultzak antolatu eta ekonomia sozialista planifikatu internazional bat eraikitzea da.

Egungo langile-mugimenduaren buruzagien eta beraien morroi sasi-marxisten erabateko porrotaren aurrean, hil-edo-biziko afera planteatzen zaie klase kontzientzia duten proletarioei : benetako marxismo-leninismoaren, hau da, trotskismoaren programa iraultzailean oinarrituriko zuzendaritza bat beharrezkoa da. Liga Komunista Internazionalak (IV. Internazionalaren aldekoa) abanguardiako alderdi leninista internazional bat eraiki nahi du, proletalgoari kontzientzia iraultzailea eman eta langileen boterea ezartzeko. IV. Internazionala berreraiki, iraultza sozialistaren aldeko nazioarteko alderdia!  

Behera klaseen arteko kolaborazioa eta batasuna nazionala! 

Azken urtean, LKI Liga Komunista Internazionalak konfinamenduak beharrezkotzat hartu ditu. Ildo hori gaitzesten dugu. Bizitzak salbatzeko, klase guztiek konfinamenduak babestu behar dituztela dioen “batasun nazionala”ren deiadarrari men egin genion.

Ustezko arrazoi unibertsal honengatik, buruzagi sindikalek proletalgoaren interesak atsegin handiz sakrifikatu dituzte. Pandemiaren kontrako borroka, eta osasun publiko orokorra orobat, ez dago klase antagonismoen gainetik. Kapitalistek “bizitzak salbatzeko” duten kezkaren atzean klase interesak daude benetan. Burgesiak osasun publikoan duen interesa hauxe da: bere osasun propioa babesten duen bitartean, esplotatua izateko gauza den lan-indar nahikoa eduki nahi du, ahalik eta kosturik merkeenean. Helburu erreakzionario horren aurrean, proletalgoari denon bizi-baldintzak eta osasun zerbitzu hoberena ziurtatzea interesatzen zaio. Klase interes horiek erabat antagonikoak dira, ez daude bateratzerik, pandemiarekin edo gabe. Soilik burgesiaren kontra independenteki mobilizatuz gero defenditu ditzake langileriak bere osasuna eta bere segurtasuna.

Burgesiak xantaia egiten die langileei, beraien interesen alde borrokatuz gero gaixotasuna zabalduko dela esaten die: batzar sindikalek eta manifestazioek osasun publikoa mehatxatzen omen dute; osasun-langileek jendea hiltzen omen dute lan-baldintza hobeagoen alde borroka eginez gero; eskolak eta haurtzaindegiak itxita egon behar omen dute, haurrak babesteko. Gezur handia! Konfinamenduen kontra borrokatzea gaur egungo hondamendiaren kausa sozialei heltzeko nahitaezko abiapuntua da. Batzar sindikalak funtsezkoak dira langileek beraien burua defenditzeko. Osasun-langileen borroka, osasun arreta hobe bat izateko bidea da. Eskolen eta haurtzaindegien itxieren aurkako borroka, eskola eta haurtzaindegi hobeak izateko kondizio da —eta emakumeen emantzipazioaren aldeko borrokari mesede egiten dio.

Trotsky buruzagi boltxebikeak, Kapitalismoaren agonia eta IV. Internazionalaren eginbeharrak lanean (1938), hauxe idatzi zuen:

 “Esplotazioan oinarrituriko gizarte batean, moralaren gradurik gorena iraultza soziala da. Langileen klase-kontzientzia handitzen, beraien indar propioetan konfiantza edukitzen, eta borrokan sakrifikatzeko prestasuna izaten laguntzen duten bitarteko guztiak onak dira. Bitarteko onartezin bakarrak zapalduei beraien zapaltzaileen aitzinean beldurra izan eta makurtzea bultzatzen dutenak dira”

Burgesiak beti erabiltzen ditu inperatibo moral gorenak, “bizitzak salbatzea” adibidez, beraien krimenak zuritzeko. Inperialista alemanek eta frantsesek Europar Batasuna erabiltzen dute Europa osoko proletalgoari lapurtzeko, “bakearen” eta “aurrerabide sozialaren” izenean. Estatu Batuetako inperialistek eta NATOko kideek Libia, Irak, Afganistan eta beste herrialde asko suntsitu dituzte “demokraziaren” eta “askatasunaren” izenean. Somalia inbaditu zuten 1992an, “gosetiei janaria” eramateko. Burgesiak “bizitzak salbatzeko” beharraz oihu egiten duenean, bere asmoa beti izango da klase menderatzailearen aurrean sumisioa barneratu eta beraien interesak kohesionatzea  batasun nazionalaren bitartez.

Sindikatuek kontrolatu behar dute laneko segurtasuna!

Estatu kapitalistaren muina poliziek, presondegiek, armadak eta tribunalek osatzen dute; bortxa organizatuaren aparatu bat da, klase zapaltzailearen menderakuntza eta irabaziak mantetzeko xedea du. Nahiz eta marxistok Estatuak osasun publikoaren alorrean ezarritako zenbait neurri babesten ditugun, langileriari mesede eginez gero —nahitaezko txertaketa, adibidez— , jarrera suizida izango litzateke Estatuarekin konfiantzarik izatea laneko segurtasuna eta osasuna zaintzeko.

