Sección
Bolchevique-Leninista de España:
1936ko UZTAILA vs. 1937ko UZTAILA
Urte bete igaro da
uztaileko egun loriatsuetatik. Gogoberotasunez bizitako
urtea, baina baita dezepzio sakon baten urtea da langile-klasearentzat.
1936ko uztaila:
Langileek, ia armarik gabe, matxinada
militar-faxista zapaltzen dute hirigune industrial inportanteenetan. Langileek
porrota jasan duten lekuetan, hala nola Oviedo, Zaragoza, Sevilla, eta
abarretan, “Fronte Popularraren” ordezkariek azken uneraino proletalgoa armatzeari
uko egiten ziotelako izan zen. Katalunian, langileek inprobisatzen dute baina
etsaia menperatzea lortzen dute, nahiz-eta hauek armetan nagusiago izan eta
teknika militarraren esperientzia handiagoa eduki.
1937ko
uztaila:
Badajoz, Irun, Toledo, Malaga, Bilbo; traizio
kate bat! Baina CNT-FAI eta POUMeko zutabe heroikoak sakabanatuak izan dira;
eta bere lekuan “Armada Popularra” ezarri dute, usteldutako monarkia zaharraren
kode militarra duelarik. Gure milizianoen gogoa desagertu egin da ofizialen eta
soldaduen arteko berdintasunarekin batera. Non dira gure armada gorriaren
balentria loriatsuak? Desagertu egin dira, bandera gorri-beltz eta gorriekin
batera.
1936ko uztaila:
Langileak fabriken jabe egiten dira,
nekazariak lurrena. Esplotatzaileak eta lur-jabeak egotzi eta printzipio berria
ezartzen dute: Lan berdina, soldata berdina! Nahiz-eta langileek esperientziarik
ez izan eta sabotajeak jasan, ekonomia berria ongi dabil fabrika-komiteen eta
sindikatuen kudeaketari esker. Ez da oparotasunik, goserik ere ez, ordea.
1937ko uztaila:
PSUCek CNTren enpresen
aurkako kanpaina basati bat darama. “Munizipalizazioa” eskatzen du, baina hori
akziodun iheslariei eta atzerriko kapitalistei beren etekinak itzultzeko eta
ondoren jabetza pribatua berrezartzeko amarru bat baino ez da. Udalek
higiezinen jabeei kalte-ordainak ematen hasten dira. Soldatak eskasak dira,
baina espekulatzaileak aberasten dira. Ogia falta da, baina gizarte-maila
pribilegiatu berri batek nahi adina luxu aurkitzen du dendetan.
1936ko uztaila:
Langileak kalean nagusi
dira, burges-txikiak ikaraturik izkutatzen dira. Langileek, beren klase-senari
esker, faxistengandik eta sasipolitikariengandik garbitzen dute atzeguardia.
Herri-tribunalek justizia proletarioa ezartzen dute. Kalumniatzaileak ez dira
burua altxatzen ausartzen. Prentsa askatasuna dago langileentzat, ez da
pertsona zintzorik bere iritzia argiki adierazteko beldur denik.
1937ko uztaila:
Maiatzaren 3ko biktimak
oraindik mundu guztiaren gogoan dira. Valentziako okupazio tropak, ofizial
atzerakoien agintepean eta errusiar fusilez horniturik, kaleak zaintzen
dituzte. CNT gobernutik egotzia izan da, FAI herri-tribunaletatik. Gezur andana
ateratzen da PSUCen bulego eta inprentetatik POUM ito nahian, zeinaren
buruzagiei (militante iraultzaile beteranoak eta zintzoak) espioi izatea
leporatzen dieten. POUM, CNT eta FAIren ehunka militante monarkia zaharraren
ziegetan preso daude. 1936ko uztailaren 19ak “Fronte Popularraren” gobernu
traidorea desegiten ikusi zuen. Herriaren benetako ordezkariak Milizia
Antifaxisten Komite Zentralean bildu ziren, nahiz-eta bat-batean antolatu eta
ustekabeko egoera horrek eragiten dituen gabezia guztiak izan. Baina 1937ko
uztailaren 19an “Fronte Popularraren” aldekoek boterea berreskuratzea lortu
dute, CNT baztertu ostean, honek herrialdeko populazioren gehiengoa eta elementurik
hoberenak ordezkatzen dituelarik. “Fronte Popularreko” gobernuak langileei
armak emateari uko egiten saiatu zen uztailean. 1937ko uztailean berriz horiek
bereganatzen saiatzen da.
Nor da errudun? [...]
—SBLE, Sección Bolchevique
Leninista de España (por la IV Internacional): ¡A pesar de todo, viva la revolución
española! (19 de julio de 1936 – 19 de julio de 1937);
1937ko uztailaren 19a
 |
| La voz leninista, órgano de la Sección Bolchevique-leninista de España (por la IV Internacional). Barcelona, 5 de abril de 1937 |