KKE Greziako Alderdi Komunistako stalinistak adituak dira marxismoaren funtsak desitxuratzen. Sindikatuen barnean duten aldarrikapen nagusietako bat hauxe da:

“Birusaren zabaltzea eragozteko kontrol sanitarioa, Estatuaren agentzien kontrolpean, Pireo-ko portuan, COSCO-n [ontzi-enpresa], bukeetan, ontzioletan, fabriketan, eta milaka langilek lan egiten duten industrietan”

— Rizospastis (apirilaren 1a)

Horrek, langileria Estatu kapitalistari lotzea esan nahi du; Estatuaren osasun-agentzien on-ustean lilurakeriak izatea eragiten du. Langileek lan-segurtasunaren kontrol sindikalaren alde borrokatu behar dute. Sindikatuek, eta ez Estatu kapitalistak, ezarri behar dute ze kondizioetan egin daitekeen lan modu seguruan.

Sindikatuak langileria defenditzeko oinarrizko organizazioak dira. Beraien helburua langileak lantokian defenditzea da, beraien borroka ez da langileak etxean geratzea. Herrialde askotan, ordea, irakasleen sindikatuen buruzagiek gobernuek eskolak itxita mantentzearen alde borrokatu dira,  irakasleak eta ikasleak “babestu” asmoz. Adorerik gabe, eskola seguruen aldeko borrokari uko egitea da hori. Burokrazia sindikalaren politika “etxean sartu eta itxoitea” da, baina horren aurrean, buruzagitza klasista bat eraiki behar da, eta bere funtsa oinarri sindikalen eta langile-mugimendu osoaren mobilizazioa izan behar du, eskola hobeagoen eta lantoki seguruen alde.

Proletalgoa batu eta indartzeko sindikalizazio kanpainen premia handia dago. Aldi baterako langileak eta azpikontratatuak sindikatuen barnean egon behar dira, soldata osoak eta baldintza berdinak dituztelarik. Botere sozial gutxiko langileen sindikalizazioa —txikizkako salmenta, jatetxeak, tabernak, etxez etxeko banaketa, eta abar— langile mugimendu organizatuaren babespean egongo da.

Ekonomia berrabiarazi ! Langabeziari aurre egin!

Langileriaren buruzagi traidoreen atoian, sasi-trotskistak burgesiaren aurrean makurtu dira. Lute Ouvrière, Korronte Marxista Internazionala (IMT), World Socialist Web Site, Talde Internazionalista, Frakzio Trotskista-Laugarren Internazionala eta gainontzekoak: denek onartu dituzte konfinamenduak, proletalgoari traizio eginez.

IMT-k, adibidez, hauxe eskatu zuen: “Funtsezkoa ez den produkzio oro berehala gelditu behar da. Langileak etxera joan behar dute soldata osorik jasoz, behar den denboraz” (marxist.com, 2021/3/21). Aldarrikapen erabat erreakzionario horrek beste kaleratze gehiago baino ezin ditu lortu! IMT-k langileriaren parte bat langabezian hondoratu eta laguntza publikoen menpe utzi nahi du.

Langile-klasearen botere soziala produkzioan duen funtziotik  sortzen da. Langile-mugimenduak kaleratzeei eta lan-murrizketei aurre egin behar dio, sindikatuak kontratazioaren eta formakuntzaren aldeko borroka zuzendu behar duelarik; lanaldi laburrago baten alde egin behar dute halaber, soldata murriztu gabe, esku guztien artean lana banatuz. Egungo krisiak produkzioa eta zerbitzuak handitzea eskatzen du: osasun zaintza gehiago eta kalitate handiagokoa; etxebizitza publiko ugari eraikitzea; eraikin zabal eta haizeberrituak eskola eta haurtzaindegientzako; garraio publiko hobeagoa. Ekonomia berrabiarazi eta zabaldu behar da langileen beharrak asetu eta langabeziari eta txirotzeari aurre egiteko.

Doako kalitatezko osasun arreta behar da!

Etekinak irabazteko produkzio-sistemak ezin du osasun-zerbitzu onik eman. Ospitale pribatu zein erlijiosoak eta farmazeutikak ordainik gabe desjabetu! Sindikatuek zuzendurik, ospitaletako eta osasun-langileen kontratazio eta formakuntza masiboa egin behar da! Txertoen eta sendagaien patenteak abolitu, mundu osoan produkzio masibo bat ahalbidetzeko!

Hondoratutako osasun-sistemen aurrean, mota guztietako erreformistek osasun-zerbitzuen nazionalizazioaren aldeko aldarriak egin dituzte. Left Voicek, adibidez, (Frakzio Trotskistak Estatu Batuetan duen atalak), “osasunarekin erlazionaturik dauden industria guztiak langileen kontrolpean nazionalizatu” nahi ditu (Left Voice, 2021eko apirilak 13). Sozialdemokrata hauen hitzontzikeri ezkertiarrak ez gaitzala engainatu. Left Voicek konfinamendu gogorragoak nahi ditu, eta beraz proletalgoaren edozein ekintza handi are gehiago oztopatuko litzateke, osasun arreta hobeagoa jasotzearen aldeko borroka ezinezko bihurtuz.

Hauxe da Left Voicek langileen kontrolerako duen eredua: “Argentinan, langileek gauzak nola egin daitezkeen erakusten ari dira. Langileek kontrolaturiko fabriketan, ugazabarik gabe, herrialde osoan zehar, beharren arabera produzitzen ari dira, eta ez diru-goseak bultzatuta”. Argentina kapitalistan, porrot egindako zenbait fabrika periferiko hartu zituzten, horri buruz ari da Left Voice. Baina hori ez da behar den eredu bat. Left Voicek duen helburua esparru kapitalistaren barnean nazionalizaturiko osasun-sistemaren administrazio proletarioa da, hau da, klase-kolaborazio instituzionalizatua. Osasun-zerbitzua espekuladoreetatik libratzeko aukera bakarra Estatu burgesa suntsitzea da, proletalgoaren diktadura eraikiz eta klase kapitalista desjabetuz.

Langileriak zapaldu ororen eskubideak defenditu behar ditu!

Klase ertainaren beheko mailak suntsituak izaten ari dira. Langileen buruzagien parte batek eta ezker erreformista guztiak konfinamenduei emandako babes kriminalak eskuin muturra hauspotu du, erreakzionario zitalenei eta faxista gordinei eskubide demokratikoen defendatzaile eta hondoratutako burgesia-txikiaren babesle plantak egiteko aukera eman die. Alderdi iraultzaile batek langile-klasea mobilizatuko luke zapaldu guztiak defenditu eta langileen aldean kohesionatuko lituzke burgesiaren kontrako borrokan.

Asian, Latinoamerikan eta Afrikan, milioika nekazari pobre odolustutzen ari dira lur-jabeen eta bankuengatik; konfinamenduen erruz, bitartean, saltzaile ibiltariak gosez hiltzen dira. Edonon, zorpetutako denda txikiak, tabernak eta jatetxeak, eta ikasleak halaber, itotzen ari dira. Zor guztiak baliogabetu!

Bulegoetako milioika langile etxetik lan egitera behartu dituzte. “Telelanak” kaleratzeak eta ordaindu gabeko ordu estrak egitea eragiten du, langileak isolatzen ditu, eraso antisindikalak errazten ditu eta sindikalizazioa ia ezinezko bihurtzen du. Grebak ez dira Zoom-en irabazten, piketeen lerroetan baizik. Sindikatuak, hitz hori merezi baldin badu, “telelanaren” amarruari kontra egin behar dio.

Immigranteak langileriaren funtsezko parte dira, kalte handiak pairatu dituen zerbitzuetako industrian desproportzionalki kontratatuak izaten dira, miseriazko soldatak jasoz. Bere oinarriak batzeko, langile-klaseak hauxe aldarrikatu behar du: erabateko hiritartasun eskubideak etorkin guztientzako!

Familiaren funtzioak sozializatu!

Burgesiak bere indar guztiaz historiaren gurpila atzerarazi nahi du. Konfinamenduek umeen zaintza, hezkuntza eta adinduen zaintzaren karga guztia ari dira uzten familiaren gainean, emakumeen bizkar gainean, batez ere. Emakumeak etxera itzultzera behartuak izan dira, gizonen aldean neurri handiago batean galdu dituzte lanpostuak, eta etxean jasandako indarkeria asko handitu da. Haurrak eta nerabeak beraien gurasoekin kartzelatuak dira. Edadetuak abandonatuak izan dira, zahar-etxe negargarritan bakardadean hiltzeko.

Konfinamenduek zerbait erakutsi baldin badute, hauxe da : etxeko lanak familiaren artean banatzeko programa feminista kale itxu bat dela. Beharrezkoa da etxeko zereginak familiaren esparrutik ateratzea, 24 orduz zerbitzua ematen duten haurtzaindegien, sukalde eta garbitegi koletiboen eta kalitatezko zahar-etxeen bidez.

Konfinamenduek kapitalismoaren oinarrizko instituzioak indartu ditu: Estatua, eliza eta familia. Soilik lortu daiteke emakumearen emantzipazioa mundu mailako eraldaketa sozialistaren parte izanez gero, umeen zaintzaren eta etxeko lanen sozializazioaren bitartez familia ordezkatua izango delarik. Iraultza sozialistaren bitartez, emakumearen askapena!

Behera inperialismoa!

Sstema inperialista mundialean, mundua zatikatzeko eta milioika lagun esplotatzeko,  potentzia gutxi batzuen arteko lehia gertatzen da, egungo krisi globalaren sortzaile berbera delarik. Pandemiari erantzuteko behar-beharrezkoa da nazioarteko koordinazioa. Baina hori ezinezkoa da inperialisten arteko etsaitasunean eta norgehiagokan jarduten diren nazio-estatuetan datzan sistema batean. Inperialismoak munduaren garapen ekonomiko, sozial eta kulturala zapuztu eta geldiarazi du, Wall Street, Tokio, Londres, Frankfurt eta Parisko burtsen mesedetan. Inperialistek krisi honetaz baliatzen ari dira finantza-kapital internazionala indartzeko, menpeko herrialdeen bizkarrertik. Inperialistek inposaturiko zorra deuseztatu! Behera NBE, NDF, NATO, TLCAN 2.0 eta Europar Batasuna!

Txina defenditu! Inperialistek euren ahalegina areagotzen ari dira 1949ko Iraultza suntsitzeko kontrairaultza kapitalista baten bidez, Txinako estatu proletario deformatua oinperatzeko xedetan. Burokrazia stalinista uzkailtzeko, bizi bedi iraultza proletario politikoa!

Urriko iraultza berrien alde!

Hego Korea, Suedia, Australia? Prentsa burgesean debate amaigabean murgildurik daude, heriotza masiboen eta errepresio masiboaren artean orekarik hoberena nork egin duen erabakitzeko. Marxistok eredu erabat diferentea dugu: 1917ko Iraultza Boltxebikea. Esplotazio kapitalistaren kateak hautsiz, langileriak, Lenin eta Trotsky boltxebikeen zuzendaritzapean, sekulako aurrerapausoa eman zion humanitateari. Estatu proletario sobietarraren osasun-sistema publikoa bere lorpenik handienetakoa izan zen, are gehiago gerra zibilaren eta inbasio inperialistaren testuinguruan sortu zela kontuan hartuz gero, Mundu Gerrak utzitako hondamendiaren ondoren. Bere sorrera zuzendu zuen gizonak, Nikolai Semaxkok, hau idatzi zuen 1919an:

 “Hirietako pobreak ziega lizuntsuetatik ongi eraikitako etxe zabaletara lekualdatzea, gaixotasun sozialen kontra benetan borrokatzea, langilearentzako lan-baldintza normalak sortzea —hori guztia ezinezkoa da, jabetza pribatua sakratua eta ukiezina dela uste baldin badugu. Osasun-sistema zaharrak bere aitzinean dar-dar egiten zuen, hesi gaindiezin baten aitzinean balego bezala; botere sobietarrak —botere komunistak— hesi hori deuseztatu du.”

—“The Tasks of Public Health in Soviet Russia” [Errusia sobietarraren eginbeharrak osasun publikoan], William G. Rosenberg, Bolshevik Visions: First Phase of the Cultural Revolution in Soviet Russia (Ikuspegi marxistak: Errusia sobietarraren iraultza kulturalaren lehenbiziko etapak, Ann Arbor: University of Michigan Press, 1990)

—LKI Liga Komunista Internazionala (Laugarren Internazionalaren aldekoa), Komite Exekutiboa. [ITZULPEN EZ OFIZIALA]

2021eko apirilaren 19a

Marx eta Engels: “Nagusi den klasearen ideiak dira garai bakoitzeko ideia nagusiak”

 

“Nagusi den klasearen ideiak dira garai bakoitzeko ideia nagusiak, hau da, gizartearen indar material nagusia osatzen duen klasea da aldi berean haren indar intelektual nagusia. Produkzio materialeko indarrak bere esku dituen klaseak, aldi berean, adimen-produkzioko baliabideen kontrola du. Beraz, oro har, adimen produkzioko baliabideak ez dituztenen ideiak haren mende daude”

–Karl Marx eta Friedrich Engels ; ‘The German Ideology’ (1846)

(itzulpena: J. I. Abrisketa)

Trotsky, Lenin eta Marxen erretratuak

 Ustez, Tula-ko unibertsitatean, 1924ean ( SESB )

Лев Троцкий, Ленин ...

CUBA en defensa de la revolución

 

Trotsky: «Zentrismo burokratikoa Internazional Komunistaren kolapsoaren kausa da»

Spartakist / IKL

TROTSKY :

10.–   

Zentrismo burokratikoa Internazional Komunistaren kolapsoaren kausa da.

« Sobietar Batasunari dagokionez, esan genuen burokraziaren rola bikoitza dela: alde batetik Estatu proletarioa defenditzen du bere metodo berezien bitartez ; bestetik, ekonomiaren eta kulturaren garapena desantolatzen eta kontrolatzen du, populuaren ekimen sortzailea erreprimituz. Baina nazioarteko langile mugimenduaren alorrean ez dago dualismo horren arrastorik ; hor, burokrazia stalinistak, ikuspuntu orotatik, rol desantolatzaile, desmoralizatzaile eta deitoragarri bat dauka.»

—Trotsky, iraultzaile boltxebike-leninista; Burokrazia stalinista eta Kirov-en erailketa (1934ko abenduaren 28a)

Martha Phillips (International Communist League) 1948-1992

 

Lucie Leiziaga, Txinaren independentziaren alde

“Errusia sobietarraren kanpo-politika herri zapalduen alboan egotea da.

Nazioarteko proletalgoak txinatarren independentzia babestu behar du, halaber. Hori egiten duelarik, kapitalismoaren boterea ahuldu eta bere burua askatzen ari da.”

—Lucie Leiziaga (Jeanne Leziagazahar) : Cahiers du bolchevisme (SFIC) 1926/2/4

Marx: Iraultzetan herria iraganeko lilurakerien menpe erortzen da

Marx:

“Iraultzen berezitasunetako bat da, herriak aurrerapauso handi bat egin eta aro berri bat zabaltzear den unean, iraganeko lilurakerien menpe erortzen uzten duela bere burua, eta hain garesti kostatu zaion botere eta eragin guztia joandako garai bateko herri-mugimendua ordezkatzen, edo ustez ordezkatzen duten gizon batzuen esku uzten du.”

—Karl Marx: Espartero (New-York Daily Tribune, 1854ko abuztuaren 19a)

Hemerotekan:

·         https://chroniclingamerica.loc.gov/lccn/sn83030213/1854-08-19/ed-1/seq-3/

Trotsky: Etengabeko iraultza (8., 9., eta 10. tesiak)

 

SPARTAKIST / IKL

 

Etengabeko iraultza

(oinarrizko tesiak)

Trotsky

8)    Proletalgoaren diktadura, iraultza demokratikoaren buruzagi gisa boterera altxatuz, halabeharrez eta bat-batean, jabetza-eskubide burgesa errotik aldatzeko zereginaren aitzinean aurkitzen da. Iraultza demokratikoa zuzenean sozialista bilakatzen da, etengabeko iraultza bihurtzen delarik.

9)    Proletalgoak boterea konkistatzea ez da iraultzaren gailurra, soilik bere hastapena baizik. Eraikuntza sozialista bakarrik uler daiteke klase borrokaren baitan, maila nazionalean zein internazionalean. Nazioarteko palestran erregimen kapitalistak nagusitasun erabakigarria duelarik, borroka horrek nahitaez gerra zibilak piztuko ditu mugen barnean, eta gerra iraultzaileak mugetatik haratago. Horretan datza berez iraultza sozialistaren izaera etengabea, kontutan hartu gabe herrialde hori atzeratuta dagoen, bere iraultza demokratikoa atzo bertan egin zuelarik; edo, aldiz, herrialde kapitalista zahar bat den, denbora luzez garai demokratikoa eta parlamentarioa iragan duena.

10)    Pentsaezina da iraultza sozialistaren garaipen osoa herrialde baten muga nazionalen barnean. Gizarte burgesaren krisiaren oinarrizko kausa bat berak sortutako indar produktiboetan datza, jada ez baitira bateragarriak Estatu nazionalaren mugekin. Horrregatik sortzen dira, alde batetik, gerra inperialistak; eta Europako Estatu Batuen utopia burgesa, bestetik. Iraultza sozialista palestra nazionalean hasten da, internazionalean jarraitzen du, eta mundu mailan burutzen da. Ondorioz, iraultza sozialista etengabeko bilakatzen da hitzaren esanahi berri eta zabalago batean: soilik ematen zaio amaiera gizarte berriak bere erabateko garaipena mundu osoan lortzen duelarik.

—Trotsky, iraultzaile boltxebike-leninista. Konstantinopla, 1929ko azaroaren 30a.

Lehenengo komunista japoniarrak (Spartacist)

Barrikada bat Moskun, 1905eko iraultzan.
Japonia eta Errusiaren arteko gerrak
iraultza piztu zuen Errusiar Inperioan.

Meiji errestaurazioa: Burgesiaren aldeko iraultza ez-demokratiko bat

Lehenengo komunista japoniarrak

(Spartacist, 28. alea)

Jatorrizko bertsioa:

·         Ingelesez: https://www.icl-fi.org/espanol/spe/33/meiji.html

·         Alemanez: https://www.icl-fi.org/deutsch/dsp/24/meiji.html

·         Frantsesez: https://www.icl-fi.org/francais/spf/36/meiji.html

·         Gazteleraz : https://www.icl-fi.org/espanol/spe/33/meiji.html

Lehenbiziko sozialista japoniarren gehiengoa kristaua zen, eta propaganda-talde txikietara mugatuta zeuden. 1906az geroztik korronte anarkosindikalista bat garatu zen, baina aldiro bere militantziak ikusmolde erreformistena zuen mugimendu sozialistarekin kolaboratzen zuen. 1910ean anarkistarik nabarmenena, Kotoku Shusui, eta bere 26 burkide atxilotu zituzten eta enperadorea eta bere familia hiltzeko konspiratzen ari zirela leporatu zieten. Traizio Handiaren Epaiketa delakoaren ondotik Kotoku eta beste 11 lagun,  horien artean Kanno Suga bere bikotea, exekutatu zituzten, 1911n.  Gertakari hauen ondotik ezkerreko organizazioak deuseztaturik gelditu ziren praktikan.

Katayama Sen, sozialismo japoniarraren hegal eboluzionista eta bakezalearen buruzagi bat, denbora-tarte bat igaro zuen Estatu Batuetan, eta 1914an itzuli egin zen. Han, Alderdi Sozialistarekin egin zuen lan, beltzek pairatzen duten zapalkuntzaren aurkako borrokan interes berezi bat izan zuelarik; eta gerora Japoniar Sozialisten Liga sortu zuen. Errusiako Iraultzaren ondoren boltxebismoaren banderara batu zen, eta 

Kotoku Shusui eta Kanno Suga
1911n exekutatu zituzten

Ligaren zenbait kide Japoniara itzultzea bultzatu zuen, Japoniako Alderdi Komunistaren sorreran lagundu zezaten. 1921. urtearen bukaeran bera joan zen pertsonalki Moskura, eta paper nabarmena eduki zuen 1922tik aurrera Internazional Komunistak [Komintern] Japoniarekin izan zituen hitzarmenetan. Hala ere, zalantzan jarraitzen du zenbaterainokoa izan zen Katayamaren haustura bere jatorri kristau eta bakezalearekiko. Degenerazio stalinistaren garaian,  burokraziaren biraketa eta norabide aldaketa bakoitzari sostengua eman zion leialtasun nekaezina erakutsiz. 1928an, Trotskyk honako hau idatzi zuen: “Egia esan, Katayama, berez,  erabateko gaizki-ulertu bat da... Bere ikusmoldeak progresismoarenak dira, soilik bere gainazalean dutelarik marxismoaren geruza fin bat” (Nork agintzen du Internazional Komunistan?, 1928ko iraila). Hala eta guztiz ere, Estatu Batuetan erakarri zituen burkideek paper nabarmena izan zuten Japoniako mugimendu komunistaren hasierako garaian.

Haatik, Japoniako Alderdi Komunistaren hastapeneko zuzendaritzaren nukleoa Yamakawa Hitoshi, Sakai Toshihiko eta Arahata Kanson bezalako anarkosindikalistetan izan zuen oinarria. Hauei Katayamaren jarraitzaileak batu zitzaizkien, eta baita indibidualki zenbait ikasle,  1. Mundu Gerran sortutako korronte akademiko marxista batetik zetozenak eta hamarkada horretako denbora gehienean gobernuak toleratu zuena. Nahiz-eta gerraren ondoren anarkosindikalistek autoritatea irabazi mugimendu sindikalean, lehenbiziko komunistek sustrai ahulak zeuzkaten langileriaren barnean.

1918ko apirilean, munduko lehenbiziko estatu proletarioa inbaditzen zuen lehenbiziko herrialde inperialista izan zen Japonia. Bere tropak azkenak izan ziren ospa egiten, 1922ko azaroan. Eta hala eta guztiz ere, Japoniak Sakhalin uhartearen kontrola mantendu zuen; Sakhalingo iparraldetik bere tropak erretiratzea onartu zuen 1925ean, azkenik Errusia sobietarrarekin harreman diplomatikoak ezarri baitzituzten. Japoniak Sakhalingo hegoaldea kontrolpean izaten jarraitu zuen harik eta Armada Gorriak handik bota zituen arte, 2. Mundu Gerraren amaieran.

Boltxebikeek Errusiar Iraultzaren banderara erakarritako militante japoniarrekin harremanak izateko ahaleginak egin zituzten, baina Errusiako ekialde urruna esku-hartze militar atzerritarraren eta gerra zibilaren ondorioz suntsituta zegoelarik, harreman hori izugarri zaila zen. Gainera, hasiera batean Yamakawak eta Sakaik ez zuten Internazional Komunistarekin [Komintern] harremanik izan nahi; japoniako polizia sekretua oso eraginkorra baitzen eta tentuz ibili nahi zuten. 1921eko apirilera arte Yamakawak ez zuen onartu Japoniako Alderdi Komunista sortzeko “Prestatze-komite” bat antolatzea —hain zuzen ere, Internazional Komunistak Yi Chung-rim komunista korearra, Meiji Unibertsitateko ikasle ohia, Tokiora bidali zuen arte. Une horretan, komunista japoniarrak anarkosindikalistekin nahastutako zirkulu zehaztugabe bat osatzen zuten. (...)

—Spartacist, 58. alea (itzulpena: trotskistak.blogspot)

Comunistas de Australia: “¡Independencia para Papúa Occidental!”

Widodo-ren erregimenak Estatuaren

errepresio odoltsua indartzen  du

Bizi bedi Indonesiako langileen iraultza!

Independentzia Mendebaldeko Papuarentzat!

Australasian Spartacist, 239. alea

2019ko uda/2020

Jatorrizko bertsioa:

 https://www.spartacist.org/english/asp/239/hong-kong.html

Itzulpen ez ofiziala:

[...] Duela gutxi gertaturiko protestak erreprimitu ditu Jakartak, Mendebaldeko Papuak pairatzen duen okupazio militar odoltsuaren azken gertaeren baitan. Jazarpena, jipoiek, tortura eta hilketek gora egin dute Widodo-ren erregimenaren-pean, bien bitartean, estatubatuar eta australiar inperialismoek Indonesiaren agintea bermatzen dute eskualdean. 1960ko hamarkadan Indonesiara bortxaz erantsi zituztenetik, jatorrizko melanesiarrak beraien independentziaren alde ausardiaz borroka egin dute 50 urtez, ehunka izan dira hildakoak eta egoera latzak pasa dituzte. Borroka horrek intentsitate apaleko gerrilla baten matxinada eragin du, OPM Papua Askatzeko Mugimenduaren adar armatuaren eskutik. Indonesiako armadaren aitzinean, independentziaren alde borroka egiten duten ekintzaileen defentsa militarraren aldeko gara, baina, aldi berean, ez diogu babesik ematen indar nazionalista burgesei. Honako hau aldarrikatzen dugu: Manifestari guztiak askatu, erretira ditzatela akusazio guztiak! Indonesiako tropak kanpora! Australia, atera itzazu zure atzaparrak! Independentzia Mendebaldeko Papuarentzat!

Mendebaldeko Papuako langileen eta nekazarien gobernu baten alde borrokatzen dugu, Papuako herrian zentratuta dagoena.  Indonesiako klase agintariaren menperakuntza deuseztatzeko borrokan, marxistek langile indonesiar borrokalariak mobilizatzea bilatuko luke, baita Mendebaldeko Papuan bizi diren horiek, bertako populazioak independentziaren alde egiten duen borroka sostengatzeko.

(…)

SUHARTOren ONDOKO ”ERREFORMAREN GARAIA”ren IRUZURRA

(…) 1998an ikasleek « reformasi » aldarrikatu zutenean ohartarazi genuen bezala, Indonesia bezalako herrialde ekonomikoki atzeratu eta menpeko batean, non esplotazio inperialista eta pobrezia izugarria pairatu behar den, lilurakeria hutsa da masen funtsezko eskubide demokratikoak erdiesteko nahia asetzea. 1998an, Asiako krisi finantzarioak sortutako hondamendiaren karietara, Suharto-ren diktadura militarra erortzen hasi zenean, asaldura sozial handi baten erdian, burgesiak, menperakuntza kapitalista egonkortzeko desesperaturik, eta beraien jabe inperialisten presiopean, populu plebeioaren gorrotoa demokrazia parlamentarioaren estaldura sostengatzeko desbideratu zuen. Hala ere, bere horretan mantendu zen azpiratze inperialista, ustelkeria, burgesiaren errepresioa eta beraien morroi militarrak. Estatu kapitalistaren aparatua ezin da erreformatu. Bere muinean polizia, armada eta presondegiak daude, bortxaren makineria honen xedea agintari kapitalisten boterea eta etekinak defenditzea da, langileriaren eta zapalduen aitzinean. Merdeka jauregian nor dagoen ez du deus inporta, gobernuak indar kapitalista-inperialisten, erreakzio erlijiosoaren, chauvinismo nazionalaren eta txinatarren aurkako arrazakeriaren zerbitzari izaten jarraituko du.

INDONESIA ETA ETENGABEKO IRAULTZA

Mendetan zehar holandarren menperakuntza kolonialak loturik, Indonesia urraturik dago zatiketa erlijioso, nazional eta klasistengatik. Herrien presondegi honek 17.000 uharte inguru ditu, eta artxipelagoko gutxiengo nazional zapalduek aspalditik borrokatu dira Java-ko burgesiaren eta bere makineria militarraren aurka. Garapen kapitalista berantiarra islatzen du Indonesiak, kontraesan sozial ikaragarriak azaleratuz sektore industrial moderno baten eta kapitalismoaren aroaren aurreko egoera batean murgilduta dagoen landa-eremu baten artean. Bere burgesia gutxi errotuta eta txikia denez, inperialismoarekin duen menpekotasuna eta populu txiroari dion beldurrak azpiratze inperialista eta erreakzio soziala babestea besterik ezin du egin.

Txinako Estatu proletario deformatuak Indonesian eta eskualdean duen eragin geroz eta handiagoa zapuztu nahian, EE.BB.ek defentsa laguntza eta kooperazio militarra handituko duela iragarri du ASEANen defentsa ministroen bilkura batean.

(…)

Mendebaldeko Papuan eta Indonesian berriki izan diren protestek nabarmentzen dute masek, artxipelagoan zehar, etsai komun bat dutela —Indonesiako klase menperatzailea. Nazio zapalduen eskubideen aldeko borrokak iraultzarako indar eragile bat izan daitekela onartuz, Mendebaldeko Papuaren independentzia aldarrikatzen dugunean Indonesiako iraultza sozialistaren aldeko perspektiba ari gara babesten.

Kapitalismoak bere ehorzle potentziala sortu du proletalgo ahaltsuan, emakume anitz dituena. (…)

Inperialismoaren aroan, proletalgoak bakarrik, masa zapalduen buruzagitza hartuz, lortu ditzake Europako iraultza burgesei lotzen zaizkion eginbehar historikoak —emantzipazio nazionala, laborantza-iraultza, emakumeen berdintasun formala eta modernizazio oro. Etengabeko iraultzaren perspektiba Trotskyk trazatu zuen, Errusian gauzatu zelarik 1917ko Urriko Iraultzan. (...)

—Australiako Liga Espartakista (Liga Komunista Internazionala)

Internazional Komunista kolonialismoaren kontra

«

Atzerritarren menperakuntzak indar ekonomikoen garapen askea oztopatzen du.  Horrexegatik, bere deuseztapena iraultzaren lehenbiziko urratsa da kolonietan, eta beraz, kolonietako botere atzerritarra suntsitzen laguntzea ez da, benetan, bertako burgesiaren mugimendu nazionalistari laguntzea, baizik-eta proletalgo zapalduari berari bidea zabaltzea.

—3. Internazionala : Auzi nazionalari eta kolonialari buruzko tesiak (1920, 2. biltzarra)

Workers Hammer: “Europar Batasuna, euskaldunen eta katalanen etsai amorratua”

“

 Europako Estatu Batu Sozialisten aldeko aldarria, modu boluntario batez elkarturik, Europar Batasuna suntsitzea eskatzen du, patroien eta bankarien partzuergo honetan Europako herrialde ahul eta menpekoek potentzia inperialista boteretsuenen —Alemania nagusiki, Frantziarekin (eta oraingoz) Ingalaterrarekin batera— zapalkuntza eta esplotazioa pairatzen dute. Europar Batasuna euskaldunen, katalanen eta independentzia lortzen saiatzen diren nazio zapalduen etsai amorratua da. Langileen Europa kide nazional ororen erabateko berdintasunean oinarrituko da.

—Workers Hammer, 246. alea (2020)

·         https://www.icl-fi.org/english/wh/246/editorial.html

 

 

Los “sinceros defensores” de la liberación nacional (Partido Comunista)

Los “sinceros defensores” de la liberación nacional

Euskadi Roja

Órgano en Euskadi del Partido Comunista (S.E. de Internacional Comunista)

 

L

a “Esquerra” catalana, el partido de Catalunya que bajo su programa demagógico antes del 14 de abril explotaba el sentimiento popular de las grandes masas del pueblo catalán, y que nuestro Partido combatía implacablemente, desmenuzando su contenido contrarrevolucionario, forma hoy parte, en la persona del demagogo Companys, del Gobierno central imperialista, del Gobierno que viene a completar con las actuales Cortes contrarrevolucionarias la obra de represión y asesinatos dando,  o dotando al poder de los banqueros y terratenientes de nuevas armas sangrientas, de nuevas leyes que servirán para ametrallar a los obreros y campesinos hambrientos, que justificarán las deportaciones de los militantes revolucionarios (Ley de vagos), como en tiempos de la monarquía borbónica, y a la vez dotarán de un máximo poder al gobierno imperialista que a diario fortalece sus posiciones imperialistas, en Cataluña, Euskadi y Galicia, como en las colonias del Africa (Marruecos).

                Las masas populares de Cataluña, las que aún creían en las “virtudes” heroicas del partido de Maciá [sic],  las que creyeron de buena fe en la política “revolucionaria” de la “Esquerra” y aún siguen influenciadas por dicho partido, habrán visto tal vez con asombro ingenuo que un partido que “lucha” por la “liberación” nacional de Catalunya forme parte del Gobierno central, del Gobierno imperialista, que envía diariamente refuerzos de guardias de Asalto y civiles para ametrallar a los obreros y campesinos, y las masas populares que honradamente luchan por la liberación nacional y social de Catalunya. (…)

                Tenemos que hacer comprender a las masas hambrientas, a las masas de Catalunya, Euskadi y Galicia que solo bajo la dirección del P.C.[Partido Comunista] y la I.C. [Internacional Comunista]encontrarán el camino de su emancipación, el camino de su liberación nacional y social. (…)

Aurelio Aranaga

—Euskadi Roja (Órgano en Euskadi del Partido Comunista (S.E. de I.C.). 1. urtea, 14. alea. Donostia, 1933ko ekainak 24

https://w390w.gipuzkoa.net/WAS/CORP/DKPAtzokoPrentsaWEB/buscar.do?amicus=41781&lang=eu&anti_cache=1582409913261

oharra |
komunisten azken artikuluak katalanez:
https://www.spartacist.org/catala/fullet/2020-ue.pdf

Lenin: « Gizarte kapitalista beti izan da eta beti da amaierarik gabeko laztura »

« Gizarte kapitalista beti izan da eta beti da amaierarik gabeko laztura. Eta egungo gerrak orain, gerra guztien artean erreakzionarioena, gizarte horri amaiera lazgarri bat prestatzen baldin badio, ez dugu zertan desesperazioan erori behar. Eta garai honetan, mundu guziak ikusi dezakenez, burgesiak berak prestatzen ari den gerra zilegi eta iraultzaile bakarraren aurrean —hau da, burgesia inperialistaren kontrako gerra zibila— desarmea “eskatzea”, edo hobeki esanda, desarmearen lilurakeria eskatzea, bere esanahi objektiboagatik, desesperazioan erortzearen froga bakar eta esklusiboa baino ez da.»

—Lenin: Iraultza proletarioaren programa militarra (1916ko iraila)

Urtarrilak 30: greba orokorra

Rosa Luxemburg: Sozialismoa eta elizak

 

Sozialismoa eta elizak

ROZA LUKSEMBURG:

«(...) Elizak esfortzurik gabe pilatu dituen aberastasunak herri langilearen esplotazioan eta pobrezian du jatorria. Artzapezpikuen eta apezkiuen aberastasuna, eta baita ere fabriken jabeena eta salerosleena, eta komentu eta parrokiena, hirietako eta landako langileen esfortzu izugarriei esker lortu da. Zein izan ote daiteke jaun aberatsek Elizari utzitako oparien eta herentzien jatorria? Bistan da ez dela beraien eskuekin eta berain kopetetik ateratako izerdiari esker lortu, baizik-eta beraientzako lan egiten duten langileen esplotaziotik; jopuak atzo, soldatapeko langileak gaur. Gainera, Estatuak kleroari ematen dizkion dirulaguntzen jatorriaren parterik handiena populuak ordaintzen dituen zergetatik dator. Kleroa, klase kapitalista bezalatsu, herriaren lepotik bizi da, eta herriaren degradaziotik, ezjakintasunetik eta zapalkuntzatik etekinak lortzen ditu. Kleroak eta parasito kapitalistek organizaturiko langileria gorroto dute, bere eskubideak ezagutzen dituena, bere askatasunen alde borrokatzen duena. Desgobernu kapitalistaren abolizioa eta gizakien arteko berdintasuna ezartzea kolpe hilgarri bat izango litzateke bereziki kleroarentzako, pobreziari eta esplotazioari esker existitzen delako. Baina, gauza ororen gainetik, sozialismoak, hemen behean, zoriontasun erreal eta zintzo bat bermatu nahi dio gizateriari, herria ahalik eta gehien hezitu nahi du, gizartearen lehen tokia izan dezan. Elizaren morroiek zoriontasun honen beldur dira, izurrite bat balitz bezala.

            Kapitalistek langileen gorputzak mailukadez moldatu dituzte, beraien pobreziaren eta esklabotzaren kateak forjatu dituztelarik. Honekin batera, kleroak, kapitalistei laguntzeko eta euren interes propioen alde jarduteko, populuaren gogoa ezjakintasun garratzenera lotzen du, ongi baitaki hezkuntzak bere boterearen amaiera eragingo lukeela. (...) »

—Rosa Luxemburg: Sozialismoa eta elizak (1905)

Lenin: Armada sozialistaren lehenbiziko soldaduak agurtzeko mintzaldia

LENIN :

Armada sozialistaren lehenbiziko

soldaduak agurtzeko mintzaldia

—prentsa ohar laburra—

PRAVDA

1918ko urtarrilaren 1a (14a) 

1918ko urtarrilaren 1ean (14an) abiatu ziren lehenbiziko tropak Petrogradetik frontera. Leninek soldadu iraultzaileak agurtu eta Smolni Institutura itzultzen ari zela atentatu bat pairatu zuen. Bala bat buruaren gainetik pasa zitzaion, Fritz Platten komunista suitzarra zauritu zuelarik.

 

B

urkideak :  Zuen bitartez agurtzen dut errusiar proletalgoak errusiar iraultzaren garaipenaren eta bere aldarrikapen aparten alde, gure lurretan ez ezik,  mundu osoko herrietan borrokatzeko hautua egin duela. Zuen bitartez armada sozialistaren lehenbiziko heroi boluntarioak agurtzen ditut, armada iraultzaile indartsu bat sortzekotan zaudete. Armada honek iraultzaren konkistak defendituko ditu, gure botere popularra, soldaduen, langileen eta nekazarien diputatuen sobiet-ak, erregimen berri osoa, zinez demokratikoa dena, herriaren etsai ororen aurrean, une honetan iraultza itotzeko jarduten direlako bitarteko guztien bidez. Etsai hauek mundu osoko kapitalistak dira, eta errusiar iraultzak langile guztiak askatzea duelako helburu, gurutzada batean murgilduta daude bere aurka. Erakutsi behar dugu mundu mailako iraultzaren bidean topatzen ditugun oztopo guztiak deuseztatzeko gaitasuna duen indar bat garela. Lubakietara doazen burkideak, ahulei lagundu diezaietela, irmotasuna eman zalantzatiei, eta, erakusbide pertsonalaren bidez, adore eman nekatuei. Herriak hasi dira esnatzen, jadanik entzuten dute gure iraultzaren deiadar sutsua, eta laster ez gara bakarrik egongo, gure armadari beste herrialdetako proletarioak batuko zaizkio. (Aldeko oihuek eta txalo zaparrada batek Leninen hitzak ito zituzten. Armada sozialistaren boluntarioek Lenin burkidea automobileraino lagundu zuten, Internazionala-ren akordeen artean.)

—LENIN.

Pravda, 3. alea (arratsaldeko edizioa), 1918ko urtarrilak 17 (4).

Lenin, Obras completas (Ed. Progreso; Mosku, 1986).

Itzulpena: trotskistak.blogspot.